Με την άδειά σας θα δανειστούμε μια λαϊκή ρήση για να καταλάβουμε τι ασύμμετρους κινδύνους αντιμετωπίζουμε κάθε δευτερόλεπτο που περνάει, όπως φάνηκε το τριήμερο στον Εβρο: Στην αναμπουμπούλα (δηλαδή στην αντικειμενική ακυβερνησία), ο λύκος (δηλαδή ο Ερντογάν) χαίρεται.
Βλέπετε, το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό δεν ήταν απλώς μια οικουμενική δραματική συνθήκη, μια παγκόσμια ανθρωπιστική τραγωδία με ελληνική εκδοχή στα ελληνοτουρκικά σύνορα και στο Αιγαίο· είχε καταφέρει να μετεξελιχθεί και σε «μαγαζί». Που το χάλασε ο Μητσοτάκης και που από τον θυμό για το χρήμα και τη δόξα που χάθηκαν ξεπήδησαν και κάποιες «μικρές Μαρίες». Ευκαιρία, λοιπόν, τώρα που στην Ελλάδα δεν υπάρχει κανονική, εκλεγμένη κυβέρνηση, να θυμηθούν και οι δύο πλευρές τα παλιά μεγαλεία. Πάντα βέβαια στην πλάτη απελπισμένων ανθρώπων.
Τι ωραίες ήταν οι εποχές του ’15 για το ετερόκλητο αυτό παρεάκι. Σαν μια ουτοπία που πραγματώθηκε. Από τη μια πλευρά η στρατοχωροφυλακή (Jandarma), οι μυστικοί του «σουλτάνου» και οι διακινητές. Από την άλλη, ως φυσική αλυσίδα, οι δικοί μας επαγγελματίες «αλληλέγγυοι» και δικηγόροι (συχνά σε συνεργασία με τους διακινητές), οι ΜΚΟ που θησαύριζαν με τα λεφτά της ΕΕ και από κοντά οι έλληνες προμηθευτές: το περιλάλητο φαγοπότι των ημετέρων με τα κονδύλια για τα γεύματα και τα κοντέινερ.
Μόνοι χαμένοι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Τι τους ένοιαζε όμως; Η δουλειά γινόταν μια χαρά και προπάντων με ηθικό πλεονέκτημα. Το «τέλειο έγκλημα» δηλαδή, στην πλάτη απελπισμένων ανθρώπων που βούλιαζαν στις λάσπες της Μόριας —αν κατάφερναν να φτάσουν έως εκεί και δεν έχαναν τη ζωή τους, μαζί με τα παιδιά τους, στο Αιγαίο, πάνω σε μια τρύπια βάρκα.
Ολα αυτά πάντοτε με το αζημίωτο και πάντοτε στο όνομα της «αλληλεγγύης» και του «ανθρωπισμού» της Αριστεράς. Και με μπόνους τη διεθνή αντινοβολία: ο Πάπας, η Αντζελίνα Τζολί, η Σούζαν Σαράντον ακόμα και η βασίλισσα Ράνια της Ιορδανίας ταξίδευαν στη Λέσβο…
Η υπηρεσιακή κυβέρνηση που προέκυψε αναγκαστικά μετά την διόλου απονήρευτη ιδέα του Αλέξη Τσίπρα για εκλογές με απλή αναλογική (η οποία γύρισε μπούμερανγκ για τον ίδιο), βρέθηκε τις τελευταίες ημέρες προ εκπλήξεως. Ο Ερντογάν, που πέρασε τον κάβο της επανεκλογής του, κινείται και πάλι ελεύθερα.
Η κατάσταση δεν παραπέμπει ασφαλώς στην οργανωμένη απόπειρα παραβίασης των συνόρων -με «όπλο» απελπισμένους ανθρώπους- που έγινε τον Μάρτιο του 2020. Παραπέμπει όμως τις τελευταίες ημέρες στην «κανονικότητα» πριν από το 2020.
«Εκατοντάδες περιμένουν στην τουρκική πλευρά»
Στην τουρκική πλευρά, οι διακινητές και η στρατοχωροφυλακή του Ερντογάν γκρουπάρουν πρόσφυγες και μετανάστες εργαλειοποιώντας τους ξανά. Το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων μετέδωσε αναφορές από τον Εβρο (εδώ στην εφημερίδα Tagesspiegel) ότι «εκατοντάδες άνθρωποι περιμένουν στην τουρκική πλευρά του ποταμού μια ευκαιρία για να εισέλθουν στην ΕΕ».
Το δημοσίευμα θυμίζει και το αποτέλεσμα της φύλαξης των συνόρων από την κυβέρνηση Μητσοτάκη: «Το προηγούμενο έτος, ο ελληνικός συνοριακός έλεγχος απέτρεψε περίπου 256.000 παράνομες συνοριακές διελεύσεις κατά μήκος του ποταμού».
H υπηρεσιακή κυβέρνηση συγκάλεσε την Δευτέρα σύσκεψη στην Αθήνα «για το ζήτημα της διακίνησης μεταναστών σε νησίδες του ποταμού Εβρου», προσπαθώντας όπως έγραψαν «Τα Νέα» (6/6) να καθησυχάσει την κοινή γνώμη. Κυβερνητικές πηγές ανέφεραν στην εφημερίδα ότι δεν έχουν «καμία ένδειξη για οργανωμένο σχέδιο» από την άλλη πλευρά.
Το ερώτημα είναι προφανές: Μια κυβέρνηση που αποτελείται από αξιόλογους ανθρώπους αλλά χωρίς εμπειρία διακυβέρνησης και η οποία έχει ως αντικειμενικό σκοπό να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, τι άλλο μπορεί να κάνει -ιδίως αν τα πράγματα δυσκολέψουν- πέρα από το να καθησυχάζει;
⇒Διαβάστε: Τι τις θέλουμε τις υπηρεσιακές κυβερνήσεις;
Στην εδώ πλευρά, οι επαγγελματίες «αλληλέγγυοι» έπιασαν το γνωστό τροπάριο: προτρέπουν τις ελληνικές αρχές να συνεργαστούν στην ουσία με τους διακινητές και την Jandarma του Ερντογάν και να δεχτούν ως φυσική αλυσίδα την προώθηση ανθρώπων που πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης. Οσοι από αυτούς δεν ελέγχονται από τη Δικαιοσύνη για συνεργασία με διακινητές, βγήκαν ήδη στα social media και «πυροβολούν».
Εμφανίστηκαν στο προσκήνιο ακόμα και οι ίδιοι άνθρωποι που έστησαν την υπόθεση της «μικρής Μαρίας» το καλοκαίρι του 2022. Το αντικειμενικό «κενό εξουσίας» –χορηγία της απλής αναλογικής που μας κληρονόμησε ο Αλέξης Τσίπρας που τελικά μας είπε κιόλας ότι ήταν «στρατηγικό λάθος»–, ήταν μια ευκαιρία να θυμηθούν το πάρτι που έστησαν -με το αζημίωτο βέβαια- από το 2015 ως το 2019…