Μια πρόσφατη γελοιογραφία του Δημήτρη Χαντζόπουλου στην «Καθημερινή» έδειχνε δυο κάδρα επάνω στο πρωθυπουργικό γραφείο. Αριστερά ήταν ο Τσίπρας και δεξιά ο Ερντογάν. Εύστοχο. Και οι δύο θα μπορούσαν να θεωρηθούν πιστοί πολιτικοί φίλοι του Κυριάκου Μητσοτάκη. Το επιβεβαίωσε για άλλη μία φορά και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, μιλώντας σε κομματικό ακροατήριο.
Επιχείρησε μάλιστα να τους αποδώσει και στοιχεία απόλυτης ταύτισης, αξιοποιώντας την αναφορά του Αλέξη Τσίπρα στην επαναδιαπραγμάτευση της αμυντικής συμφωνίας με τη Γαλλία. (Ας μην είμαστε βέβαιοι ότι επρόκειτο απλώς για γκάφα ή λεονταρισμός του Τσίπρα. Μπορεί να ήθελε να στείλει μήνυμα με συγκεκριμένο περιεχόμενο και αίτημα προς τη Γαλλία).
Το ξέρουμε όλοι. Στις εκλογές θα πάμε με το δίλημμα Μητσοτάκης ή Τσίπρας. Οσο και αν φωνάζει από το βάθος ο Ανδρουλάκης, ακόμα και οι ψηφοφόροι που δεν μετέχουν στο δίπολο γνωρίζουν ότι η επιλογή θα είναι ανάμεσα στους δύο. Και, εκ των πραγμάτων, ο ένας θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει προς όφελός του τον άλλον. Μέχρι πρόσφατα υποθέταμε ότι σε αυτή τη σύγκριση ο Μητσοτάκης θα πετύχει τους περισσότερους πόντους. Δεν χρειάζονται και πολλά, απλώς μερικά πλάνα αρχείου. Δείχνεις τους πρόσφυγες στην Ειδομένη, τον Καμμένο και τη συζήτηση του Τσίπρα με τον Κλίντον. Χωρίς να προσθέσεις τίποτα. Βάζεις και από δίπλα λίγο Παυλόπουλο, τα λαχούρια του Βαρουφάκη και τον Φίλη, τον Βούτση και τον Τσακαλώτο στημένους έξω από το Προεδρικό, να περιμένουν τον Ολάντ. Προβάλλεις, δηλαδή, τις αδυναμίες του αντιπάλου σου σε σύγκριση με τα σημεία στα οποία υπερτερείς. Εχεις από τη μία τον Παππά και από την άλλη τον Πιερρακάκη. Απλά πράγματα.
Ο Τσίπρας τι θα δείξει; Πρώτα, τη δημοσκόπηση που τον φέρει ικανότερο για να χειριστεί την κρίση ακρίβειας. Μπορεί ο Μητσοτάκης να έχει μοιράσει χρήμα που δεν έδωσε ποτέ κανείς, λες και έχει φυτώριο λεφτόδεντρων στο Μαξίμου, όμως αν αυτή η μέτρηση επιβεβαιωθεί και από νεότερες, τότε ο Τσίπρας πατάει καλά πάνω σε ένα φιλολαϊκό προφίλ. Και μάλλον έχει καταφέρει να πείσει μεγάλο κομμάτι του ακροατηρίου για την «ακρίβεια Μητσοτάκη». Εννοείται ότι θα δείξει και τις παρακολουθήσεις. Αλλωστε, οι μετρήσεις μάς λένε ότι η κοινή γνώμη, σχεδόν κατά το ήμισυ, συνδέει την υπόθεση με τον Πρωθυπουργό. Μπορούν αυτά να αντιστρέψουν τον δημοσκοπικό συσχετισμό; Μέχρι στιγμής αυτό δείχνει δύσκολο, ειδικά μάλιστα όταν δεν βγαίνουν στον αέρα λίστες ή φήμες για παρακολούθηση πολιτικών αντιπάλων. Και ασφαλώς, οι επιμέρους αποτιμήσεις κυβερνητικού και μεταρρυθμιστικού έργου ευνοούν τον Μητσοτάκη. Ομως η πολιτική είναι άγριο πράγμα. Αρκεί μία κακή στιγμή για να υπονομεύσει τις εντυπώσεις από τις καλές.
Ωστόσο, οτιδήποτε και αν συμβεί στη συνέχεια, στις εκλογές θα πάμε με τον έναν να προβάλλει ως το αντίθετο του άλλου. Ο Μητσοτάκης θα προσπαθεί να δείξει τη συνολική εικόνα και ο Τσίπρας τις λεπτομέρειες της. Πολιτικά, είναι μια μάχη ζωής και θανάτου. Ο ηττημένος αποστρατεύεται.