Και εκεί που λέγαμε πόσο καλοί είναι οι Ουκρανοί στο επικοινωνιακό παιχνίδι, βγαίνει ο μαχητής του Αζόφ και ρίχνει τη σκιά του πάνω στην ομιλία Ζελένσκι, δίνοντας και λαβή σε όσους επέλεξαν να μην παραστούν ή να μη χειροκροτήσουν.
Τι να έφταιξε; Σίγουρα όχι η πίεση που υφίσταται το επιτελείο Ζελένσκι. Διότι είχαν τον χρόνο τους να ετοιμάσουν τις ειδικές αναφορές προς την Ελλάδα. Θα μπορούσαν να κάνουν και ένα τηλεφώνημα στην πρεσβεία τους στην Αθήνα, να τους πουν δυο λόγια. Ενδεχομένως οι Ουκρανοί να πίστευαν ότι αν βγει κάποιος από το Τάγμα Αζόφ και πει ότι πολεμάει τους ναζί, να αποδομήσει τη σχετική κατηγορία. Πολύ ηλίθιο, αν το σκέφτηκαν έτσι. Μπορεί ο ομογενής που μίλησε να δήλωσε ότι μάχεται τους ναζί, αλλά όταν στην Ελλάδα ακούν περί Αζόφ, συνειρμικά πηγαίνουν στις σβάστικες. Και ήταν μία καλή ομιλία του Ζελένσκι. Βαθιά συγκινητική.
Αφελείς και απροετοίμαστοι ήταν και οι αρμόδιοι από ελληνικής πλευράς. Κυρίως αυτοί. Ελέγχεις ποιοι θα εμφανιστούν στην οθόνη, δεν το αφήνεις στην ευχέρεια του καλεσμένου σου. Μιλάμε για ομιλία στη Βουλή με ιστορικό βάρος. Και το άφησαν έτσι; Δηλαδή, αν ήθελε ο Ζελένσκι μπορεί να έπαιζε και διαφημίσεις;
Και κάπως έτσι, μία διπλή επικοινωνιακή ευκαιρία υπονομεύθηκε με ατζαμοσύνη. Ο Ζελένσκι απευθύνθηκε στην κοινή γνώμη μιας χώρας στην οποία υπάρχουν όχι απλώς θύλακοι, αλλά μεγάλα ερείσματα εναντίον του ιδίου και της πατρίδας του. Πήγε όμως και επιβεβαίωσε το βασικό επιχείρημα που χρησιμοποιούν οι φίλοι του Πούτιν. Σαν να μην έπρεπε να πει μόνο μία λέξη και αυτός τη βροντοφώναξε. Η δε κυβέρνηση, που έχει ως κύριο επιχείρημα τη σωστή πλευρά της Ιστορίας, βρέθηκε απολογούμενη προς εκείνους που διαγκωνίζονται για το ποιος θα προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες στη Ρωσία και σημειώνουν, με νόημα, ότι ο Ζελένσκι δεν αναφέρθηκε στην Κύπρο. Οταν όμως η Ρωσία είπε στους πολίτες της ότι δεν θα πληρώνουν εισιτήριο στο τζαμί της Αγίας Σοφίας, δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Ομοίως δεν έχουν πρόβλημα με τους Τσετσένους, τους τζιχαντιστές και τους μισθοφόρους που πολεμούν για λογαριασμό των Ρώσων. Αυτοί είναι δημοκράτες.
Γενικώς, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, καλύτερα να μη γινόταν η ομιλία. Πέρα από τα όσα έγιναν με τον ομογενή του Αζόφ, η εικόνα της Βουλής με τα πολλά άδεια έδρανα ήταν αποκαρδιωτική και δυσφημιστική για τη χώρα –σε κανένα άλλο κοινοβούλιο του πλανήτη ο Ζελένσκι δεν βρήκε τόσα άδεια έδρανα. Και εκτός των άλλων, αναδείχθηκε για άλλη μια φορά το στοιχείο του διχασμού. Δεν είμαστε για τέτοια, δεν μας πάει το κάρμα. Ας κάτσουμε στη μικρή βαλκανική γωνιά μας και ας αφήσουμε τα σπουδαία για τους άλλους.