| CreativeProtagon
Απόψεις

Ο ομοφοβικός καθηγητής και η απουσία αξιολόγησης

Είναι γραπτά αγίων και ιερέων, επικαλέστηκε ο καθηγητής μετά τον σάλο που δημιουργήθηκε, όταν οι μαθητές έσπευσαν να ενημερώσουν τους γονείς τους για το κείμενο «οι ομοφυλόφιλοι είναι χειρότεροι από τους δολοφόνους» που τους μοίρασε. Ομως ο εν λόγω εκπαιδευτικός είχε απασχολήσει κι άλλες φορές στο παρελθόν με τη συμπεριφορά του. Είπατε κάτι για αξιολόγηση;
Λίλα Σταμπούλογλου

Ενας εκπαιδευτικός σε Γυμνάσιο του Λαυρίου, καθηγητής Θρησκευτικών, μοίρασε στους μαθητές φυλλάδιο με ομοφοβικό περιεχόμενο: «Οι ομοφυλόφιλοι είναι χειρότεροι από τους δολοφόνους, γιατί είναι καλύτερα να πεθάνει κανείς, παρά να ζει και να προσβάλλεται έτσι. (…) Δεν υπάρχει πιο σιχαμερό, πιο φοβερό, πιο ανόητο, πιο ατιμωτικό πράγμα από την ομοφυλοφιλία», ήταν ένα απόσπασμα.

Είναι γραπτά αγίων και ιερέων, επικαλέστηκε ο εκπαιδευτικός μετά τον σάλο που δημιουργήθηκε, όταν οι μαθητές έσπευσαν να ενημερώσουν τους γονείς τους και εκείνοι με τη σειρά τους τη διεύθυνση του σχολείου. Πρόκειται πράγματι για αποσπάσματα που θα βρεις σε γραπτά κείμενα της Εκκλησίας, η στάση της οποίας απέναντι στην ομοφυλοφιλία είναι γνωστή και κατηγορηματική. Εκπρόσωποί της και σκληροπυρηνικοί πιστοί έχουν κατά καιρούς εκφραστεί με παρόμοιο τρόπο και μάλιστα προ ολίγων ημερών στο στόχαστρό τους βρέθηκε και η παράσταση «Brokeback Mountain», η ιστορία της οποίας περιστρέφεται γύρω από την αγάπη δύο αντρών.

Είναι τέτοιου είδους  πιστεύω αναχρονιστικά και ρατσιστικά; Ασφαλώς και είναι, θα πει η λογική. Και πιστός να είσαι, θα πρέπει να παραδεχτείς ότι υπάρχουν στα εκκλησιαστικά γραπτά αναφορές που δεν συνάδουν ακριβώς με τις ελευθερίες και τις αξίες που μια κοινωνία της προόδου πρέπει να έχει. Πολύ καλά έκαναν λοιπόν οι μαθητές και απέρριψαν τη ρητορική μίσους που τους ήρθε πάνω στο θρανίο, ακόμα κι αν προέρχεται από ιερείς και αγίους. Πολύ καλά έκαναν και δεν έδειξαν ανοχή απέναντι σε κηρύγματα της θρησκείας που μοιάζουν βγαλμένα από το Μεσαίωνα (κυριολεκτικά είναι) και στάθηκαν απέναντι από τον δάσκαλο που, προφανώς, ήθελε να τους μεταγγίσει τη δική του σαθρή νοοτροπία και θέση.

Οπως προκύπτει από τα ρεπορτάζ που ακολούθησαν, ο εν λόγω εκπαιδευτικός είχε απασχολήσει κι άλλες φορές στο παρελθόν με τη συμπεριφορά του. Οι περιγραφές των μαθητών που μίλησαν στις κάμερες σκιαγραφούν μάλλον έναν ιδιόρρυθμο άνθρωπο που γενικώς χρησιμοποιούσε ρητορική μίσους, είχε νεύρα, ήταν απότομος και αδιάκριτος. Οπως υποστηρίζουν τα παιδιά, είχαν συζητήσει το θέμα με τον διευθυντή του σχολείου, ο οποίος έλεγε ότι θα του μιλήσει και «να μην τον ακούν πολύ, γιατί δεν είναι πολύ καλά».

Υποθέτει κανείς ότι το φυλλάδιο ήταν η σταγόνα που απλώς ξεχείλισε το ποτήρι σε μια πορεία που είχε έτσι κι αλλιώς παραστρατήματα και προβληματικά σημεία. Αν ο εκπαιδευτικός δημιουργούσε θέματα, τα οποία μάλιστα ο διευθυντής του σχολείου γνώριζε, γιατί παρέμενε στη θέση του; Η οποία μάλιστα είναι και μια θέση ευθύνης, ένα ευαίσθητο πόστο που έχει αλληλεπίδραση με ανήλικα παιδιά. Για ποιο λόγο αυτός ο άνθρωπος ήταν ακόμα μέσα σε μια τάξη; Αν δεν γινόταν θέμα με το φυλλάδιο, θα συνέχιζε να διδάσκει;

Μοιραία αναρωτιέσαι αν ήταν τελικά η δημοσιοποίηση του θέματος, με την κατακραυγή που έφερε, εκείνη που οδήγησε σε αυτό που θα έπρεπε να έχει συμβεί σε πρότερο χρόνο: ο εκπαιδευτικός τέθηκε σε αναστολή με απόφαση του Κυριάκου Πιερρακάκη, έπειτα από παραπομπή του στο αρμόδιο Πειθαρχικό Συμβούλιο. «Τα σχολεία είναι χώροι εκπαίδευσης, φιλίας, σεβασμού και αλληλεγγύης. Η εκπαιδευτική κοινότητα οφείλει να σέβεται και να προωθεί αυτές τις αρχές», φέρεται να ήταν το σχόλιο του γραφείου Τύπου του υπουργείου Παιδείας.

Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών είναι ένα θέμα γύρω από το οποίο πλέκονται πολλές συζητήσεις, αντιδράσεις και προβληματισμοί. Ερχονται όμως κάτι περιπτώσεις σαν αυτή για να μας υπενθυμίσουν ότι κάπως, με κάποιον τρόπο, πρέπει να υπάρχει έλεγχος και αξιολόγηση. Γιατί δεν είναι όλοι καλοπροαίρετοι και άξιοι να έχουν απέναντι τους παιδιά και να τα διδάσκουν και θα πρέπει αυτοί οι άνθρωποι να εντοπίζονται πριν να είναι αργά.

Το αισιόδοξο μήνυμα από αυτή την ιστορία είναι ότι κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί από τα παιδιά. Εχουν αντίληψη και κρίση και την τόλμη να διαχωρίσουν τη θέση τους από το λάθος. Στο Λαύριο, οι μαθητές έδωσαν στον δάσκαλό τους ένα μάθημα. Και μέσα από τη στάση τους, το έδωσαν σε όλους μας.

Το απαισιόδοξο μήνυμα είναι ότι αυτά τα παιδιά είναι ενίοτε στα χέρια ανθρώπων που απέχουν παρασάγγας από τον ρόλο του εκπαιδευτικού. Και δυστυχώς, κανείς δεν τους κουνάει από τη θέση τους.