Πού οδηγεί ο «ανάποδος» τρόπος του Μητσοτάκη; Ενδεχομένως πουθενά. Καθώς ωστόσο καταρρέει με πάταγο το τελευταίο ψέμα του Αλέξη Τσίπρα, ότι ο Μητσοτάκης ήρθε για να μας λιανίσει και για να πεινάσουν οι συνταξιούχοι, ένας ενδιαφέρων μετασχηματισμός αρχίζει να διαφαίνεται.
Κατά την παρουσία του στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης αλλά και με τις επισκέψεις, τις συναντήσεις και τις περιοδείες ανά την Ελλάδα ο κ. Μητσοτάκης συνεχίζει ως Πρωθυπουργός στον (κάπως μοναχικό στην αρχή) δρόμο που διάλεξε πριν από τέσσερα χρόνια, στις 22 Σεπτεμβρίου του 2015, όταν ανακοίνωνε ότι θα διεκδικήσει την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.
Οπως επισημαίνουν συνεργάτες του, «”ο τρόπος του Κυριάκου Μητσοτάκη” είναι η οικοδόμηση μιας απευθείας σχέσης με τους πολίτες με τα ακριβώς αντίθετα εργαλεία από αυτά των λαϊκιστών. Αντί για το λαϊκισμό, επιλέγει τη λογοδοσία».
«Σε 12 μήνες θα κρίνετε αν έκανα αυτά που σας είπα» είπε στη ΔΕΘ αντιστρέφοντας το υπόδειγμα (θα επιστρέψουμε σε αυτό).
Κάθε τέτοιο εγχείρημα είναι πάντοτε δύσκολο. Οι κυνικοί θα έλεγαν αδύνατο.
Ας δούμε τα δεδομένα:
Η εποχή του λαϊκισμού και της εχθροπάθειας που υποδαύλισε ο κ. Τσίπρας, με σκοπό την αναρρίχηση στην εξουσία και στη συνέχεια τη νομή της, δίνει τη θέση της σε κάτι νέο.
Μια δεκαετία τελειώνει, μια νέα αρχίζει. Εχουμε συνηθίσει να λέμε ότι οι δημαγωγοί προκαλούν στον κόσμο «έντονα συναισθήματα». Συχνά όμως η ταύτιση των πολιτών με μετριοπαθείς ηγέτες μπορεί να αποδειχθεί ισχυρότερη. Ειδικά όταν οι πολίτες διαπιστώνουν στην πράξη ότι οι δεσμεύσεις υλοποιούνται και η ζωή τους γίνεται καλύτερη.
Με έναν παράξενο τρόπο, ο νέος Πρωθυπουργός ενισχύεται το τελευταίο διάστημα από τα προεκλογικά ψέματα του αντιπάλου του. Οι πολίτες θυμούνται ότι ο κ. Τσίπρας επέμενε προεκλογικά ότι ο κ. Μητσοτάκης θα «τσακίσει» ως εκδικητής τους αδύναμους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αδυνατώντας ίσως να αντιληφθεί τους μετασχηματισμούς που συντελούνταν ήδη από το 2016, παρουσίαζε τον τότε αρχηγό της αντιπολίτευσης ως «γκαφατζή» που χαιρετάει τις κούκλες στα καταστήματα ρούχων ή ψάρια στα Λουτρά Πόζαρ. Σε μια πρωτοφανή εκστρατεία fake news, φτάσαμε στο σημείο να εμφανιστεί προεκλογικά στα φιλικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα μια ψεύτικη είδηση ότι κάποιοι δήθεν «έδεσαν θαλάσσια χελώνα στο Καστελόριζο για να τη δει ο Μητσοτάκης»…
Οταν δεν ήταν «γκαφατζής», ο κ. Μητσοτάκης ήταν κατά τον ΣΥΡΙΖΑ ο «τιμωρός» των εργαζομένων: τα επιδόματα θα κόβονταν, οι Ελληνες θα δούλευαν επτά ημέρες την εβδομάδα, οι φτωχοί θα πεινούσαν. Η κατάρρευση αυτής της δημαγωγικής κατασκευής ενισχύει τη σημερινή κυβέρνηση και το «πάλι μας δούλεψε» για τον Τσίπρα από την πλευρά των πολιτών.
Είμαστε ωστόσο μπροστά σε μια δομική αλλαγή ή σε ένα παροδικό φαινόμενο; Θα δείξει.
Στη ΔΕΘ, ο κ. Μητσοτάκης έσπασε το καλούπι και αντέστρεψε το υπόδειγμα. Προχώρησε με τον δικό του τρόπο, όπως επιμένουν οι συνεργάτες του, από την εποχή που κατέβηκε στην πολιτική, τον Απρίλιο του 2003.
Η ΔΕΘ υπήρξε παραδοσιακά ένα βήμα για κυβερνητικές εξαγγελίες αλλά και τόπος αυτοθαυμασμού στα πολυτελή κρατικά περίπτερα. Τις εξαγγελίες που παρήγαγαν πρωτοσέλιδα με πηχυαίους τίτλους έρχονταν να διαψεύσουν οι συνθήκες ή η ανεπάρκεια των κυβερνήσεων. Ποιος ξεχνά το περίφημο Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις πλουσιοπάροχες υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, τις οποίες έκαναν γνωρίζοντας συνειδητά ότι η υλοποίησή τους είναι ανέφικτη;
Ο κ. Μητσοτάκης έθεσε μόνος του το χρονοδιάγραμμα των μεταρρυθμίσεων και ζήτησε από τους πολίτες να τον κρίνουν. Στην ίδια πόλη, μετά από 12 μήνες.
Επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ μας έλεγαν, στην ουσία, θα σας προστατεύσουμε από τις αλλαγές. Θα φτιάξουμε έναν τεχνητό κόσμο, μια γυάλα, στην οποία θα σας ικανοποιούμε με επιδόματα φτώχειας και θα σας τρέφουμε με ιδεοληψίες. Και το έπραξαν, προσπάθησαν να κρατήσουν στη ζωή ξοφλημένες νοοτροπίες και τρόπους αντίληψης της παραγωγής και της διανομής του πλούτου. Η τομή όμως έγινε. Και έγινε με τα ακριβώς αντίθετα εργαλεία από αυτά που χρησιμοποιούν οι λαϊκιστές.
Για παράδειγμα, οι πολίτες άκουσαν ένα συγκεκριμένο σχέδιο για το πώς θα αντιμετωπιστεί το φαινόμενο της μερικής απασχόλησης που είναι μερική μόνο στα χαρτιά: οι εργαζόμενοι δουλεύουν ωράριο πλήρους απασχόλησης αλλά αμείβονται με 400 ευρώ. Κάπως έτσι ο «ανάλγητος» κατά τον ΣΥΡΙΖΑ κ. Μητσοτάκης πρότεινε συγκεκριμένα μέτρα για τη «γενιά των 400 ευρώ». Για τους ανθρώπους δηλαδή που αξιοποίησε ο «ευαίσθητος» Αλέξης ώστε να παρουσιάζει «γρήγορες νίκες» για τη μείωση της ανεργίας.