Παρακολουθώντας τον Αλέξη Τσίπρα στην κατά μία έννοια ιστορική συνέντευξη του στο Mega το βράδυ της Τρίτης, ο θεατής ερχόταν αντιμέτωπος με το ερώτημα: Γιατί εμφανίστηκε;
Από το περιεχόμενο των όσων είπε, με κόπο και πολλές περιστροφές, η απάντηση προέκυπτε σχεδόν αβίαστα. Εμφανίστηκε λόγω της κατακραυγής για την πολυήμερη απουσία του από τη δημοσιότητα σε μία εθνικά κρίσιμη στιγμή.
Ως προς τούτο, η δικαιολογία ότι δεν κυβερνά εκείνος τη χώρα δεν λέει και πολλά. Το ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν κυβερνάει. Εχει όμως έναν ρόλο, που φαίνεται ότι δεν έχει πάρει και πολύ στα σοβαρά…
Ο επιπλέον λόγος για τον οποίον εμφανίστηκε ήταν προφανώς ότι αισθάνθηκε την ανάγκη να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Οσο εκείνος έκανε κούλουμα, το κόμμα του και τα στελέχη του οργίασαν σε κοινωνικά δίκτυα και ΜΜΕ, λέγοντας διάφορα απίστευτα για την κρίση στον Εβρο και προξενώντας την απορία: γιατί αδυνατεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αντιληφθεί ποια είναι η εθνική προτεραιότητα αυτήν τη στιγμή και γιατί επιλέγει να πάει απέναντι σε κάθε έκφραση της αγωνίας των πολιτών, είτε πρόκειται για εκείνους στον Εβρο είτε στα νησιά είτε σε ολόκληρη την Ελλάδα;
Υπό αυτό το πρίσμα, ο κ. Τσίπρας ήταν επιβεβλημένο να πει κάτι που μάλλον (τον) πόνεσε. Οτι καλά έκανε η κυβέρνηση και έκλεισε τα σύνορα. Θα μπορούσε να το έχει πει νωρίτερα, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Επειτα από αυτήν την παρουσία του κ. Τσίπρα και των όσων ψέλλισε στο Mega, μπορεί κάποιος να πει ότι διαμορφώνεται ένα συμπαγές εθνικό μέτωπο; Η αισιόδοξη εκδοχή της απάντησης είναι πως ναι.
Αυτό ωστόσο προϋποθέτει κάτι πολύ κρίσιμο και δύσκολο.
Oτι ο Αλέξης Τσίπρας, πρώτον, θα αλλάξει στάση και, δεύτερον, θα μαζέψει διαφόρους έξαλλους βουλευτές και εν γένει εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ, που περιφέρονται στα κανάλια και εξακολουθούν να παπαγαλίζουν τα περί σκηνοθεσίας της έντασης στον Εβρο, περί ακροδεξιού κινδύνου, περί συντηρητικής στροφής της κοινωνίας και διάφορα άλλα τέτοια άτσαλα και άσχετα. Και εκτός αυτών, καλό θα είναι να μαζέψει και όσους δικούς του παπαγαλίζουν την τουρκική προπαγάνδα.
Το θέλει; Και αν ναι, θα το κατορθώσει;
Αν υπάρχει ένα δίλημμα στη συγκεκριμένη συγκυρία, είναι ένα και σαφές. Είτε κάποιος συμπαρατάσσεται για την επίτευξη ενός εθνικού σκοπού, είτε, ηθελημένα ή μη, τάσσεται στο πλευρό του Ερντογάν ή πάντως εξυπηρετεί τα δόλια σχέδιά του.
Οσοι δεν το κατανοούν, αδυνατούν και να αντιληφθούν πόσο έχουν αρχίσει να ενοχλούν τον κόσμο. Και αυτό δεν είναι δείγμα πολιτικής οξυδέρκειας.
Για να μη μιλήσουμε για τη ζημιά που γίνεται…