Έχουμε μπροστά μας ένα σενάριο για υπερπαραγωγή αν και έτσι όπως το ξαναβλέπω έχει στοιχεία που ταιριάζουν περισσότερο σε Επιθεώρηση.
Ο Μητσοτάκης αποφασίζει να κάνει δουλειά με άνθρωπο που έχει συνεργαστεί με τον Τσίπρα και τον Καμένο. Κάτι τέτοια θα έπρεπε να τα προσέχει, αλλά, τέλος πάντων, εδώ μιλάμε για ολόκληρο ναύαρχο. Eνημερώνει, μέσω τρίτου, τον Τσίπρα, αλλά και τη Γεννηματά, ενδεχομένως για να προσθέσει μία επίστρωση συναίνεσης πριν σερβίρει το πιάτο. Είναι προφανές ότι στο Μαξίμου δεν πήραν ανταπόκριση από την Κουμουνδούρου, αλλά δεν θα τους ενδιέφερε κιόλας. Η ανταπόκριση της Κουμουνδούρου ενδιέφερε τον ναύαρχο που τηλεφώνησε στον Τσίπρα και άκουσε ότι θα θεωρηθεί αποστάτης.
Ο Αποστολάκης μίλησε με τον Τσίπρα τη Δευτέρα. Συνεπώς γνώριζε τη στάση που θα τηρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Παραλλήλως, όχι μόνο αποδέχθηκε το χαρτοφυλάκιο, αλλά ενημέρωσε την Προεδρία της Δημοκρατίας ότι θα συνοδεύεται από τη σύζυγό του.
Και ξημερώνει η Τρίτη. Ανακοινώνεται ο ανασχηματισμός. Γίνεται ο ντόρος για τον ναύαρχο. Και βγαίνει το non paper του ΣΥΡΙΖΑ που τον χαρακτηρίζει αποστάτη. Και ο ναύαρχος φεύγει από τη γέφυρα για τον καναπέ του σπιτιού του -καλύτερα να μη βλέπει τηλεόραση αυτές τις μέρες. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι ήθελε η επιλογή του να είναι προϊόν συναίνεσης. Μα, συγγνώμη, δεν μίλησε με τον Τσίπρα; Του έδωσε ο Τσίπρας την εντύπωση ότι συναινεί; Εκτός και αν φανταστούμε ότι ο Τσίπρας είπε στον Αποστολάκη ότι συναινεί προκειμένου να τον παγιδεύσει. Μπα, δύσκολο, ακραίο. Ταυτοχρόνως ο ΣΥΡΙΖΑ μας λέει ότι ο Μητσοτάκης πήγε να παγιδεύσει τον Αποστολάκη λέγοντας του ότι υπάρχει η συναίνεση της Κουμουνδούρου. Ανοησίες, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Για ποιο λόγο ο Μητσοτάκης να ισχυριστεί κάτι που διαψεύδεται με ένα απλό τηλεφώνημα;
Το πιθανότερο είναι ότι ο ναύαρχος δεν περίμενε τόσο έντονη αντίδραση από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και ως στρατιωτικός μάλλον θα του έπεφτε βαριά η κατηγορία της αποστασίας. Άλλη λογική συνάφεια των γεγονότων δεν διακρίνεται, προς το παρόν.
Στο μεταξύ τραυματίζονται οι πάντες.
Η κυβέρνηση για το επικοινωνιακό ναυάγιο του ανασχηματισμού. Ενδεχομένως και για την επιλογή ενός προσώπου που επρόκειτο να αναλάβει τη διαχείριση κρίσεων, αλλά έκανε πίσω στην πρώτη κρίση που συνάντησε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που πλέον δεν δύναται ούτε προσχηματικά να διεκδικήσει συναινετικές λύσεις. Πάει, τελειώσαμε με τη συναίνεση.
Και ο ναύαρχος Αποστολάκης που, αν δεν το ξέρετε, είχε βλέψεις για την Προεδρία της Δημοκρατίας, αλλά εμφανίστηκε να παλινωδεί, να τον πιάνει ναυτία στην πρώτη θαλασσοταραχή.
Μετά από όλα αυτά αξίζει να ασχοληθείς με τον ανασχηματισμό; Λίγο, για τυπικούς λόγους.
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης απομακρύνεται από την κυβέρνηση. Προφανώς δεν έφτασαν στα αφτιά του Πρωθυπουργού οι φωνές που σήκωσε ένα… μίνι κίνημα συμπαράστασης. Και ορθώς δεν έφτασαν. Στη Δημοκρατία θα πρέπει πάντα να υπηρετείται η ανάγκη της λογοδοσίας και της ανάληψης ευθύνης. Ακόμα και αν ο Χρυσοχοΐδης έκανε άψογα τη δουλειά του, κάποιος έπρεπε να αναλάβει την πολιτική ευθύνη για την καταστροφή του Αυγούστου.
Ο Χρυσοχοΐδης αντικαθίσταται από τον Τάκη Θεοδωρικάκο, που επανακάμπει στο λειτουργικό περιβάλλον του Πρωθυπουργού και αυτό ίσως αφορά και τον εκλογικό σχεδιασμό. Υπενθυμίζεται, άλλωστε, ότι οι πολιτικές καταβολές του είναι στον χώρο της Αριστεράς.
Ο Βασίλης Κικίλιας κουράστηκε δύο χρόνια στο υπουργείο Υγείας και πάει για τουρισμό σε ένα υπουργείο-μπόνους. Ο Χάρης Θεοχάρης, από την άλλη, δικαιούται να γκρινιάζει, καθώς ο τουρισμός υπερέβη τις προσδοκίες, πλην όμως, όπως λένε και κυβερνητικοί κύκλοι, έπεσε θύμα καραμπόλας.
Ο Θανάσης Πλεύρης αναλαμβάνει το υπουργείο Υγείας. Εδώ κάποιος θα μπορούσε να αστειευτεί λέγοντας ότι η επιλογή Πλεύρη δείχνει διάθεση για καταναγκαστικούς εμβολιασμούς, όχι απλώς υποχρεωτικούς. Η επιλογή του Θανάση Πλεύρη ασφαλώς εξυπηρετεί κομματικές ισορροπίες. Ωστόσο είναι να απορεί κανείς αν ένα πρόσωπο που παράγει εντάσεις, μπορεί να λειτουργήσει κατευναστικά και να γεννήσει συναινέσεις στα μέτωπα της Υγείας. Από την άλλη, ο Πρωθυπουργός εκτιμά ότι θα είναι ένας υπουργός χαμηλών τόνων με νομική συγκρότηση που θα φανεί χρήσιμη.
Η Νίκη Κεραμέως έμεινε στη θέση της παρά τη σχετική φημολογία, που μάλλον εξέφραζε ευσεβείς πόθους της αντιπολίτευσης. Μετακίνηση Κεραμέως θα σηματοδοτούσε υποχώρηση στις πιέσεις της αντιπολίτευσης και μερική αναθεώρηση ενός σχεδιασμού στον οποίο φαίνεται ότι έχει επενδυθεί πολιτικό κεφάλαιο. Περίπου για τους ίδιους λόγους έμεινε στη θέση της και η Λίνα Μενδώνη. Η αντικατάστασή της θα συνεπαγόταν αναγνώριση ευθυνών και σφαλμάτων που της αποδίδονται.