Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας άνθρωπος με κοινωνική και επαγγελματική συγκρότηση που δεν αντιστοιχούν στο ύψος του αξιώματός του. Είναι ο πολιτικός που μπήκε στο Μαξίμου έχοντας τα λιγότερα ακαδημαϊκά προσόντα σε σχέση με τους προκατόχους του, χωρίς καμία επαγγελματική εμπειρία και προσωπικό στίγμα που εκπορεύεται από τα χρόνια της ΚΝΕ και του μαθητικού συνδικαλισμού.
Το πολιτικό του ύφος και ο δημόσιος λόγος του, προσαρμόστηκαν σε αυτά τα μέτρα, υποτάχθηκαν στο πρωταρχικό κύτταρο. Υπάρχουν, λοιπόν, στιγμές που είτε ακούς τον Πρωθυπουργό, είτε τον πρόεδρο του Δεκαπενταμελούς που στοιχειώνει το μυαλό του, είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ο λόγος εκφέρεται χρωματισμένος από κουτσαβάκικο ύφος, ένας τόνος μαγκιάς υποδηλώνει διάθεση επιβολής, ενώ συχνά τα επιχειρήματα εξαντλούνται σε εξυπνάδες ή σε ακροβατισμούς ανάμεσα στο ψεύδος και στον παραλογισμό. Από κάτω, φυσικά, αποθεώνεται. Τα τρολ τον δοξάζουν. Η αποτίμηση της κοινοβουλευτικής παρουσίας γίνεται με αισθητική αμφιθεάτρου. Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να ενθουσιάζει τους φίλους του. Όμως για τους πολλούς αρχίζει και γίνεται αποκρουστικός. Ένας νέος άνθρωπος, πάνω στον οποίο μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας επένδυσε ελπίδες και προσδοκίες, δείχνει πλέον σαν το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι. Γερασμένος πριν την ώρα του, παρακμασμένος πριν την εποχή του.
Είπε στη Βουλή, σχολιάζοντας τη συμμετοχή του Πέτρου Τατσόπουλου στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας: «Εσείς μπορείτε να βολευτείτε με διάφορα απολειφάδια της πολιτικής ζωής που πέρασαν από τα έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ και επειδή είχαν περίεργη σχέση με τη μισή Αθήνα, έφυγαν από τα έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ και τώρα τους παίρνετε εσείς να τους εντάξετε στα δικά σας μπας και πάνε και με την άλλη μισή Αθήνα». Είναι κουβέντες που δεν λέγονται από Πρωθυπουργό στο κοινοβουλευτικό βήμα. Όχι μόνο για λόγους κοινής αισθητικής. Αλλά και επειδή δίνουν τον τόνο και το μέτρο του πολιτικού διαλόγου. Όταν ο Πρωθυπουργός της χώρας υιοθετεί λεξιλόγιο και ύφος Πολάκη, τότε ο πολίτης δύναται να συγκρίνει τη Βουλή με χαμαιτυπείο. Ναι, καμία αντίρρηση, στα έδρανα κάθονται πλέον αρκετοί λούμπεν τύποι. Ο Πρωθυπουργός δεν μπορεί να είναι ένας από αυτούς.
Ο Αλέξης Τσίπρας είχε νεύρα στη Βουλή. Ενδεχομένως να είναι κουρασμένος, στριμωγμένος στα σχοινιά, ανήσυχος για την επικείμενη ήττα, φοβισμένος για αυτά που θα φέρει. Όλα αυτά αποτυπώνονται στον λόγο και στην παρουσία του. Ας βρει έναν τρόπο να ηρεμήσει. Καθημερινά τραυματίζει την υστεροφημία του όλο και περισσότερο.