Καλά έκανε ο Μητσοτάκης και επενέβη. Αφού βουλευτές και υπουργοί του αποδείχτηκαν ανίκανοι να βρουν μια κοινή συνισταμένη στο ζήτημα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και στην τεκνοθεσία, ήταν υποχρεωμένος να παρέμβει πυροσβεστικά. Αφού το ζήτημα όχι απλώς αφέθηκε στην τύχη του μέσα στον κοινωνικό διάλογο αλλά αναζωπυρωνόταν καθημερινά από δηλώσεις και αντιδηλώσεις στελεχών, ορθώς έπραξε ο Πρωθυπουργός και το πήρε πάνω του.
Δεν είχε κι άλλον τρόπο, εδώ που τα λέμε και τα γράφουμε. Οταν τα πιτσιρίκια γίνονται ένα κουβάρι μέσα στο χωράφι όπου παίζουν μπάλα, έρχεται ένας μεγάλος και με μια φωνή κόβει μαχαίρι τον χαζό καβγά τους. Πώς αλλιώς;
Κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος, το θέμα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και της τεκνοθεσίας δεν μπορεί να γίνει κυρίαρχο μέσα στην ελληνική κοινωνία. Αφορά ελάχιστους συμπολίτες μας, αποτελεί ολοκάθαρα ζήτημα βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, άρα δεν μπαίνει στους κανόνες της πλειοψηφίας-μειοψηφίας, η τακτοποίησή του εκ μέρους της Πολιτείας είναι υποχρεωτική, πλην δεν είναι ζήτημα που θα επηρεάσει τη συνολική πορεία της κοινωνίας μας.
Πώς να το πω, δεν είναι ούτε εθνικό ούτε οικονομικό ζήτημα με το οποίο ο Ελληνας κοιμάται και ξυπνά κάθε πρωί. Είναι θέμα συζήτησης μεταξύ τυρού και αχλαδιού, σημαντικό και γαργαλιστικό για διαφωνία, αλλά δεν βασανίζει κιόλας την καθημερινότητά μας. Κατά τούτο, υπουργοί, βουλευτές και στελέχη θα μπορούσαν να το αποϊδεολογικοποιήσουν, να το μετατρέψουν σε ζήτημα ίσης μεταχείρισης απέναντι σε παιδιά και να βρουν μια κοινή συνισταμένη. Αντί τούτου, προτίμησαν να απευθυνθεί ο καθένας στο στενό ακροατήριό του.
Το γεγονός ότι η κυβερνητική παράταξη διχάστηκε για ένα ζήτημα όπως αυτό, δεν είναι καλό σημάδι. Οταν μια πανίσχυρη ομάδα δίχως αντίπαλο κινδυνεύει να σπάσει στα δύο για μια μεταρρύθμιση που αφορά το 1% του πληθυσμού, τότε αποδεικνύεται ότι η συγκολλητική ουσία της δεν είναι της προκοπής. Και όταν χρειάζεται ένας ολόκληρος Πρωθυπουργός να παρέμβει για να εξισορροπήσει το σύστημα που διαταράχθηκε από μια παρανυχίδα, τότε οι οιωνοί δεν είναι άριστοι για την παράταξη αυτή.
Ή, μάλλον, τα σημεία δείχνουν ότι όσο η παράταξη έχει αυτόν τον ηγέτη, θα πορεύεται κουτσά-στραβά, αλλά μόλις βρεθεί δίχως αυτόν, τότε κατευθείαν εκεί μέσα θα φάνε τα μουστάκια τους. Στα δύο θα σπάσουν. Παίζουν όλοι τους σαν να θεωρούν τη σημερινή ηγεμονία τους περιττή και δυσάρεστη, σαν να υπάρχει ανάγκη πάσα να την απολέσουν το γρηγορότερο. Μυστήρια πράγματα…