Ο Γιάννης Ραγκούσης ήταν σχεδόν συγκινητικός. Δεν το είπε έτσι ο Πάνος Σκουρλέτης για τον ΓΑΠ, δεν τον είπε «τοξικό» για να τον μειώσει. Λίγο ακόμη και θα έλεγε ότι το «τοξικός» είναι έπαινος στην αργκό της προοδευτικής παράταξης, κάτι σαν το «αλάνι» ή τον «μπαγάσα». Μετά όμως είπε ότι και ο Τόσκας δεν είπε «μπαχαλάκηδες» την ομάδα Δέλτα, είπε «σαν μπαχαλάκηδες». Και αποκαλύφθηκε. Ο πρώην υπουργός του Παπανδρέου και του Παπαδήμου θα κάνει και θα πει ό,τι μπορεί για να δικαιολογήσει την παρουσία του στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η αλήθεια είναι ότι η ανέλιξη του Ραγκούση στην ιεραρχία του ΣΥΡΙΖΑ είναι εντυπωσιακή ακόμα και για τα δεδομένα ενός κόμματος που θυμίζει μεξικανικό στράτευμα. Τέτοια εποχή πριν από δύο χρόνια ο Ραγκούσης ήταν ακόμα ένας από τους υποψήφιους για την ηγεσία του νέου φορέα της Κεντροαριστεράς –αποτυχημένος βέβαια, αφού είχε πάρει 2,43%, αλλά υποψήφιος αρχηγός. Εξι μήνες νωρίτερα ήταν και εκ των ιδρυτών της Ωρας Αποφάσεων, παρέα με την αφρόκρεμα του εκσυγχρονισμού, Αννα Διαμαντοπούλου και Γιώργο Φλωρίδη. Και τώρα είναι ένας καραμπινάτος Συριζαίος, με συμπεριφορές που θα ζήλευε και ο Παύλος ο Πολάκης.
Ακόμα και το γονιδιακό ελάττωμα να μην είναι μέλος στα κομματικά όργανα (δεν είναι στην Κεντρική Επιτροπή ούτε στην Πολιτική Γραμματεία), ο κ. Ραγκούσης το προσπερνά με αέρα. Εκτέθηκε στη λαϊκή ψήφο, βγήκε δεύτερος σε σταυρούς στη Β’ Πειραιώς, πίσω μόνο από την Νίνα –«μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι»–Κασιμάτη, ορίστηκε τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη για να επιτίθεται στον άλλοτε σύντροφό του στο ΠΑΣΟΚ Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και συμμετέχει μια χαρά στις συνεδριάσεις της Πολιτικής Γραμματείας στην Κουμουνδούρου.
Για να είμαστε ειλικρινείς, αν ένας εικονογραφεί τη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ που θέλει ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο κ. Ραγκούσης, όχι ο Στέφανος ο Τζουμάκας, ή εξωτικά ονόματα του ενδιαιτήματος της Χαριλάου Τρικούπη όπως Μαδεμλής, Βάρτζελη ή Τσιόκας. Κάποιοι ίσως να βλέπουν και μακρύτερα, όταν θα έρθει εκείνη η ημέρα, που είπε και ο κ. Τσίπρας, που θα είναι άλλος πρόεδρος στον ΣΥΡΙΖΑ.
Και εδώ κάπου το παιχνίδι αποκτά ενδιαφέρον. Με μια ανάρτησή του ο κ. Ραγκούσης ζήτησε επισήμως να ξεχαστούν τα όσα έλεγε για τον ΣΥΡΙΖΑ όταν ο ίδιος ήταν στο ΠΑΣΟΚ και «κηπουρός» του Παπανδρέου. Δεν είπε βέβαια ακριβώς αυτό, αλλά είπε ότι όσοι εχθρεύονται το εγχείρημα της διεύρυνσης έχουν μοναδικό όπλο «το παρελθόν μέσα από τους πρωταγωνιστές του, τα γεγονότα, καθώς και τις τότε κομματικές συγκρούσεις». Δεν το λέμε για να τον μειώσουμε αλλά αυτό ήταν το μήνυμα: περασμένα ξεχασμένα.
Σε ποιους το έστειλε το μήνυμα; Στο «σύστημα Μητσοτάκη» όπως έγραψε; Και τι το νοιάζει το «σύστημα Μητσοτάκη» τι έλεγε ο Γιάννης για τον Αλέξη το 2012; Αν το νοιάζει είναι μόνο για να σπάει πλάκα.
Το μήνυμα του κ. Ραγκούση ήταν προς την Κουμουνδούρου. Κάτι σαν «δεν τα έλεγα για να σας μειώσω», ό,τι είπαμε είπαμε και πάμε για άλλα.
Πού πάμε; Ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει προς το 3ο Συνέδριο του χωρίς πια συνιστώσες αλλά με δύο βασικές και ενδεχομένως αντίρροπες δυνάμεις: τους παλαιοκομματικούς και τους παλαιοπασόκους. Στους δεύτερους, σε ηγετική μορφή αναδεικνύεται ο Ραγκούσης. Στους πρώτους, ως εκφραστής της ιδεολογικής συνείδησης σπεύδει να εμφανιστεί ο γενικός γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Σκουρλέτης, τακτικός συνομιλητής των 53+ του Ευκλείδη.
Εχει ενδιαφέρον ότι ο κ. Σκουρλέτης, λίγες μόλις ημέρες αφότου αποκάλεσε «τοξικό» τον Γιώργο Παπανδρέου –για να τον μειώσει, σύντροφε Γιάννη, για να τον μειώσει– δημοσίευσε άρθρο στην κομματική «Αυγή» ενόψει του συνεδρίου.
«Η δική μας Αριστερά είχε τα στρατηγικά εργαλεία για να κάνει όλα αυτά τα βήματα που την οδήγησαν στην αξιωματική αντιπολίτευση το 2012, δύο φορές στην κυβέρνηση το 2015 και στην αξιωματική αντιπολίτευση το 2019. Δείξαμε στην πράξη πως είμαστε μια Αριστερά που έκανε συμμαχίες, υπερβάσεις, ανοίγματα, που αναλαμβάνει το ρίσκο της πράξης και δεν αρκείται μόνο στην περιγραφή και τη διαμαρτυρία» έγραψε μεταξύ άλλων ο κ. Σκουρλέτης. Σε ένα κείμενο 1.020 λέξεων επέμενε στη λέξη Αριστερά ενώ δεν έκανε ούτε μία νύξη στον όρο «προοδευτική παράταξη».
Αντιθέτως σημείωσε: «Το κόμμα μας έχει γνώση των αδυναμιών του, έχει συνειδητοποιήσει τη μικρή κοινωνική του γείωση, ωστόσο δεν μπορεί να απαξιώνεται σκόπιμα από διάφορους “προοδευτικούς” τιμητές που θεωρούν πως κατέχουν την απόλυτη αλήθεια». Για ποιον να το έγραψε όλα αυτά ο κ. Σκουρλέτης; Για τον Μαδεμλή;