«Ο Πιο Αδύναμος Κρίκος», το παιχνίδι γνώσεων και στρατηγικής, όπου οι παίκτες καλούνται να απαντήσουν σε ερωτήσεις γενικής γνώσεως υπό την πίεση του χρόνου, ξεκίνησε από το BBC το 2000. Παρουσιάστρια του ήταν η Αν Ρόμπινσον, της οποίας ο ρόλος ήταν να τσιγκλάει τους παίκτες με το απότομο, ειρωνικό, στα όρια της προσβολής, σχόλιο της.
Εναν μόλις χρόνο μετά, είδαμε το παιχνίδι και στην ελληνική τηλεόραση, στο Mega συγκεκριμένα, με την Ελενα Ακρίτα στη θέση της παρουσιάστριας. Οσοι είναι σε ηλικία που έζησαν τα τηλεοπτικά χρόνια εκείνης της εποχής, θα θυμούνται σίγουρα την Ακρίτα να λέει, με βλέμμα που σκοτώνει, «είστε ο πιο αδύναμος κρίκος», κοιτώντας υποτιμητικά τους παίκτες. Αυτός άλλωστε ήταν ο ρόλος της, να έχει ύφος και να τους ειρωνεύεται, όπως συνέβαινε και στην αγγλική εκδοχή. Κι αυτό ήταν που μας έμεινε, σαν θύμηση από εκείνη την εκπομπή, του μακρινού 2001. Ο ειρωνικός τρόπος της παρουσιάστριας.
Το παιχνίδι έχει επιστρέψει εδώ και λίγο καιρό στις οθόνες, με παρουσιαστή τον Τάσο Τρύφωνος. Πρώτα το είδαμε από το κυπριακό ΡΙΚ, και πλέον το βλέπουμε και από τον ΣΚΑΪ. Αν και ο Τάσος Τρύφωνος παίζει πετυχημένα το ρόλο του «κακού», υποπτεύομαι ότι σε 20 χρόνια από τώρα, κανείς δεν θα το θυμάται. Εκείνο που θα καταγραφεί αυτή τη φορά στη μνήμη μας, και στη διαδικτυακή μνήμη εν προκειμένω, μιας και διανύουμε μια ψηφιακή εποχή, είναι οι απαντήσεις των παικτών: η μία χειρότερη απ’ την άλλη.
Η λέξη λάθος δεν φτάνει για να περιγράψει πολλές εξ’ αυτών των απαντήσεων, που τις περισσότερες φορές αφορούν πράγματα, τα οποία, θα έλεγε κανείς, είναι δεδομένα. Δεν είναι δυνατόν να μην ξέρεις πόσα δάχτυλα έχει ο άνθρωπος. Δεν είναι δυνατόν να μην ξέρεις από ποια χώρα κατάγεται ο Κογκολέζος, ότι ο Ιούλιος Καίσαρας ήταν Ρωμαίος ή να μην μπορείς να μετρήσεις πόσες συλλαβές έχει το «παραδίνομαι». Και κοιμισμένος τα λες σωστά αυτά τα πράγματα.
Αμ δε. Ολα τα παραπάνω, και πολλά ακόμα που μοιάζουν αυτονόητα, έχουν απαντηθεί λάθος, μπροστά στον Τάσο Τρύφωνος, ο οποίος απορώ πως δεν έχει βγάλει καπνούς απ’ τα αφτιά με όσα ακούει. Να είναι στημένο το παιχνίδι και οι παίκτες να το παίζουν επίτηδες τόσο άσχετοι; Εχει ειπωθεί κι αυτό, γιατί είναι πράγματι πολύ δύσκολο να πιστέψεις ότι κυκλοφορεί τόση απύθμενη ασχετοσύνη ανάμεσα μας.
Δεν το πιστεύω όμως ότι είναι στημένο. Ποιος θα ήθελε να γίνει ρόμπα σε όλο το Πανελλήνιο, και να κυκλοφορούν αιωνίως οι απείρου κάλλους απαντήσεις του σε βίντεο στο ίντερνετ, όπου όλοι θα τον κοροϊδεύουν;
Πιστεύω ότι όσα παρακολουθούμε σ’ αυτή την εκπομπή είναι αληθινά. «Ο Πιο Αδύναμος Κρίκος» μας κάνει μάρτυρες της βαθιάς αμορφωσιάς μας. Μας την πετάει στα μούτρα σαν χλαπάτσα. Και όσο κι αν γελάς μαζί της, γιατί είναι όντως γελοία, δεν γίνεται να μην τρομάξεις κιόλας, βλέποντας μπροστά σου ανθρώπους είκοσι, τριάντα, σαράντα χρονών, να πετούν το ένα μαργαριτάρι μετά το άλλο, σαν να βγήκαν μόλις απ’ τη σπηλιά.
Δεν βγήκαν βέβαια από τη σπηλιά όλοι αυτοί, βγήκαν όμως από τα ελληνικά σχολεία. Αναρωτιέσαι, δεν έμαθαν τίποτα εκεί μέσα; Προφανώς, δεν έμαθαν. Και κάπως έτσι, καταλαβαίνεις το πρόβλημα στο εκπαιδευτικό σύστημα, για το οποίο μιλάμε και ξαναμιλάμε. Κάπως έτσι, διαπιστώνεις με πόσα κενά και πόση ημιμάθεια βγαίνουν οι άνθρωποι απ’ αυτό. Οι πιο αδύναμοι κρίκοι βγαίνουν, είτε παίζουν είτε όχι στο ομώνυμο παιχνίδι.
ΥΓ. Βοήθειά μας.