Μέσα στον ορυμαγδό των ημερών, ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε μία παρέμβαση του Κυριάκου Μητσοτάκη την Κυριακή.
Με άρθρο του στην «Καθημερινή», ο Πρωθυπουργός αναφέρθηκε στο «διπλό φιλελεύθερο δίδαγμα του Ελευθερίου Βενιζέλου», με τρόπο αναλυτικό και εύστοχο και, προφανώς, δεν το έκανε τυχαία.
Ηταν άλλωστε η δεύτερη φορά μέσα σε μερικούς μήνες που ο Πρωθυπουργός παρέπεμψε στον Βενιζέλο και μάλιστα χρησιμοποιώντας τις ίδιες φράσεις: «Με δύο μόνον λέξεις δύναμαι να σας είπω ότι αναλαμβάνομεν να αναπτύξωμεν όλους τους κλάδους της εθνικής παραγωγής. Θα σπρώξωμεν την Ελλάδα εις τον δρόμον της προόδου. Και θα την καταστήσωμεν αγνώριστον».
Με τα ίδια λόγια είχε κλείσει τον προηγούμενο Σεπτέμβριο την ομιλία του στη ΔΕΘ, στην πρώτη του εμφάνιση εκεί ως Πρωθυπουργού.
Η σχέση του Μητσοτάκη με την οικογένεια Βενιζέλου είναι συγγενική, καθώς ο Κωσταντίνος Μητσοτάκης ήταν μικρανεψιός του Ελευθερίου Βενιζέλου. Ο παππούς του, Κωνσταντίνος επίσης, είχε νυμφευθεί την αδελφή του Βενιζέλου, Κατίγκω (Αικατερίνη) και γιος τους ήταν ο Κυριάκος, παππούς του σημερινού Πρωθυπουργού.
Οι συμπτώσεις είναι πολλές για να είναι ασήμαντες. Και κάποιοι προφανώς έχουν επίγνωση. Οπως ο Πρόεδρος της Βουλής, Κώστας Τασούλας. Και εκείνος στον Βενιζέλο αναφέρθηκε όταν ανακοίνωσε στην Αικατερίνη Σακελλαροπούλου το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας με την οποία η Βουλή των Ελλήνων την εξέλεξε Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Ολα αυτά μάλλον σημαίνουν και ένα τέλος εποχής ή, πάντως, μια αλλαγή προσανατολισμού στη Νέα Δημοκρατία. Το κόμμα πορεύτηκε επί σειρά ετών με λογικές ιδιοκτησιακές, άλλοτε δικαιολογημένες και βάσιμες, άλλοτε όχι. Ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να ισχύουν οι μύθοι για τους «καραμανλικούς», τους «αβερωφικούς», τους «σαμαρικούς» ή όποιους άλλους. Σε αυτό το πλαίσιο, οι Μητσοτάκηδες ήταν εδώ και δεκαετίες κάτι σαν ξένο σώμα στη ΝΔ. Τώρα, όμως, ένας από αυτούς είναι αρχηγός του κόμματος και Πρωθυπουργός.
Φαίνεται ότι ο κ. Μητσοτάκης θέλει να καταστήσει τη δική του εξ αίματος συγγένεια με τον Βενιζέλο πολιτική, αντλώντας έμπνευση και αξιοποιώντας το υπόδειγμα του μεγαλύτερου εκσυγχρονιστή πολιτικού της νεότερης ελληνικής Ιστορίας.
Θεμιτή φιλοδοξία και ευγενής ο στόχος. Αρκεί να τα καταφέρει…