Οι δημοσκοπήσεις των ημερών δεν προσφέρουν ιδιαίτερες εκπλήξεις. Δεν θα πρέπει να αγνοηθούν όμως και από κανέναν ενδιαφερόμενο. Η κυβέρνηση μοιάζει να έχει μια νέα αφετηριακή συνθήκη και αυτή είναι το σκορ της στις πρόσφατες ευρωεκλογές.
Κατά τα λοιπά ο ΣΥΡΙΖΑ μάλλον μας αποχαιρετά και σε λίγους θα λείψει, το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε μια στασιμότητα προφανή λόγω της εκκρεμότητάς του και οι υπόλοιποι κινούνται στα γνωστά. Λόγω αποδρομής του ΣΥΡΙΖΑ ενισχύονται φυσικά ορισμένα από τα πολιτικά του παράγωγα, αλλά και αυτό μάλλον αναμενόμενο θα πρέπει να θεωρηθεί.
Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο των μετρήσεων εντοπίζεται στα λεγόμενα ποιοτικά στοιχεία. Οι δείκτες σχεδόν σε όλα τα πεδία αξιολόγησης της κυβέρνησης υποχωρούν και αυτό που κυριαρχεί είναι μια απαισιοδοξία και απουσία προσδοκίας, σε μεγάλες κοινωνικές ομάδες.
Υπό αυτό το πρίσμα, εμφανίζεται ένα χάσμα ανάμεσα σε αυτά που ακούγονται σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα και ενδεχομένως αυτό να είναι κρισιμότερη πολιτική παράμετρος από ό,τι υποθέτουν πολλοί, ακόμη και μέσα στο Μαξίμου.
Η απειλή για την κυβέρνηση και τον Μητσοτάκη είναι ορατή, από τη στιγμή κατά την οποία ορισμένοι θα εξακολουθήσουν να υποτιμούν αυτό το στοιχείο. Κανένας δεν έχει διάθεση να ακούσει ότι όλα έχουν γίνει σχεδόν άριστα, από την πρόσφατη πυρκαγιά που κατέκαψε την Αττική, έως τα νεκρά ψάρια του Βόλου, ή ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι τέτοιες και τόσες, που οι πολίτες δεν μπορούν να αντιληφθούν και να εκτιμήσουν το εύρος και το βάθος τους, ή ότι ο τουρισμός είναι η σωτηρία μας και τα πολυδιάστατα προβλήματα που προξενεί είναι ιδεοληψίες των γκρινιάρηδων, που καλά θα κάνουν να μη θέλουν να πάνε στα νησιά.
Βασική προϋπόθεση για να αντιμετωπιστεί αυτή η πολιτική συνθήκη, που φωτογραφίζεται στις μετρήσεις, είναι να υπερβεί η κυβέρνηση τον πολιτικό λήθαργο στον οποίο την έχει παρασύρει η αντιπολίτευση. Καλό θα ήταν να σπαταλιέται ενέργεια σε ρεαλιστικές αξιολογήσεις, παρά σε ανακοινώσεις για την πισίνα του Κασσελάκη.
Και ακόμη καλύτερο θα ήταν να εγκαταλειφθεί η αντίληψη ότι δεν τρέχει και τίποτε, αφού είναι γεμάτα νησιά, εθνικές οδοί, αεροπλάνα και εστιατόρια. Για να γεμίσουν όλα αυτά, είναι υπεραρκετό το 30% εκείνων που δηλώνουν ικανοποιημένοι.
Υπάρχουν περιθώρια να γίνουν αυτές οι υπερβάσεις; Υπάρχουν, αλλά όχι απεριόριστα. Η ευκαιρία δίνεται στο Πρωθυπουργό το προσεχές Σαββατοκύριακο και οι συνεργάτες του θα όφειλαν να μη λησμονούν το «πολιτικό σύνδρομο Σημίτη». Το 2003, ο τότε Πρωθυπουργός είχε προσφέρει στη ΔΕΘ το λεγόμενο κοινωνικό πακέτο των 1,3 δισ. ευρώ, με μηδενικό πολιτικό (κοινωνικό) αποτέλεσμα.