Συνεδρίαση Κοινοβουλευτικής Ομάδας ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και αν δείτε το στιγμιότυπο χωρίς ήχο, θα αντιληφθείτε τι λέει ο Αλέξης Τσίπρας και κυρίως τι σημαίνει αυτό. Ο πρόεδρος είναι στο βήμα και δείχνει προς τον Νίκο Παππά, λέγοντας ότι στόχος των αντιπάλων δεν είναι τα στελέχη, αλλά η παράταξη. Και την ίδια στιγμή στρέφει το χέρι και δείχνει τον εαυτό του.
Δεν ήταν κινήσεις υπαγορευμένες από το ασυνείδητο. Ο Τσίπρας το δήλωσε με σαφήνεια και ταυτόχρονα το μετέφραζε στη νοηματική. Ο Νίκος Παππάς δεν έχει, απλώς, την κάλυψη του. Ο Νίκος Παππάς είναι το κόμμα. Και κάθε χτύπημα προς τον Παππά αντανακλάται στην παράταξη και στην ηγεσία της. Πιο ξεκάθαρη τοποθέτηση δεν υπάρχει. Όταν «έσκασε» το θέμα Μιωνή, ο Τσίπρας εμφανίστηκε, περίπου, σαν να τραβάει, χαϊδευτικά πάντα, το αφτί του Παππά. Μετά τον Καλογρίτσα, φτιάχνει με τα χέρια του ένα τείχος από μπετόν μπροστά στο alter ego του. Και, ασφαλώς, το ίδιο καλούνται να πράξουν και τα υπόλοιπα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας συγκάλεσε την Κοινοβουλευτική Ομάδα για να τη συντάξει πίσω από τον Νίκο Παππά.
Ως εξέλιξη δείχνει ενδιαφέρουσα, αλλά, τελικά, δεν είναι μακριά από τη σφαίρα του αυτονόητου και του αναμενόμενου. Η σχέση του Τσίπρα με τον Παππά είναι τόσο στενή που δεν μπορεί να σταθεί ισχυρισμός περί άγνοιας του πρώην πρωθυπουργού για τα πεπραγμένα του υπουργού του. Οσο καλόπιστος και αν είσαι, όσο αφελής και αν παραμένεις, αντιλαμβάνεσαι τη φαιδρότητα του ισχυρισμού που θέλει τον Τσίπρα να μην είδε, να μην άκουσε και να μην έμαθε τίποτα. Κάτι τέτοιο δεν θα ακουγόταν, απλώς, αστείο, αλλά και προκλητικά χυδαίο.
Ο Τσίπρας γνωρίζει καλύτερα από όλους ότι κάθε αναφορά, κάθε μομφή και κάθε αιχμή προς τον Παππά, ουσιαστικά απευθύνεται στον ίδιο. Στην Κοινοβουλευτική Ομάδα επανέλαβε με έμμεσο, πλην σαφή, τρόπο την πρόσκληση που εσχάτως απευθύνει προς τους αντιπάλους του: «εδώ είμαι, ελάτε εναντίον μου». Εν προκειμένω ο Παππάς είναι σχεδόν διάφανος, βλέπεις πίσω του τον Τσίπρα. Και αφού δεν γίνεται ο Τσίπρας να αποσπαστεί από τον Παππά, είναι ένα πολιτικό σώμα, η αρχή αυτή διατρέχει όλον τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μπορεί κάποιοι στο κόμμα να δυσφορήσουν. Να γκρινιάξουν, παριστάνοντας ότι παίρνουν και αποστάσεις. Όμως, εδώ που τα λέμε, αυτό θα ήταν και κομματάκι άδικο. Με τον Αλέξη και τον Νίκο ανέβηκαν. Αν είναι να πέσουν τώρα αυτοί οι δύο, θα πάνε όλοι μαζί τους.