Αφριζε το υγρό. Ακόμα και το μάρμαρο πληγώθηκε, οι τοίχοι σημαδεύτηκαν. Παίρνεις αυτές τις ατάκες και μετά το απογειώνεις. Βάζεις κάτι για τις εκφράσεις στα πρόσωπα που βρίσκονται στην αίθουσα. Μετά γράφεις για το πρόσωπο της Ιωάννας που φέρει τη λευκή μάσκα με την παγωμένη έκφραση του πόνου. Και συνεχίζεις να ταΐζεις το κοινό σου φρίκη, που την καταναλώνει εκ του ασφαλούς, όπως ανεβάζει την αδρεναλίνη σε ένα τρενάκι του λούνα παρκ.
Ναι βέβαια, οι γνωστές τηλεοπτικές εκπομπές, τα δελτία ειδήσεων και τα sites πουλάνε το βιτριόλι σαν ζεστό κουλούρι. Ενδιαφέρεται, σου λένε, η κοινή γνώμη. Φυσικά και ενδιαφέρεται η κοινή γνώμη. Είναι ειδικό το θέμα και σπάνιο το θέαμα. Με ανατριχιαστικές περιγραφές που ζευγαρώνουν πάνω στο τραπέζι του μπαρ ή της ταβέρνας και φτιάχνουν κουβέντες αχόρταγες, ικανές να φάνε όλη τη βραδιά.
Και κάπως έτσι, η λειτουργία, όχι η απονομή, της Δικαιοσύνης αναδεικνύει τα θεατρικά στοιχεία της, δανεισμένα από την αρχαία τραγωδία, με το δράμα να εκτυλίσσεται μπροστά στα λαίμαργα μάτια και αφτιά του κοινού, για να ακολουθήσει η καθαρτήρια επιβολή της ποινής. Και να ακολουθήσει το σίκουελ στο Εφετείο.
Αλήθεια, ποιον αφορά όλη αυτή δημοσιότητα και η λεπτομερής μεταφορά της φρίκης στις οθόνες μας; Ναι, κατά μία εκδοχή θα μπορούσε να αφορά το θύμα που, ενδεχομένως, αισθάνεται την ανάγκη να μοιραστεί την οδύνη του, να φωνάξει το δίκιο του και να ακουστεί ως το τελευταίο σπίτι της χώρας. Ομως φοβάμαι ότι μπορεί να συμβεί και κάτι ακόμα: όλες αυτές οι περιγραφές, η μεταφορά του ήχου από το αφρίζον υγρό πάνω στο δέρμα, η έκθεση του αποτρόπαιου, ενδέχεται να φυτέψουν τρομακτικές σκιές μέσα σε σκοτεινά μυαλά. Συγχωρήστε με αν ακούγομαι υπερβολικός, μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά δεν αποκλείεται να υπάρχουν και άνθρωποι που διεγείρονται από αυτές τις περιγραφές. Ανθρωποι διαταραγμένοι από το μίσος που ίσως αισθάνονται. Ανθρωποι που το παρακολουθούν όλο αυτό σαν μία παράσταση στην οποία θα μπορούσαν να πρωταγωνιστήσουν.
Ναι, όλοι γνωρίζουν τι κάνουν και τα όπλα και το βιτριόλι. Οταν όμως μία υπόθεση σαν και αυτήν παρουσιάζεται με κώδικες λαϊκού σίριαλ, πέρα από την προσβολή προς το θύμα, είναι και μια σπορά του κακού.