Υπάρχει αυτή τη στιγμή κυβέρνηση που να μην τρώει ξύλο; Ακόμα και αν κάποιες δεν τις έχουν πάρει με τις κλωτσιές, η καρπαζιά πέφτει σύννεφο. Στο Λονδίνο ο Τζόνσον εγκαλείται για ολική ανικανότητα στην αντιμετώπιση της πανδημίας και στο Brexit. Οι σύντροφοι στην Ισπανία ελέγχονται επειδή άνοιξαν τον τουρισμό και τους ξέφυγε η κατάσταση. Η Μέρκελ τα ακούει και για τα περιοριστικά μέτρα. Ο Μακρόν κατηγορείται από τη μία για την ανεπάρκεια και από την άλλη για την αυστηρότητα των μέτρων που πήρε.
Θα τη γλίτωνε ο Μητσοτάκης; Όχι βέβαια. Και επειδή τον Μάιο στο success story μπήκε κυβερνητική υπογραφή, κάτι που αποτυπώθηκε και στις δημοσκοπήσεις, είναι απόλυτα λογικό τώρα που μαζεύτηκαν τα σύννεφα να πέφτουν κεραυνοί στο Μαξίμου. Μην συζητάμε τώρα αν αυτό είναι δίκαιο ή άδικο. Έτσι πάνε αυτά τα πράγματα. Οι κυβερνήσεις πιστώνονται τα θετικά και πληρώνουν για τα αρνητικά. Και είναι βέβαιο ότι από εδώ και πέρα, το πολιτικό παιχνίδι θα έχει να κάνει με θανάτους, διασωληνώσεις, επιδόματα, επιστρεπτέες προκαταβολές και ρυθμίσεις. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Και ναι, εννοείται ότι ο Τσίπρας θα κάνει σημαία τους νεκρούς. Σε όλη την Ευρώπη οι αντιπολιτευόμενοι το ίδιο θα κάνουν. Δεν είναι θέμα πολιτικής ηθικής, αλλά επιβίωσης. Απλώς μη βάζει το Μάτι δίπλα στους νεκρούς της πανδημίας. Εκτός και αν τότε κάηκε ο πλανήτης και δεν το πήραμε χαμπάρι.
Τι ακούσαμε στη Βουλή; Όχι και κάτι που δεν ξέρουμε. Ο Μητσοτάκης είπε ότι τα έκανε όλα (ή σχεδόν όλα) σωστά, παραδέχθηκε ότι καθυστέρησε στη λήψη κάποιων μέτρων και ισχυρίστηκε ότι το πράγμα ξέφυγε μέσω της εστίασης, σε συνδυασμό με ανεύθυνες κοινωνικές συμπεριφορές. Στα νοσοκομεία, όπως είπε, έκαναν τα πάντα στο μέτρο του δυνατού. Ο Τσίπρας ζήτησε συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής και απέδωσε ευθύνες σχεδόν για τα πάντα: τουρισμό, σχολεία, μέσα μεταφοράς, νοσοκομεία. Η Φώφη πολύ σωστά επισήμανε ότι η χώρα παρακολουθεί κοκορομαχίες και οι υπόλοιποι είπαν τα αναμενόμενα, με μία δόση γραφικότητας στο θέμα του Πολυτεχνείου.
Και κάπως έτσι θα πάει στη συνέχεια. Αν τα πράγματα γίνουν πιο σκούρα, ο Τσίπρας (ή ο Πολάκης, το ίδιο είναι) θα πει ότι κάθε φέρετρο έχει την υπογραφή Μητσοτάκη επειδή δεν υπάρχουν κλίνες ΜΕΘ. Από την κυβέρνηση θα του απαντήσουν ότι και δύο χιλιάδες επιπλέον κλίνες να είχαμε, πάλι δεν θα κάλυπταν τη ζήτηση, ο Τσίπρας θα αντιγυρίσει ότι έστω και ένα κρεβάτι θα έφτανε για να σωθούν κάποιες ζωές και πάει λέγοντας. Η νέα εκδοχή του λαϊκισμού θα έχει επάνω της άρωμα θανάτου.
Εννοείται ότι ο Μητσοτάκης βρίσκεται σε μία δυσμενή θέση που είναι συνάμα και περίεργη. Η αντιπολίτευση του αποδίδει ευθύνες για μέτρα που δεν πήρε. Ένα κομμάτι της κοινωνίας τον κατηγορεί για τα μέτρα που πήρε. Και ο οικονομικός λογαριασμός φουσκώνει. Βέβαια αν το εμβόλιο έρθει εγκαίρως, όλα αυτά θα απορροφηθούν σε μεγάλο βαθμό μέσα στο 2021, ωστόσο θα αφήσουν φθορά, το μέγεθος της οποίας δεν μπορεί να υπολογιστεί τώρα. Μπορούν να αλλάξουν τους πολιτικούς συσχετισμούς; Δύσκολα, για λόγους που όλοι αντιλαμβάνονται. Και όσο ο Μητσοτάκης βλέπει με ποιον συγκρίνεται στην ερώτηση για τον καταλληλότερο πρωθυπουργό, μπορεί να ελπίζει ότι θα τη βγάλει με αμυχές.