Πολλές αυταπάτες δεν χωρούν ως προς το τι θα πρέπει κανείς να αναμένει από τον Ταγίπ Ερντογάν σε αυτή τη νέα του, δήθεν, πολιτική μεταμόρφωση.
Κέρδισε τις εκλογές, μετρίασε τις επιθετικές του εξαλλότητες, έχει αφήσει –άγνωστο για πόσο– κατά μέρος τις απειλές του ότι θα έρθει μΙα νύχτα και ότι θα επεκτείνει τη Γαλάζια Πατρίδα του έως την Ιταλία, και ζητάει πλέον άλλα, λιγότερο ή περισσότερο ανεδαφικά, σε αντάλλαγμα της εκκρεμούς συναίνεσής του για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και την ένταξη της Σουηδίας.
Το να πιστεύει κανείς ότι τον ενδιαφέρει ξαφνικά και πάλι η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ είναι μάλλον αφελές. Οι εμπορικές και οι οικονομικές σχέσεις τον ενδιαφέρουν, προφανώς. Και ενδιαφέρουν και την Ευρώπη, ας μην έχουμε ούτε ως προς αυτό αυταπάτες.
Τον ενδιαφέρει επίσης να εδραιωθεί ως γεωπολιτικός παράγων, παίζοντας μάλιστα έναν επαμφοτερίζοντα ρόλο που λίγοι μπορούν να παίξουν. Και ακόμη, τον ενδιαφέρει να πάρει καινούργια (και οπλισμένα) F-16 και να αναβαθμίσει τα παλιά του. Και αυτό τον ενδιαφέρει πολύ.
Και σε αυτό το πεδίο, είπε αμέσως μετά τη συνάντηση του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη κάτι που θα πρέπει να προσέξουμε πολύ. Και επειδή δίνει πολλά και επειδή έχει σημασία ως προς το πώς αντιμετωπίζουν οι άλλοι, δηλαδή οι Αμερικανοί, την προβληματική ελληνοτουρκική σχέση.
Είπε, λοιπόν, ο Ερντογάν, που θέλει τα αμερικανικά F-16, ότι ποτέ στο παρελθόν δεν τα έχει χρησιμοποιήσει σε παραβιάσεις σε βάρος της Ελλάδας. Εδώ θα μπορούσαν να γελάσουν πολλοί. Και θα έπρεπε να κοπεί η χαρά σε όσους νομίζουν ότι ο Ερντογάν μεταλλάχθηκε σε κάτι άλλο.
Αυτό που είπε ο τούρκος πρόεδρος ήταν ο πλέον χαρακτηριστικός τρόπος προώθησης των διεκδικήσεών του. «Στα μουλωχτά» και όχι πουλώντας «τρέλα». Μην έχουμε αυταπάτες.
Λέγοντας ότι δεν κάνει παραβιάσεις με αμερικανικά F-16 δεν εννοούσε ότι δεν πετάνε στο Αιγαίο, αλλά ότι πετάνε σε εναέριο χώρο που κατ’ εκείνον δεν είναι ελληνικός. Δηλαδή, μεταξύ 6 και 10 μιλίων. Το γνωστό πρόβλημα και ο πυρήνας των πολλών τουρκικών διεκδικήσεων. Η Ελλάδα έχει έξι ναυτικά μίλια χωρικά ύδατα, δέκα ν.μ. εναέριο χώρο και δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. Αυτά είναι τα κυριαρχικά της δικαιώματα και αυτό έχει σαφή νομική διάσταση.
Υπό μία έννοια, λοιπόν, ο Ερντογάν με τον μανδύα του καλού παιδιού και απολωλότος προβάτου του ΝΑΤΟ, όχι μόνο δεν «κούρνιαξε» στο Βίλνιους, αλλά έδωσε και μια νέα απόχρωση αναβαθμισμένων διεκδικήσεων.
Σημειωτέον, δε, για το συγκεκριμένο θέμα των έξι-δέκα μιλίων οι Αμερικανοί και οι ΝΑΤΟϊκοί σφυρίζουν αδιάφορα. Δεν πρέπει να κάνουμε το ίδιο και εμείς.