| CreativeProtagon/Intimenews
Απόψεις

Καραντίνα του παραλόγου

Οι Ελληνες που θα έρθουν μετά τις 18 Δεκεμβρίου στην Ελλάδα θα πρέπει να υποβληθούν σε δύο τεστ και να περάσουν δέκα μέρες στην καραντίνα. Δηλαδή είναι σαν να τους λέμε να μην έρθουν στη χώρα ή να φτάσουν εδώ πριν τις 18 Δεκεμβρίου. Και αυτός ο παραλογισμός οφείλεται στο φόβο που αισθάνονται πλέον όσοι έχουν την ευθύνη των μέτρων
Κώστας Γιαννακίδης

Οι Έλληνες του εξωτερικού που σκοπεύουν να περάσουν τις γιορτές στην πατρίδα, υποχρεούνται κατά την άφιξη τους στο σημείο εισόδου να επιδείξουν αρνητικό τεστ που διενεργήθηκε τις τελευταίες 72 ώρες. Εν συνεχεία θα υποβληθούν σε rapid test, όπως ισχύει για όλους τους επισκέπτες της χώρας. Και μετά θα τεθούν σε δεκαήμερη καραντίνα.

Δεν είναι, απλώς, παράλογο. Είναι εντελώς μουρλό. Καραντίνα μετά από διπλό τεστ; Μα κάποιος θα έρθει στην Ελλάδα για να δει ανθρώπους, έστω λίγους συγγενείς και φίλους. Θα ήταν πιο λογικό και, κυρίως, πιο έντιμο, αν λέγαμε ότι φέτος τις γιορτές δεν δεχόμαστε επισκέψεις ή, τέλος πάντων, υποδεχόμαστε μόνο εκείνους που θέλουν να περάσουν δέκα οικογενειακές ημέρες κλεισμένοι στο σπίτι. Και να το λέγαμε εγκαίρως. Διότι χιλιάδες άνθρωποι έχουν βγάλει εισιτήρια και τώρα μαθαίνουν ότι στην πατρίδα τους περιμένει καραντίνα. Εκτός και αν έρθουν πριν τις 18 του μήνα. Αν φτάσεις στην Ελλάδα στις 17 Δεκεμβρίου δεν μπαίνεις καραντίνα. Αν φτάσεις μετά τις 18, θα μπεις. Ζώδια διαβάζουν και τα αποφασίζουν αυτά;

Παρεμπιπτόντως η διάταξη δεν διευκρινίζει τι θα ισχύσει αν ο επισκέπτης σκοπεύει να αναχωρήσει από τη χώρα πριν περάσουν οι δέκα μέρες της καραντίνας. Επιτρέπεται ή θα ελεγχθεί για παραβίαση του αυτοπεριορισμού;

Ναι, οι μέρες είναι κρίσιμες. Και οι προβλέψεις εφιαλτικές. Οι πρώτες πέτρες στο τείχος ανοσίας θα τοποθετηθούν προς τον Φεβρουάριο. Αισθητή χαλάρωση των μέτρων δεν αναμένεται πριν την άνοιξη. Ο πληθυσμός έχει επιβαρυνθεί με μεγάλη ψυχολογική κόπωση, πέρα από την αγωνία και το άγχος για τα οικονομικά. Χωρίς ευελιξία και έξυπνα μέτρα, κάποια στιγμή το κέλυφος των μέτρων θα σπάσει. Σαν τσόφλι αβγού.

Αν συνομιλήσετε με ανθρώπους που εργάζονται στην επιτελική διαχείριση της πανδημίας, θα διαπιστώσετε ότι φοβούνται την απόδοση ευθυνών περισσότερο και από την εκθετική εξέλιξη της κρίσης. Το θέμα δεν είναι μόνο επιστημονικό. Είναι εξόχως πολιτικό. Όλοι ελέγχουν πρώτα τα νώτα τους. Και προσέχουν πολύ καλά τι λένε ακόμα και σε κλειστές συνεδριάσεις. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν επελέγη η λύση των τοπικών lockdown που θα «απελευθέρωνε» ένα μεγάλο κομμάτι της χώρας, κυρίως τα νησιά. Δεν είναι καιρός για να αναλαμβάνονται ρίσκα αυτού του είδους.

Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, το συνολικό σχήμα δείχνει οξύμωρο. Από τη μία η κυβέρνηση εγκαλείται επειδή καθυστέρησε να λάβει μέτρα και από την άλλη ελέγχεται για την αυστηρότητα και τον οριζόντιο χαρακτήρα τους. Ασφαλώς και υπάρχει ελαφρυντικό: το πρωτόγνωρο της κατάστασης και η σπάθη που βρίσκεται πάνω από τα κεφάλια τους. Όμως επειδή αυτή η κατάσταση θα τραβήξει μέχρι οι μέρες να μεγαλώσουν και η ώρα να γίνει θερινή, κάποιοι οφείλουν να επεξεργαστούν νέες ιδέες. Και κάποιοι άλλοι να βρουν την τόλμη να τις εφαρμόσουν.