Κι εκεί που έχεις βυθιστεί στον καναπέ και κλαις τη μοίρα σου, και νομίζεις ότι η ζωή σου δεν αντέχεται, γιατί έχεις πήξει και σε κουράζουν τα παιδιά και οι δουλειές πάνε χάλια και τα χρέη τρέχουν, εκεί διαβάζεις ότι ο τάδε έχει την τάδε σοβαρή ασθένεια, κι έρχεσαι στα ίσα σου.
Η εξομολογηση του προπονητή του Ολυμπιακού Ντειβιντ Μπλατ, για όσους έπεσαν πάνω της στο διαδικτυακό τους σερφάρισμα (αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της ΚΑΕ Ολυμπιακός), είναι ένα μικρό διεγερτικό για τον εγκέφαλο. Σαν ένα ξαφνικό χαστούκι που σε ξυπνάει και σε αναγκάζει να δεις πέρα απ’ τον μικρόκοσμο σου. Και σε προσκαλεί να συγκρίνεις τον δικό σου μικρόκοσμο, με τον μικρόκοσμο των άλλων. Να βρεις ποια είναι η θέση σου στην κλίμακα του πόνου και του βάσανου και να κόψεις τη γκρίνια.
Να την κόψεις έστω και για λίγο, όσο διαρκεί η επήρεια αυτού του διεγερτικού, που λέγεται δημόσιες εξομολογήσεις ασθενών. Μπορεί να είναι το ποστ κάποιου αγνώστου στα σοσιαλ μίντια, που μοιράζεται με τους λίγους φίλους του την περιπέτεια του, μπορεί να είναι μια συνέντευξη ενός επωνύμου ή μια επιστολή ενός προπονητή, που σε αφήνουν να δεις μέσα απ’ την κλειδαρότρυπα το βάσανο τους. Αυτές οι δημόσιες εξομολογησεις μας ισορροπούν και μας μαλακώνουν.
Και αναλόγως της περίπτωσης και του χαρακτήρα, μας δίνουν και μερικά ωραία παραδείγματα στάσης ζωής. Η επιστολή του Ντέιβιντ Μπλατ είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Τη διαβάζεις και γεμίζεις αισιοδοξία, παρόλο που το θέμα της είναι ασχημο. Ο Μπλατ σε κάνει να αισιοδοξείς γιατί βλέπεις ότι προσεγγίζει το πρόβλημα του με έναν θετικό ορθολογισμό, χωρίς να πέφτει στη λούμπα της μοιρολατρίας ή του μελοδραματισμού, που πολύ συχνά διατρέχουν τέτοιου είδους εξομολογήσεις:
«Το πρώτο που έκανα ήταν να ανατρέξω στην μπασκετική προπονητική μεθοδολογία αναφορικά με το πως να λύνεις και να ξεπερνάς τις δυσκολίες. Η δική μου διαδικασία έχει τρία βήματα. 1) Ποιο είναι το πρόβλημα; 2) Γιατί συνέβη; 3) Πώς το διορθώνουμε;» αναφέρει στην επιστολή του ο Μπλατ. Ο τρόπος που απαντά έπειτα στα παραπάνω τρία ερωτήματα, σε κάνει να καταλάβεις γιατί αυτός ο άνθρωπος είναι καλός προπονητής.
Σε κάνει επίσης να συνειδητοποιήσεις πόσο σημαντικό είναι να είσαι ορθολογιστής, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με προβλήματα υγείας. Πρέπει να λες: έχω αυτό, πρέπει να κάνω αυτό για να το αντιμετωπίσω. Αντικειμενικά, μεθοδικά, με συνέπεια και πίστη. Όταν έχεις πρόβλημα, πρέπει να γίνεις ο προπονητής του εαυτού σου.
Αυτό μας είπε ο Ντέιβιντ Μπλατ στην επιστολή του. Εβαλε τον εαυτό του στον πάγκο και τον προπονεί για τη νέα συνθήκη που του επιφύλαξε η ζωή. Με το πάθος και την επιμονή που το κάνει για μια ομάδα. Αυτό είναι το πιο σπουδαίο δίδαγμα της επιστολής του, κι αυτό θα πρέπει να κρατήσουμε, πέρα από το ότι ένας διάσημος προπονητής εξομολογήθηκε την ασθένειά του.
ΥΓ. Η υγεία είναι πάνω απ’ τη φανέλα, γράφουν στο Twitter οπαδοί άλλων ομάδων, δίνοντας κουράγιο στον Μπλατ. Ισως η δημόσια εξομολόγηση του να ταρακούνησε και τους εγκεφάλους μερικών φανατισμένων οπαδών, οι οποίοι μοιράζουν ψόφους και καρκίνους στους αντιπάλους. Ποιος ξέρει.