Το βράδυ των εκλογών της 21ης Μαΐου, ανάμεσα στις 19.00 που βγήκε το exit poll και στις 21.00 που ακολούθησε η πρώτη ασφαλής εκτίμηση από το υπουργείο Εσωτερικών, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε από τους δύο στενότερους συνεργάτες του, τον Γιώργο Γεραπετρίτη και τον Ακη Σκέρτσο, να σταθούν μπροστά στις κάμερες και τα μικρόφωνα των τηλεοπτικών σταθμών.
Οι δύο υπουργοί Επικρατείας πέρασαν το μήνυμα της εργατικότητας «χωρίς καμία έπαρση και αλαζονεία» καθώς και αυτό της «ταπεινοφροσύνης». Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης, όταν πια είχε 21 μονάδες διαφορά υπέρ του –μια επική νίκη που θα μείνει στην Ιστορία της Μεταπολίτευσης–, δεν παρεξέκλινε. Στη δήλωσή του επέμεινε στην ανάγκη η ΝΔ να κινηθεί «χωρίς αλαζονεία και χωρίς έπαρση που προσωπικά δεν πρόκειται να ανεχθώ».
Κάπου όμως ανάμεσα στις σέλφι, τους πανηγυρισμούς και τα άβαταρ κάποιοι ίσως να μην άκουσαν ή να μην κατάλαβαν. Ο Αδωνις Γεωργιάδης βγήκε στον ΣΚΑΪ τη βραδιά των εκλογών και είπε το εξής: «Θυμίζω ότι ένας διακηρυγμένος στόχος της Νέας Δημοκρατίας είναι η αλλαγή του Συντάγματος σε ένα χρόνο, θέλει 180 (βουλευτές)». Πρόσθεσε, αμέσως μετά: «Και ίσως θα είχε αξία να δώσουμε τη μάχη της δεύτερης εκλογικής αναμέτρησης για να πιάσουμε το 180. Δηλαδή, να πούμε τώρα στον κόσμο, στις δεύτερες εκλογές, ότι παιδιά τώρα το στοίχημα δεν είναι να πάρει η ΝΔ την κυβέρνηση, είναι να πάρουμε 180 μόνοι μας και να πάμε να αλλάξουμε το Σύνταγμα».
Τόσο το ύφος, όσο και το περιεχόμενο της δήλωσης του κ. Γεωργιάδη δεν είχε προφανώς καμία σχέση με το μήνυμα που έστελνε το ίδιο βράδυ η Πειραιώς. Οχι γιατί οι πολίτες, αν θέλουν, δεν μπορούν να δώσουν 180 βουλευτές σε οποιοδήποτε κόμμα (εκείνοι αποφασίζουν), αλλά για δύο πολύ απλούς λόγους: Πρώτον, γιατί οι επόμενες εκλογές είναι προφανώς νέες εκλογές και όχι δεύτερο ημίχρονο και, δεύτερον, διότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ποτέ δεν έδινε έμφαση στο «μόνοι μας». Ακόμη κι όταν ζητούσε την αυτοδυναμία άνοιγε το κόμμα στην Κεντροαριστερά και σε πρόσωπα από άλλους χώρους.
Αλλωστε το «μόνοι μας», όπως το διατύπωσε ο κ. Γεωργιάδης το έχει δει η ΝΔ στην κάλπη την προηγούμενη δεκαετία και το αποτέλεσμα ήταν πολύ πικρό. Ενώ το «μόνοι μας» με τους όρους τη προσωπικής του ιδεολογικής «καθαρότητας» (δικαίωμά του προφανώς) είναι βαριά μειοψηφικό σε σύγκριση με την πλατιά συμμαχία των κεντρώων και προοδευτικών δυνάμεων που στήριξε τη ΝΔ από το 2019 ανεβάζοντάς την από το 30% και το 32%, στο 40% σε δύο εθνικές εκλογές.
Στον κ. Γεωργιάδη απάντησε εμμέσως πλην σαφώς (σαφέστατα) ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας μιλώντας το πρωί της Τρίτης στον ΑΝΤ1. «Υπάρχει μια αντίληψη που λέει να φτάσουμε στο 180 και από εκεί και πέρα να μπορούμε να αλλάξουμε και το Σύνταγμα, να αλλάξουμε συνολικά το γίγνεσθαι στη χώρα. Εγώ θα προσυπέγραφα μια πολύ πιο σεμνή αντίληψη. Να κρατήσουμε ένα πολύ καλό ποσοστό, να έχουμε μια δεύτερη τετραετία, συνέχιση της πρώτης και να μπορέσουμε να οδηγήσουμε τη χώρα σε ένα καλύτερο ευρωπαϊκό αύριο», ανέφερε.
«Για εμάς», τόνισε ο κ. Δένδιας, «η πρόκληση είναι να μην επιδειχτεί η παραμικρή αλαζονεία»…
Σε μια εκλογική αναμέτρηση που ο ΣΥΡΙΖΑ πήγε καλά μόνο στη Ροδόπη και στις φυλακές, χάνοντας τους νέους, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους αγρότες και τους κεντρώους, το «έλα με φόρα» πνεύμα που εξέφρασε ο κ. Γεωργιάδης (και έκοψε εγκαίρως ο κ. Δένδιας) πριμοδοτεί ευθέως τον κ. Τσίπρα.
Πριμοδοτεί επίσης το νέο απίθανο έργο που ανεβάζει ο μηχανισμός προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ (ακούραστος και τυφλωμένος από μισαλλοδοξία, παρά τη συντριπτική ήττα του) και το οποίο μέσες άκρες λέει τα εξής: αν η επιλογή του λαού είναι να δώσει υψηλά ποσοστά σε ένα κόμμα (όπως έχει συμβεί πάμπολλες φορές στη Μεταπολίτευση) αλλά το κόμμα αυτό ΔΕΝ είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε είναι αντιδημοκρατική. Και η χώρα μετατρέπεται αυτομάτως σε Ουγγαρία, γιατί όχι και σε Βόρεια Κορέα.
Αυτό είναι το νέο αφήγημα της Κουμουνδούρου. Τα υψηλά ποσοστά είναι δημοκρατικά μόνο αν φέρνουν στην εξουσία Τσίπρα, Φλαμπουράρη, Παππά, Θεανώ Φωτίου κλπ. Και… όποιος μας πιστέψει, μας πίστεψε. Αλλιώς, θα έχουμε πάντα τη Ροδόπη. Και τις φυλακές.