Οι Αγγλοσάξωνες λένε ότι στην πολιτική η εβδομάδα είναι πολύς χρόνος και ο μήνας αιωνιότητα. Πέρασε άραγε μια… αιωνιότητα από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου; Εξαρτάται πώς το βλέπεις.
Για τον Αλέξη Τσίπρα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έφυγε από το Μαξίμου και να είναι πλέον αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μπορεί να καταψηφίστηκε από τον λαό δηλαδή, αλλά συνεχίζει να περιγράφει την πολιτική πραγματικότητα με βάση την επικοινωνία και τα εργαλεία της –fake news και «συστημικά» ΜΜΕ φταίνε για την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, μας είπε στη Βουλή. Λίγο ακόμα και θα μας έλεγε ότι τον Κυριάκο «τον έχει».
Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη πάλι μπορεί και να είναι μια αιωνιότητα. Οχι επειδή χάθηκε ο αρχικός ενθουσιασμός, ή άλλαξε το κλίμα, αλλά επειδή όπως είχε υποσχεθεί το έργο του ίδιου και της κυβέρνησής του ήταν πυκνό. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας, που η δουλειά του είναι βέβαια να τα εξωραΐζει, μίλησε για 10 σημαντικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης σε έναν μήνα: «Ταχεία συγκρότηση κυβέρνησης και στελέχωση γενικών γραμματειών, υπεύθυνη αντιμετώπιση έκτακτων καταστάσεων, άμεσες αποφάσεις για το Μάτι, ξεμπλοκάρισμα της εφαρμογής του 112 και ενδιάμεση λύση, άμεσο νομοθετικό έργο με το νομοσχέδιο για το επιτελικό κράτος και το διυπουργικό νομοσχέδιο, δράσεις για την ασφάλεια και τη δικαιοσύνη, αναβάθμιση λειτουργιών του υπουργείου Οικονομικών, αποκατάσταση εμπιστοσύνης καθώς η Ελλάδα δανείστηκε με επταετές ομόλογο 2,5 δισ. ευρώ, με ιστορικά χαμηλό επιτόκιο 1,9%, Ελλάδα 2021, και ταξίδι του πρωθυπουργού στην Κύπρο για λόγους συμβολικούς, αλλά και πολύ ουσιαστικούς».
Εχει ενδιαφέρον η δήλωση του κ. Πέτσα. Κάνοντας τον πρώτο απολογισμό, περιέγραψε άθελά του ως κάτι που αξίζει να τονιστεί, ως ασυνήθιστο, ξεχωριστό και εξαίρεση από τον κανόνα, το πώς (πρέπει να) δουλεύει μία κυβέρνηση σε οποιαδήποτε χώρα. Μια κυβέρνηση συγκροτείται χωρίς να σπαταλάει τον χρόνο των ψηφοφόρων, λύνει τα προβλήματα που προκύπτουν, δρα για την ασφάλεια των πολιτών, εποπτεύει και ελέγχει την οικονομία, παράγει διπλωματικό κεφάλαιο. Elementary my dear Watson, στοιχειώδες που θα έλεγαν πάλι και οι Αγγλοσάξωνες. Αλλά στην Ελλάδα ως γνωστόν τα στοιχειώδη είναι αυτά που μας δυσκολεύουν.
Η κυβέρνηση λοιπόν, στον πρώτο της μήνα δούλεψε όπως θα έπρεπε να δουλεύει μια κανονική κυβέρνηση. Αν είμαστε τυχεροί κάτι τέτοιο δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει στο μέλλον.
Η έκπληξή μας για το παραχθέν κυβερνητικό έργο εν μέσω θέρους ασφαλώς δικαιολογείται. Δικαιολογείται διότι έχουμε μάθει αλλιώς.
Το 2009, πέρασαν δύο μήνες για να καταφέρει ο Γιώργος Παπανδρέου να στελεχώσει την κυβέρνησή του με γραμματείς υπουργείων. Η οικονομία έπεφτε στα βράχια, είχαμε φτάσει Δεκέμβριο και έξι στις δέκα γραμματείες του υπουργείου Οικονομικών παρέμεναν ακέφαλες –μιλάμε δε για αυτές του ΣΔΟΕ, της δημοσιονομικής πολιτικής, των αποκρατικοποιήσεων, δηλαδή θέσεις-κλειδιά για τη διάσωση της χώρας…
To 2012, o Αντώνης Σαμαράς δεν πήγε καν στην πρώτη κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής της πρωθυπουργίας του (για λόγους υγείας), είχε –όπως αποδείχτηκε– επιλέξει λάθος άνθρωπος για υπουργό Οικονομικών, τον Βασίλη Ράπανο (για να τον αντικαταστήσει λίγες μέρες αργότερα με τον Γιάννη Στουρνάρα), έβαλε τον ανεκδιήγητο Νίκο Νικολόπουλο στην κυβέρνηση για να τον δει να παραιτείται μετά την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης (!), ενώ σε πολιτικό επίπεδο τού πήρε εβδομάδες για να κάνει τη δική του «κωλοτούμπα» και από την αντιμνημονιακή ρητορική των δικής του εμπνεύσεως Ζαππείων να καταφέρει να αποδεχτεί τον ρεαλισμό της ανάγκης των προτεινόμενων από την Τρόικα μεταρρυθμίσεων.
Οσο για το 2015, η κυβέρνηση Τσίπρα στον πρώτο της μήνα έσπασε τα κοντέρ. Οχι μόνο δεν παρήγαγε έργο, αλλά πρόλαβε στον πρώτο της μήνα να παράξει χάος. Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι στις τέσσερις εβδομάδες μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, η Ελλάδα πρόλαβε (χάρη στην βαρουφάκεια αμετροέπεια) να διώξει τον Ντάισελμπλουμ από την Αθήνα, να τσακωθεί με όλους τους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης και να καταλήξει στην περίφημη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου του Εurogroup, που ως γνωστόν έθεσε τις βάσεις για τη δημιουργική ασάφεια, την τραγωδία του καλοκαιριού και το ταπεινωτικό 3ο μνημόνιο.
Μπροστά σε όλα αυτά, το ότι ο κ. Μητσοτάκης έβαλε τη Γιάννα τελετάρχη του 2021 και κράτησε το γραφείο Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, το λες και ξεκάρφωμα.