Ο εκλογικός νόμος άλλαξε λοιπόν. Τσακώθηκαν λίγο και στη Βουλή, ο Αλέξης Τσίπρας μπέρδεψε τα θαύματα του Ιησού, ο Γιώργος Γεραπετρίτης έμπλεξε κάπου τον Χίτλερ με την απλή αναλογική και πλέον ξέρουμε πώς θα προχωρήσουμε: οι επόμενες εκλογές θα γίνουν με απλή αναλογική και οι μεθεπόμενες με ενισχυμένη, με κλιμακωτό μπόνους εδρών ως τις 50, εκτός και αν γίνει ένα επικών διαστάσεων θαύμα και από την επόμενη κάλπη βγει όχι μόνο κυβέρνηση αλλά και μια πλειοψηφία 200 βουλευτών για να αλλάξει ξανά τον νόμο. Αλλά επειδή το παραμύθι της προοδευτικής συνεργασίας δεν το πιστεύουν ούτε στην Κουμουνδούρου, ας μείνουμε σε αυτό που όντως θα συμβεί.
Και ας προχωρήσουμε στο νέο ερώτημα: πότε θα γίνουν οι επόμενες εκλογές; Ο Τάκης Θεοδωρικάκος, εισηγητής του εκλογικού νόμου, διαβεβαίωσε την Εθνική Αντιπροσωπεία ότι θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, δηλαδή το 2023, αλλά προσωπικά δεν έχω ακούσει ποτέ υπουργό ή Πρωθυπουργό να λένε ότι οι εκλογές θα γίνουν νωρίτερα. Εδώ ολόκληρος Τσίπρας που ήθελε και να τις κάνει τον Οκτώβριο (και αν μπορούσε να μην τις κάνει και καθόλου) τελικά αναγκάστηκε να τις κάνει Ιούλιο.
Και έχει μια ειρωνεία το ότι εδώ και ημέρες ο ίδιος ο κ. Τσίπρας μιλάει για πρόωρες εκλογές. Και τις αναφέρει με έναν παράδοξο τρόπο. Δεν τις ζητά, ούτε τις επιδιώκει, όπως θα περίμενε κανείς από έναν αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης που ονειρεύεται την πολιτική του δικαίωση με μια νέα νίκη. Τις ξορκίζει. Στη Βουλή κατήγγειλε τον κρυφό σχεδιασμό του Κυριάκου Μητσοτάκη για πρόωρες κάλπες, σε μια προσπάθεια να πείσει τους βουλευτές της ΝΔ να καταψηφίσουν τον νέο εκλογικό νόμο. Τους προειδοποίησε μάλιστα ότι κάποιοι δεν θα εκλεγούν στην επόμενη Βουλή —κρίνοντας προφανώς εξ ιδίων τα αλλότρια καθώς, μόλις προ ολίγων μηνών, 60 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πήγαν στα σπίτια τους. Μετά, βέβαια, βγήκε στην «Εφ. Συν.» να το διορθώσει και να πει ότι η τετραετία δεν θα εξαντληθεί επειδή ο λαός θα αντιδράσει στις πολιτικές της ΝΔ. Σιγά τα αίματα…
«Ο κ. Τσίπρας υποθάλπει την εκλογολογία και καλλιεργεί τη συζήτηση για πρόωρες εκλογές επειδή τις τρέμει», είπε ο κ. Θεοδωρικάκος στη Βουλή και μοιάζει να μην έχει άδικο.
Διότι, ας πούμε ότι ο λαός όντως αντιδρά και ότι ο Πρωθυπουργός καλείται, όπως κάθε Πρωθυπουργός, να ζυγίσει τη φθορά. Τι τον συμφέρει περισσότερο; Να κάνει τις εκλογές στο τέλος της τετραετίας όταν ο κόσμος ίσως να έχει αρχίσει να κουράζεται από τα υπουργικά δωδεκαχίλιαρα σε βασιλόπιτες; Ή μήπως σε λίγους μήνες από τώρα, ας πούμε κάποια όμορφη Κυριακή τον προσεχή Σεπτέμβριο;
Εφόσον ως τότε έχει επιτευχθεί μια στοιχειώδης ηρεμία με την Τουρκία, ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να επικαλεστεί εθνικό λόγο, να ζητήσει μια νωπή λαϊκή εντολή για να διαπραγματευτεί κάποια διαχρονικά ζητήματα με τον Ερντογάν. Σε αυτήν την ατζέντα να χάσει έχει μόνο από τα δεξιά του αλλά αυτό φαίνεται να ελέγχεται, τουλάχιστον προς το παρόν. Οπως και στο Μεταναστευτικό, που όντως τον φθείρει, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει να πει κάτι καλύτερο —τουναντίον. Σε εκείνη δε τη χρονική περίοδο θα έχει μειωθεί ο ΕΝΦΙΑ και η εισφορά αλληλεγγύης και όλοι —και η ταλαίπωρη η μεσαία τάξη δηλαδή— θα δουν λεφτά στην τσέπη τους.
Πιστεύει κανείς ότι ο κ. Τσίπρας, που χωρίς τον μπαμπούλα των μνημονίων αδυνατεί να ορίσει πολιτικό στίγμα, θα μπορεί τότε να κερδίσει εκλογές; Ούτε ο ίδιος δεν πρέπει να το πιστεύει και άλλωστε έχει χαθεί και εκείνος ο απίθανος τύπος της Vox Pop Analysis να μας πει ότι η ψαλίδα κλείνει και μετά να προσπαθεί να εξηγήσει γιατί δεν του βγήκαν τα νούμερα.
Με πρόωρες κάλπες, ο κ. Μητσοτάκης: α) εξουδετερώνει τη βόμβα της απλής αναλογικής, β) καθαρίζει μερικά ζητήματα στην ΚΟ της ΝΔ καθώς οι εκλογές θα γίνουν με λίστα και γ) έχει μια χρυσή ευκαιρία να πετύχει μια τέταρτη και μετά μια πέμπτη νίκη επί του «άχαστου», που μετά θα πρέπει να εξηγήσει στους συντρόφους πώς τα έχει καταφέρει και μετράει τόσες ήττες από εκείνον που «τον είχε».
Είναι μετά να μην τις φοβάται ο Αλέξης τις πρόωρες εκλογές; Εδώ δεν θέλει κάλπη ούτε για το ποιος θα είναι αρχηγός στον ΣΥΡΙΖΑ…