Υπό άλλες συνθήκες, η παραπάνω ανάρτηση που έκανε ο Στέφανος Τσιτσιπάς προ ολίγων ημερών στο Twitter του, θα δεχόταν θετικά σχόλια. Ο άνθρωπος βρίσκεται στο Μαλιμπού και περνάει όμορφα και το μοιράζεται με τους διαδικτυακούς του φίλους.
Οι συνθήκες, όμως, έχουν ως εξής, τις τελευταίες ημέρες: άμαχοι σκοτώνονται, εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανοί έχουν πάρει το δρόμο της προσφυγιάς και η παγκόσμια κοινότητα στέκεται συγκλονισμένη και παρακολουθεί έναν πόλεμο, που έχει ξεσπάσει δίπλα μας. Οχι τόσο δίπλα στον Στέφανο Τσιτσιπά, βέβαια, ο οποίος είναι στο μαγικό Μαλιμπού και το τουιτάρει για να το ξέρουν όλοι.
Δεν θα πω ψέματα, εμένα δεν μου αρέσει η σοβαροφάνεια. Και από έναν άνθρωπο που προσποιείται ότι λυπάται για την Ουκρανία που υποφέρει αλλά επί της ουσίας αδιαφορεί, προτιμώ χίλιες φορές έναν άλλο που γράφει για τα μαγικά μέρη στα οποία βρίσκεται. Εχω δει κι αν έχω δει τα τελευταία εικοσιτετράωρα δακρύβρεχτες αναρτήσεις, των οποίων η δηθενιά βγάζει μάτι.
Επίσης, το γεγονός ότι συναισθάνεσαι τη φρίκη του πολέμου αυτού, και λυπάσαι και αγανακτείς, δεν σημαίνει ότι παύεις να χαμογελάς και να ζεις τη ζωή σου. Δεν σημαίνει ότι δεν πας ταξίδια, δεν κάνεις αστεία, δεν αισθάνεσαι ωραία με πράγματα που συμβαίνουν στην καθημερινότητά σου. Η ενσυναίσθηση είναι κάτι που τρυπώνει στο μυαλό και στην ψυχή σου. Βρίσκει τη γωνιά της μέσα σου και σε συνδέει με κάτι. Σε προτρέπει να το σκέφτεσαι, σε εμποδίζει από το να το ξεχνάς και ίσως, σε κινητοποιεί για να βοηθήσεις με κάποιον τρόπο. Δεν σε βγάζει εκτός ζωής, ή τουλάχιστον δεν το βιώνουν όλοι έτσι.
Ας μην είμαστε λοιπόν, υπερβολικοί. Αν βρεθείς αύριο στο Μαλιμπού, και σου έρθει να γράψεις στα κοινωνικά δίκτυα πόσο μαγικό είναι, δεν είναι τόσο τραγικό. Δεν ξέρω, βέβαια, τι επιπτώσεις θα έχει στην εικόνα σου, αν είσαι ο Στέφανος Τσιτσιπάς, ένας τενίστας παγκοσμίου φήμης. Εκεί, ίσως, φέρει ένα τσουνάμι αρνητικών σχολίων, όπως και έφερε. Γιατί ο κόσμος περιμένει από εσένα να είσαι πιο ευαίσθητος και να το δείχνεις. Σε έχει φανταστεί κάπως, ως άνθρωπο, κι άμα του βγεις μικρότερος των προσδοκιών του, χαλιέται. Κακώς, κατά τη γνώμη μου, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Βλέποντας την ανάρτηση του Τσιτσιπά, ανέτρεξα στο Twitter του για να δω τι άλλο γράφει από το ξέσπασμα του πολέμου έως σήμερα. Λέω, δεν μπορεί, κάτι θα έχει πει και για τον πόλεμο, έχει και Ρωσίδα μητέρα, μια ανάρτηση θα την έκανε, για τα μάτια του κόσμου έστω. Αν είσαι αθλητής τέτοιου βεληνεκούς, είθισται να τα προσέχεις αυτά (λέμε τώρα). Τίποτα απολύτως σχετικό με τον πόλεμο δεν έχει το timeline του διάσημου τενίστα. Μόνο αναρτήσεις από τους αγώνες του στο Μεξικό. Και μετά, το μαγικό Μαλιμπού.
Συμπέρασμα: ο Στέφανος Τσιτσιπάς έχει φτιάξει έναν εικονικό εαυτό που δεν ξέρω αν πράγματι είναι, αλλά σίγουρα φαίνεται εντελώς εκτός τόπου και χρόνου. Μπορεί να προσλάβει έναν επικοινωνιολόγο και να το διορθώσει αύριο. Μπορεί και καθόλου να μην τον νοιάζει να το διορθώσει. Να συνεχίσει να είναι, ή, να φαίνεται στον κόσμο του, αποκομμένος από τα γεγονότα.
Να σας πω την αλήθεια, είναι τόσο στον κόσμο του αυτό το παιδί, που σχεδόν το βρίσκω πια διασκεδαστικό.
ΥΓ. Κάποιος να του πει ότι έχει ξεσπάσει πόλεμος. Μπορεί να μην το ξέρει.