Η παρέα των βρετανών πιτσιρικάδων βγήκε από το Μετρό Μοναστηράκι με καλοκαιρινά ρούχα και υπερμεγέθη σακ βουαγιάζ στην πλάτη. Ηταν δεν ήταν είκοσι χρόνων. «Πού είναι του Ψυρρή;» με ρώτησαν ενώ περίμενα το ραντεβού μου. Ξεκίνησα να εξηγώ, μετά με ρώτησαν πώς θα πάνε Γκάζι, μετά αναρωτήθηκαν πού θα πιουν καφέ στην Πλάκα, μετά ήθελαν βίγκαν μπεργκεράδικο, όπως υποθέτετε πιάσαμε κανονική κουβέντα. Αν μη τι άλλο, ήταν μια ευκαιρία για να εξασκήσω τα αγγλικά μου.
«Εχετε και τη στέψη του βασιλιά Καρόλου εσείς», τους είπα χαριτολογώντας. Οι πιτσιρικάδες με κοίταξαν με απορία:
«Του ποιου;».
«Κάρολος… Καμίλα, Γουίλιαμ, Κέιτ, Χάρι, Μέγκαν…» ψέλλισα. Στα τελευταία ονόματα ξεμπλόκαρε η μηχανή αναζήτησης του μυαλού τους. Στον αμέσως επόμενο τόνο άρχισαν να αυτοσαρκάζονται που κόλλησαν και δεν ήξεραν τον Κάρολο.
Εγώ, βέβαια, κόλλησα περισσότερο με την άγνοιά τους. Μέχρι εκείνη τη στιγμή πίστευα ότι οι Βρετανοί μαθαίνουν για το Στέμμα πριν μάθουν την αλφαβήτα. Μετά, βέβαια, διάβασα και τις δημοσκοπήσεις. Κι αν συμφωνήσουμε ότι η παρέα που συνάντησα στο Μοναστηράκι και αγνοούσε παντελώς τον Κάρολο είναι μια εξαίρεση, εν τούτοις η συντριπτική πλειοψηφία των νεότερων Βρετανών, το 70% μεταξύ 18 και 35 ετών, δηλώνει αδιαφορία για τη βασιλική οικογένεια της χώρας της, όπως δείχνει η δημοσκόπηση του CBS News, BBC News. Μια από τις πολλές που το διαπιστώνει.
Ενα άλλο μέσο ενημέρωσης, με έδρα στο Μάντσεστερ, βγήκε πριν από λίγες ημέρες στους δρόμους για να ρωτήσει τη νεολαία πώς αισθάνεται για τη στέψη του νέου βασιλιά της, στις 6 Μαΐου. Μια 18χρονη φοιτήτρια είπε ότι για την ίδια δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, πέραν των προσώπων που απεικονίζονται στα χαρτονομίσματα, και ότι δεν την ενδιαφέρει καθόλου το πανηγύρι που στήνεται. Ενας 23χρονος δήλωσε ξαφνιασμένος για την είδηση της στέψης: «Δεν ήξερα ότι συνέβαινε μέχρι που το είπες για να είμαι ειλικρινής, δεν ήξερα ότι η στέψη γινόταν αυτό το Σαββατοκύριακο» είπε, προσθέτοντας ότι η ιστορία της μοναρχίας τού προκαλεί απέχθεια.
Μια άλλη, πάλι, 26χρονη, ομολόγησε την άγνοιά της για όσα συμβαίνουν στα Ανάκτορα, εκφράζοντας ωστόσο τον ενθουσιασμό της που εκείνη τη μέρα δεν θα πάει στη δουλειά, καθώς είναι αργία. Οσο για το αν θα δει τη στέψη, ανέφερε: «Η μαμά μου λέει ότι είναι Ιστορία, παρακολούθησέ το, οπότε ίσως το παρακολουθήσω γι’ αυτό».
Κάποιοι νέοι, βέβαια, δήλωσαν ενθουσιασμένοι με το γεγονός, αλλά η πλειονότητα φάνηκε να βρίσκεται μίλια μακριά από τη φρενίτιδα των υπολοίπων σχετικά με τη διαδοχή στον θρόνο. Ούτε από περιέργεια δεν θα έμπαιναν στον κόπο να ασχοληθούν, και μάλλον οι μόνες εικόνες που πρόκειται να έχουν από την τελετή είναι τα memes που θα συναντήσουν στο Διαδίκτυο και τα βιντεάκια που θα έρθουν μπροστά τους τυχαία, καθώς σκρολάρουν στο Tik Tok.
Η άγνοια των νέων ανθρώπων μπορεί να γίνει ενοχλητική για τους μεγαλύτερους, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για θέματα που, αντικειμενικά, χαρακτηρίζονται βασικές γενικές γνώσεις. Λες, δεν γίνεται να μην ξέρει ποιος ήταν ο Κάρολος Κουν και ότι το «Αξιον Εστί» το έχει γράψει ο Οδυσσέας Ελύτης. Δεν γίνεται να σε κοιτάει σαν χάνος όταν τον ρωτάς «ποιος είναι τώρα πρωθυπουργός» και να σκέφτεται πέντε λεπτά για να θυμηθεί τι ακριβώς γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου.
Αλλά έτσι είναι. Η ελλιπής εικόνα του κόσμου θα είναι πάντα ένα χαρακτηριστικό της νιότης. Μεγαλώνοντας τον ανακαλύπτεις και αναλόγως της όρεξης που έχεις για καλλιέργεια, ενημέρωση και γνώση, μαθαίνεις. Και η GenZ της Βρετανίας θα μάθει και για τους βασιλείς της, αργά ή γρήγορα. Θα τους προσέξει πάνω στα χαρτονομίσματα, έστω, ή πάνω στις αναμνηστικές κούπες και τα μπλουζάκια των τουριστικών καταστημάτων. Ετσι κι αλλιώς, η μοναρχία είναι μια παράδοση της χώρας τους και οι παραδόσεις έρχονται μπροστά σου, θες – δεν θες, όπου και αν μεγαλώνεις.
Το σημαντικό, όμως, είναι ότι αυτή η γενιά, όσα και να μάθει για την παράδοση της μοναρχίας, θα τη βλέπει πάντα μπαγιάτικη και αναχρονιστική. Ενα στοιχείο της ταυτότητάς της που την περιβάλλει όπως η μούχλα σε ένα παλιό σπίτι που χρειάζεται επειγόντως ανακαίνιση. Οι δημοσκοπήσεις έχουν δώσει τον τόνο προ πολλού.
Οι νέοι στη Βρετανία δεν πιστεύουν ότι η χώρα τους πρέπει να διατηρήσει τη μοναρχία και θα επιθυμούσαν περισσότερο έναν εκλεγμένο αρχηγό κράτους. Και αν για κάποιον έχουν μια πιο ευνοϊκή στάση, και ενδιαφέρονται να μάθουν τι κάνει, αυτός είναι ο Χάρι. Ο οποίος έτρεξε μακριά από το βασιλικό πρωτόκολλο, χεράκι-χεράκι με την αμερικανίδα σύντροφό του.
Τυχαίο που τον συμπαθούν περισσότερο; Δεν νομίζω.
ΥΓ. «Οι νέοι ξέρουν τι δεν θέλουν πριν να ξέρουν τι θέλουν», Ζαν Κοκτό.