Δύο μήνες στην πολιτική συχνά ισούνται με μία αιωνιότητα. Και όταν η πολιτική γίνεται με όρους θεάματος, η απόσταση από τη σκηνή μέχρι την τελευταία θέση του ακροατηρίου είναι λίγες μέρες δρόμος.
Το κατεστημένο του ΣΥΡΙΖΑ (ας το πούμε έτσι) επενδύει στον χρόνο και στη δήλωση «πόθεν έσχες» του Στέφανου Κασσελάκη. Πιστεύει ότι το διάστημα των δύο μηνών μέχρι τις εκλογές θα είναι αρκετό για να ατονίσει η φόρτιση που προκάλεσε η αποπομπή του πρώην προέδρου, να βρεθεί νέος υποψήφιος, αλλά και για να πιεστεί ο Κασσελάκης με τη δημοσιοποίηση της περιουσιακής του κατάστασης. Η επένδυση στο «πόθεν έσχες» εδράζεται σε μiα εκτίμηση, σύμφωνα με την οποία ο Κασσελάκης δεν είναι τόσο ευκατάστατος όσο θα ήθελε να πιστεύουμε. Οχι ότι θα μας προκύψει και γιος πλύστρας, αλλά, τέλος πάντων, η οικονομική του κατάσταση δεν θα παραπέμπει σε άνθρωπο που βλέπει ανέμελος τους τραπεζικούς του λογαριασμούς.
Γενικώς αυτό το δίμηνο το κομματικό κατεστημένο του ΣΥΡΙΖΑ θα επιδοθεί σε μiα άνευ προηγουμένου εκστρατεία απομείωσης του όποιου κεφαλαίου διαθέτει ο Κασσελάκης. Και αυτό δεν θα είναι εύκολο, εκτός αν βγάλουν λαγούς και τέρατα από το καπέλο τους. Σημαντικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, για την ακρίβεια από αυτές που απέμειναν λειτουργικές, έχουν δηλώσει τη στήριξή τους στον Στέφανο Κασσελάκη, επιφυλάσσοντας σκληρές εκφράσεις προς όσους μεθόδευσαν την απομάκρυνση του από την προεδρία. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, δεν είναι απολύτως βέβαιο ότι στελέχη όπως η Ολγα Γεροβασίλη μπορούν να περάσουν για καφέ από κάποιες τοπικές οργανώσεις. Αλλωστε η Γεροβασίλη είναι από τα πρόσωπα που παίζουν τα ρέστα τους. Αν επανεκλεγεί ο Κασσελάκης θα πρέπει να αναζητήσει εκλόγιμη θέση σε κάποιο άλλο σχήμα.
Κάτι ακούγεται για συμφωνία κορυφαίων του ΣΥΡΙΖΑ με τον Χάρη Δούκα, αλλά πρόκειται για φημολογία που απαιτεί, ως προϋπόθεση, την εκλογή του δημάρχου στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Αν τώρα επανεκλεγεί ο Κασσελάκης και δεν εκλεγεί ο Δούκας, κάποια πρόσωπα θα εξαφανιστούν πολιτικά.
Για να αποκοπεί η επανάκαμψη Κασσελάκη, στην περίπτωση που του επιτραπεί να είναι υποψήφιος, θα πρέπει να τοποθετηθεί απέναντί του ένα πρόσωπο με ανταγωνιστικά χαρακτηριστικά. Να αντιπροσωπεύει τον «βαθύ» ΣΥΡΙΖΑ, αλλά συνάμα να κομίζει και μια καινούργια πρόταση. Αυτό είναι δύσκολο. Και όταν ακούς το όνομα της Κατερίνας Νοτοπούλου, αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχει απελπισία. Ο Πολάκης, ούτως ή άλλως, παίζει μόνος του. Και αν τελικά εκλεγεί, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κρατήσει χωρίς προσχήματα την ταυτότητα ενός κόμματος διαμαρτυρίας.
Το ερώτημα είναι αν μπορεί να υπάρξει πρόσωπο που θα διατηρήσει, έστω προσχηματικά, ένα κεντροαριστερό προφίλ, μήπως και συνομιλήσει με το ΠΑΣΟΚ. Να εκλέξει, δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ κάποιον που θα λειτουργήσει περίπου ως διαχειριστής του ακινήτου, εξετάζοντας το ενδεχόμενο να το δώσουν με αντιπαροχή στο ΠΑΣΟΚ ή, τέλος πάντων, μέχρι το κόμμα να βρει έναν βηματισμό. Ο Σωκράτης Φάμελλος θα ήταν μια περίπτωση κοινής αποδοχής και ο ίδιος φέρεται να έχει αποφασίσει την κάθοδό του στην εκλογική αρένα. Επανάκαμψη του Τσίπρα; Αποκλείεται. Λέγεται ότι και ο ίδιος επιδίδεται στην προσπάθεια εύρεσης του κατάλληλου προσώπου.
Ακούγεται εξωφρενικό, αλλά αυτή τη στιγμή ο Κασσελάκης και ο Πολάκης είναι οι μόνοι που έχουν κατά νου ένα συγκεκριμένο σενάριο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Κασσελάκης θέλει να φτιάξει ένα προσωποπαγές κόμμα που θα απευθύνεται και σε εκείνους που επιθυμούν να τρολάρουν το πολιτικό σύστημα. Ο Πολάκης θέλει ένα κόμμα διαμαρτυρίας που θα απλώνει πανό στην Ακρόπολη, όταν δεν ανεβαίνει το ΚΚΕ στον βράχο. Οι υπόλοιποι τι ακριβώς θέλουν; Δεν θέλουν τον Κασσελάκη. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό.