Οσοι ασχολούνται με τα γαστρονομικά και έτυχε να δουν το μενού του επίσημου δείπνου από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας για τους ξένους επίσημους καλεσμένους της, στον εορτασμό των 200 ετών από την κήρυξη της Επανάστασης του 1821, δεν έχουν την παραμικρή αμφιβολία για το όνομα του σεφ ο οποίος το επιμελήθηκε.
Δεν χρειαζόταν καν να διαβάσουν το όνομά του στο τέλος των πιάτων. Ο Λευτέρης Λαζάρου, ο εθνικός μας ψαρομάγειρας, ένας από τους πρωτεργάτες της νέας ελληνικής κουζίνας, ο άνθρωπος που «έβγαλε» το ψάρι από τα κάρβουνα και το τηγάνι και μας έμαθε να το τρώμε αλλιώς, δοκιμάζοντας από τα χέρια του εδώ και πολλές δεκαετίες εμπνευσμένες ψαρολιχουδιές, ετοίμασε με τους βοηθούς του τα πιάτα που θα γευτούν βράδυ Τετάρτης, γύρω στις 20.30, οι εκλεκτοί συνδαιτυμόνες της κυρίας Σακελλαροπούλου: όλα με βάση το ψάρι.
Για το καλωσόρισμα θα σερβιριστεί μπισκότο ζυμωμένο με μελάνι σουπιάς, κρέμα λευκού ταραμά και αυγά ψαριού.
Ακολουθεί το πρώτο πιάτο: κακαβιά πεσκανδρίτσας από την Εύβοια με σέλινο, μυρώνια, καυκαλήθρες και έξτρα παρθένο ελαιόλαδο Καλαμάτας.
Το δεύτερο πιάτο περιλαμβάνει κιμά γαρίδας σε ζωμό θαλασσινών, τυλιγμένο σε φύλλο λάχανου, αρωματισμένο με κιτρινόριζα και κρόκο Κοζάνης.
Το κυρίως πιάτο είναι φιλέτο χριστόψαρου, με πουρέ από χειμωνιάτικες ρίζες και ντοματίνια Κρήτης.
Ακολουθεί επιδόρπιο λευκής σοκολάτας με μαστίχα Χίου και κρέμα αρωματισμένη με μπαχαρικά και φιστίκια Αιγίνης, και καφές.
Μαθαίνουμε ακόμη ότι θα σερβιριστούν τα κρασιά: Κλειδί Λευκό, Κτήμα Μιχαηλίδη (Μαλαγουζιά, Δράμα 2019), Λευκό F Φοίβος Παπαστρατής (Ασύρτικο – Muscat, Εύβοια 2019) και για επιδόρπιο γλυκό κόκκινο κρασί Αποσπερίτης, 2014, από την ποικιλία Φωκιανό της Οινοποιητικής Λειψών.
Το μενού κλείνει με τη σημείωση ότι το επιμελήθηκε ο chef Λευτέρης Λαζάρου, βραβευμένος με αστέρι Michelin…
Ολα καλά μέχρις εδώ και μια χαρά μάς πλημμύρισε όλους, γιατί επιτέλους ένα αεράκι ανανέωσης φύσηξε και στην κουζίνα της Προεδρίας με το που ανέλαβε τα καθήκοντά της η κυρία Σακελλαροπούλου.
Κατ’ αρχάς είναι ξεκάθαρη η έμφαση στα εκλεκτά ελληνικά προϊόντα και σε ένα μενού επικεντρωμένο στο ψάρι, σύμφωνα με τη δίαιτα που επιβάλλει η ημέρα. (Είναι γιορτή μέσα στη Σαρακοστή και άρα νηστεύουμε, αλλά τρώμε ψάρι). Και επιτέλους το στερεοτυπικό ντουέτο σφυρίδα – Merlot (που έστω και αν καλλιεργείται σε ελληνικά χώματα, δεν παύει να είναι γαλλική ποικιλία) σε γεύματα της Προεδρίας, με το οποίο χρόνια τώρα γελάμε, έδωσε τη θέση του στην κακομούτσουνη πεσκανδρίτσα, ψάρι των φτωχών ψαράδων, που τίμησε πρώτος ο Λαζάρου και έγινε η υπογραφή του, και σε θεσπέσιες ελληνικές λευκές ποικιλίες.
Βέβαια, το ότι χάρηκαν όλοι αμφισβητείται, αφού, μόλις δημοσιεύτηκε το μενού, άρχισαν τα… παρατράγουδα και οι ξινοί σχολιασμοί, τόσο για το περιτύλιγμα (στα social media κυκλοφορούν πικρόχολα σχόλια ακόμη και για τις γραμματοσειρές και γενικά για το στήσιμο του μενού, σαν μενού εστιατορίου, λέει κάποιος ότι είναι, ναι και λοιπόν; ότι δεν λέμε έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, αλλά εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο ή extra virgin olive oil…, ούτε muscat αλλά μοσχάτο) όσο και για το περιεχόμενο.
Μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε το σχόλιο για τα… «εκτός εποχής» ντοματίνια. Μα τα ντοματίνια είναι από την Κρήτη, που όλοι ξέρουμε πόσο γλυκό είναι το κλίμα του νησιού στον Νότο και σίγουρα είναι προϊόντα υδροπονίας, μέθοδος που δίνει όλο τον χρόνο εκλεκτά, υγιή και πεντανόστιμα λαχανικά. Οσο για το αν πάνε με τις χειμωνιάτικες ρίζες, παιδιά, αν δεν τα δοκιμάσουμε, γνώμη δεν λέμε. Προσωπικά πάντως εμπιστεύομαι απόλυτα τον ουρανίσκο του Λαζάρου, που είναι σίγουρο ότι προκάλεσε κύματα ζήλιας, ίσως περισσότερα και από την επιλογή των κρασιών. Αλλά, για καθίστε, δεν είναι ένας τυχαίος σεφ, είναι ένας από τους πιο αξιοσέβαστους, τιμημένος με αστέρι Michelin (κάτι που μετράει για τους ξένους επισκέπτες μας, τιμά και εμάς).
Η επιλογή των κρασιών, εξάλλου, είναι απόλυτα συμβολική: πέρα από το ότι ταιριάζουν με τα πιάτα –κάπου πήρε το μάτι μου ότι τα δύο λευκά ήταν πρόταση του Λαζάρου–, είναι μια Μαλαγουζιά από τη Δράμα, ίσως από το πιο μικρό αλλά σπουδαίο οινοποιείο της περιοχής, και ένα χαρμάνι Ασύρτικου και Μοσχάτου από την Εύβοια, φτιαγμένο από τον μάλλον πιο νεαρό οινοποιό μας, που μπορεί να μην είναι παιδί οινοποιού όπως άλλοι νεαροί, αλλά μεγάλωσε μέσα στο κρασί. Και το τρίτο, το γλυκό Φωκιανό, προσωπική επιλογή της Προέδρου, λένε, αυτό κι αν είναι συμβολικό, αφού η κυρία Σακελλαροπούλου πρότεινε ένα κρασί από ένα λιλιπούτειο οινοποιείο σε ένα λιλιπούτειο νησί, τους Λειψούς, από μια σπάνια και πανάρχαια γηγενή ποικιλία, που χρωστάει το όνομά της στην πόλη Φώκαια της Μικράς Ασίας, και όπως αναφέρει η παράδοση, το νησιώτικο κρασί ήταν ένα δώρο από το θεό Διόνυσο.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολλοί παραγωγοί στενοχωρήθηκαν γιατί σε ένα τόσο σπουδαίο γεύμα δεν μπήκαν τα δικά τους προϊόντα, και κάποιοι σεφ πικράθηκαν γιατί δεν επιλέχθηκε η δική τους μαγειρική. Οι αντιδράσεις αναπόφευκτες και αναμενόμενες. Θα κρατήσω, όμως, το σχόλιο του Γιάννη Καρβέλα (είναι σύμβουλος επιχειρήσεων και γενικός διευθυντής της εταιρείας πιστοποίησης Paratus Europe): «Διαβάζοντας τα σχόλια για τις επιλογές της Προεδρίας στο επίσημο γεύμα της 25ης, σκέφτομαι πως αν, αντί για την ανάθεση με αποτέλεσμα που ενόχλησε κάποιους, έκανε δημόσιο διαγωνισμό για επιλογή σεφ, οινοχόου, εδεσμάτων και κρασιών, αν διαβάζατε τα τεύχη δημοπράτησης, τα δικαιολογητικά και τους όρους, θα νοσταλγούσατε τη σφυρίδα με τα λαχανικά ατμού και το merlot»… Τόσο απλά.
Και κάτι ακόμη, τελευταίο, για όσους «στενοχωρήθηκαν» με την επιλογή ψαριού και νηστίσιμων εδεσμάτων, σκεπτόμενοι αλλεργίες, προτιμήσεις και πιθανές δυσαρέσκειες των υψηλών προσώπων, που θα καθίσουν στο σημερινό δείπνο.
Καλό είναι να γνωρίζουμε, λοιπόν, ότι όπως απαιτεί η εθιμοτυπία, το διαιτολόγιο που ακολουθούν οι υψηλοί καλεσμένοι, για λόγους υγείας, κουλτούρας, θρησκείας, τρόπου ζωής, έχει συζητηθεί πολύ καιρό πριν με τους υπεύθυνους της πρεσβείας τους. Και προφανώς, είναι όλοι σύμφωνοι. Και μάλλον ανυπομονούν-ανυπομονούσαν να βρεθούν το βράδυ της Τετάρτης στο τραπέζι όλοι μαζί.
Κι εμείς το ίδιο. Μπορεί να μην είναι ένα από τα εμπνευσμένα μενού του Λευτέρη Λαζάρου, πώς θα μπορούσε άλλωστε να τολμήσει κάτι πολύ πρωτότυπο και ακραίο, είναι όμως ιστορικό. Και σαν τέτοιο είναι σίγουρο ότι πολλοί κοινοί ή λιγότερο κοινοί θνητοί θα ανυπομονούν να το δοκιμάσουν, όταν με το καλό ανοίξουν και πάλι τα εστιατόρια.
Χρόνια σας Πολλά.