Eχει μια ψευδαίσθηση ηλιοκαμένου. Είναι μπογιατισμένος τερακότα από μέτωπο μέχρι λαιμό. Eχει μια ψευδαίσθηση «μαλλιά» (όπως αποκαλούσαν τους τεντιμπόηδες στα 70s) ενώ έχει πάρει μια τούφα -όλη κι όλη- και την έχει κάνει περιφορά. Eχει μια ψευδαίσθηση νιάτου, επειδή είναι καραβαμμένος ξανθούλης. Εχει μια ψευδαίσθηση βαρβάτου άνδρα-άντρακλα, αλλά πρέπει να πληρώσει για ερωτική σύντροφο. Εχει μια ψευδαίσθηση συζύγου, η οποία όμως μοιάζει, και ενδεχομένως ενεργεί, ως κούκλα πλαστική. Εχει μια ψευδαίσθηση Παντοκράτορα αλλά… Πόσες γκριμάτσες πρέπει να κινητοποιήσει για να μιμηθεί Παντοκράτορα; Και τι κακός μίμος! Κι έρχεται ο αθεόφοβος, ο εξαρτημένος των ψευδαισθήσεων, ο μπολιασμένος στο «δήθεν» ψευτο-εικόνας, να ξεμπροστιάσει στην 7χρονη Κόλμαν: «Συνεχίζεις ακόμα να πιστεύεις στον Άγιο Βασίλη; Γιατί στην ηλικία σου είσαι στο όριο. Σωστά;».
Ανυποψίαστε μεγαλοΗγέτη! Ποιο είναι το όριο ηλικίας για να έρθει ο άνθρωπος αντιμέτωπος με την αλήθεια του; Και μεταξύ μας, πόσο υπερτιμημένη έννοια η αλήθεια! Πόσες αλήθειες ενυπάρχουν σε μια αλήθεια; Και πόσες αλήθειες κρύβονται κάτω από την επιλογή ενός ψέματος; Πόσες πλευρές έχει η αλήθεια; Πόσες οπτικές γωνίες; Πόσων συρταριών το άνοιγμα πρέπει ν΄αντέξει η ψυχή και πάλι, όλο και πιο μέσα, όλο και πιο μέσα… Μέχρι να στάξει δάκρυ, μαστίχα- αλήθειας…Ουου! Ασε κάτω τον Άγιο Βασίλη «μου», βάρβαρε Ντόναλντ. Είσαι ο πλέον ακατάλληλος να ρωτήσεις την μικρή Κόλμαν. «Συνεχίζεις ακόμα να πιστεύεις στον Άγιο Βασίλη; Γιατί στην ηλικία σου, είσαι στο όριο. Σωστά;». Ο Ντόναλντ Τραμπ και το όριο. Χοχοχο, Χοχοχο. Σωστά;
Υπάρχει Aγιος Βασίλης και είναι ακριβώς όπως τον έχουμε (Τον Αγιο Βασίλη τον έχεις). Με τα κόκκινα βελούδα του και τα άσπρα γουνάκια, με την μεγάλη, ολοστρόγγυλη κοιλίτσα του, με τα γλυκά μαγουλάκια του, με τα στρογγυλά γυαλάκια του… Ολα γλυκά, ζεστά, αγκαλιά, στρογγυλά. Και το «Χο χο χο» του, κι αυτό στρογγυλό. Ο Αγιος Βασίλης, κατά τη γνώμη μου, είναι η πιο μαγευτικά ενδιαφέρουσα διαδρομή, του βλέμματος του ανθρώπου. Τριχούλα τριχούλα βλεφαρίδας το ταξίδεψα, σε παιδιά και εγγόνια. Καθρέπτης ενός δικού μας «κάποτε», που δεν μας το προλάβαμε.
Περπατώ, περπατώ εις το βλέμμα των παιδιών… Στην αρχή φόβος για κάτι παράταιρο, μετά η παρότρυνση του γονιού αλλάζει την οπτική «Είναι καλός! Αυτός φέρνει δώρα», η αθωότητα, η συγκατάβαση, η εμπιστοσύνη, η αποδοχή, το τσακ της καχυποψίας, η γλυκοπονηριά, ο διάβολος μέσα μας, οι διαπραγματεύσεις, η ιδιοτέλεια, ο συμβιβασμός, το συμφέρον, η ωμή αλήθεια, πτου!, η προσγείωση, η μελαγχολία της αλήθειας, ο στιγματισμός του καταδότη, το τραμπάλισμα, η παράκαμψη της αλήθειας… Η εθελούσια παράδοση μας σε ένα τόσο, μα τόσο ωραίο ψέμα! Ο Αγιος Βασίλης είναι η προσωποποίηση της ελπίδας, Oτι κάπου υπάρχει ένας Αγιος Βασίλης για όλους.
Υψηλότατε βάρβαρε, Ντόναλντ Τραμπ. Μεγάλη υπόθεση στη ζωή ποιο ψέμα επιλέγεις για να κουρνιάσεις και με ποιο ψέμα αντέχεις, για να λογαριαστείς. Το ψέμα του Αϊ Βασίλη είναι «ευκολάκι». Με όλα τα άλλα βγάλτα πέρα… Αν είσαι «άντρακλας». Σωστά;