Μιλάμε συχνά για την ελευθερία του λόγου, το ύψιστο αγαθό στις δυτικές δημοκρατίες αστικού τύπου. Αλλά και για την ελευθερία της μετακίνησης ως υπαρξιακό στοιχείο στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Είναι έννοιες που προσδιορίζουν τον πυρήνα της πολιτικής σκέψης εδώ και αιώνες. Δεν περιμέναμε ότι θα έφτανε η στιγμή που θα συζητούσαμε και για την ελευθερία χορού και τραγουδιού.
Και όμως συμβαίνει από το Σάββατο. Η κοινωνία χωρίζεται πλέον σε δύο μεγάλες κατηγορίες, στους εμβολιασμένους και σε εκείνους που, για διάφορους λόγους, παραμένουν αθωράκιστοι έναντι του ιού. Οι εμβολιασμένοι μπορούν πλέον να χορέψουν και να τραγουδήσουν σε κλειστούς χώρους δημόσιας συγκέντρωσης. Οι ανεμβολίαστοι δεν μπορούν ούτε να διασχίσουν το κατώφλι τους. Είναι μία πρωτόγνωρη, ακραία συνθήκη που όμως εντάσσεται στη σφαίρα του αυτονόητου. Και καθώς πρόκειται για θέμα που αφορά τη δημόσια Υγεία, υπερβαίνει κάθε ένσταση περί ελευθερίας. Μπορείς να πεις ό,τι θέλεις, έχουμε ελευθερία λόγου. Δεν μπορείς όμως να χορέψεις ή να τραγουδήσεις. Η παρέα σου θα μπει στον χώρο υγειονομικού ενδιαφέροντος. Εσύ θα κολλήσεις το πρόσωπο στο τζάμι και θα τους βλέπεις.
Θεωρητικά η εφαρμογή του μέτρου δεν έχει τιμωρητικό χαρακτήρα για τους ανεμβολίαστους. Απλώς επιτρέπει στους εμβολιασμένους να επιστρέψουν στην κανονικότητα, προστατεύοντας ταυτόχρονα τους ανθρώπους που δεν διαθέτουν αντισώματα. Ο ανεμβολίαστος δεν μπαίνει στους κλειστούς χώρους διασκέδασης επειδή ενδέχεται να μεταφέρει υψηλό φορτίο του ιού ή να είναι ευάλωτος σε μία πιθανή μόλυνση. Είναι όμως και η πρώτη φορά στη ζωή μας που βρισκόμαστε ενώπιον ενός αποκλεισμού που δεν έχει να κάνει με τίποτα από όσα γνωρίζαμε. Δεν είναι κοινωνικός αποκλεισμός, δεν είναι ταξικός. Είναι υγειονομικός, αν και για πολλούς ανεμβολίαστους συμπολίτες μας είναι ένας αποκλεισμός λόγω πεποιθήσεων.
Κάπως έτσι, από το βράδυ του Σαββάτου υπάρχουν χιλιάδες συμπολίτες μας που αισθάνονται θυμωμένοι επειδή δεν μπορούν να πλησιάσουν την μπάρα ή να ανέβουν στην πίστα. Μία νεαρή γυναίκα, που δεν εμβολιάζεται επειδή πιστεύει ότι θα επηρεαστεί η γονιμότητά της, μου είπε ότι έκανε μούτρα στην παρέα της και έμεινε σπίτι. Και της φταίει ο Μητσοτάκης.
Δεν είμαι σίγουρος αν το έχουν καταλάβει στο πολιτικό σύστημα, αλλά από το Σάββατο ένας νέος καταλύτης έχει προστεθεί στο χημικό αντιδραστήριο της κοινωνίας. Και από εκεί μέσα μπορεί να ξεπηδήσουν αυτοί που θα κηρύττουν τον «τίμιο αγώνα» για την ελευθερία του χορού.