Δεν είναι εύκολο να είσαι λαϊκός τραγουδιστής, να ετοιμάζεσαι να ξεκινήσεις πρόγραμμα σε πίστα, μετά από μια δύσκολη περίοδο που έβγαλε τη δουλειά σου νοκ άουτ, και να αναρτάς αυτό που ανήρτησε ο Πάνος Κιάμος, πριν λίγες μέρες: «Αγαπώ να παίζω μουσική, σε καμιά περίπτωση όμως δεν θέλω να παίζω με την υγεία μας. Σας περιμένουμε χωρίς ημίμετρα».
Με την παραπάνω ανακοίνωση έκανε γνωστή την απόφαση που πήρε μαζί με τον επιχειρηματία του νυχτερινού κέντρου, όπου θα τραγουδάει, οι θαμώνες του χώρου να είναι μόνο εμβολιασμένοι. «Έσπασε αυγά ο Κιάμος», είπαν αρκετοί. Τα έσπασε, θα συμφωνήσω. Κι αυτός και ο επιχειρηματίας που βρίσκεται πίσω του.
Βέβαια, ο Κιάμος είναι το δημοφιλές πρόσωπο εδώ, ο μπροστάρης, κι εκείνος λαμβάνει τα σκάγια των αντιδράσεων αυτής της ξεκάθαρης θέσης, που σαφώς δεν ευχαριστεί ένα μέρος του κοινού. Έγινε αντιπαθής στα μάτια μερικών, ενώ η δουλειά του απαιτεί να γίνεται αρεστός στα μάτια όσων γίνεται περισσότερων. Αντί να του λένε «είσαι θεός», οι απογοητευμένοι αντι-εμβολιαστές φαν του λένε «καλό λουκέτο» και «τέλειωσες για μένα, Κιάμο».
Δεν ξέρω αν εκείνοι που εύχονται λουκέτο στην πίστα όπου τραγουδάει ο Κιάμος, έχουν συνειδητοποιήσει ότι αν αναζωπυρωθεί η πανδημία, κινδυνεύουν με λουκέτο τα πάντα. Δεν ξέρω αν έχουν καταλάβει ότι ο μόνος τρόπος για να το αποφύγουμε είναι το εμβόλιο. Προς το παρόν, είναι η μόνη λύση, όπως λένε και ξαναλένε όλοι οι ειδικοί.
Εμβόλιο το λέμε εμείς, βέβαια. Εκείνοι, οι δύσπιστοι, οι αρνητές, το ονομάζουν, υποτιμητικά, «μπόλι». Η λέξη έχει περάσει αμέτρητες φορές από μπροστά μου, τον τελευταίο καιρό. Την βλέπω να παρελαύνει σε αναρτήσεις και σε εξαγριωμένα σχόλια που μιλάνε για συστημικούς πολίτες που γίνονται πειθήνια όργανα της πολιτείας και πειραματόζωα των φαρμακευτικών εταιρειών. Την είδα ακόμα και σε διαφήμιση νησιώτικης ταβέρνας: «Εδώ είμαστε χωρίς μπόλια», έλεγε η κυρία Φλώρα, η ιδιοκτήτρια της ταβέρνας, περήφανα και επαναστατικά.
Εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι. Κράμερ εναντίον Κράμερ. Κιάμος εναντίον κυρίας Φλώρας. Έχουμε μπει στην τροχιά μιας σύγκρουσης μεταξύ πολιτών, που εντάθηκε από την πίεση των νέων, καθόλου ευνοϊκών για τους ανεμβολίαστους, μέτρων. Έχει δημιουργηθεί φανατισμός εκατέρωθεν κι αυτό δεν είναι καθόλου καλό.
Από την άλλη, όμως, μας κυνηγούν οι εξελίξεις. Εξάπλωση της μετάλλαξης Δέλτα, αύξηση ιικού φορτίου και κρουσμάτων. Είμαστε στην αρχή του τέταρτου κύματος, λένε οι επιστήμονες. Κι ενώ το κακό έρχεται, ο ρυθμός στα εμβολιαστικά κέντρα φθίνει. Και στα νοσοκομεία, οι ασθενείς που φτάνουν πλέον, είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία ανεμβολίαστοι.
Δηλαδή, τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια; Κάνεις το εμβόλιο, προστατεύεσαι και προστατεύεις και τους άλλους. Δεν το κάνεις; Συμβαίνει το αντίθετο. Κανείς, βέβαια, δεν θα σε πάει με το ζόρι στο εμβολιαστικό κέντρο. Ο εμβολιασμός δεν είναι υποχρεωτικός. Αλλά είναι και ζήτημα κοινωνικής ευθύνης, έτσι; Αυτή, είναι, περισσότερο από κάθε τι άλλο, η κινητήριος δύναμη της απόφασης που παίρνεις να κλείσεις ραντεβού για να το κάνεις κι εσύ. Θες να πας παρακάτω, να πάμε παρακάτω.
Η κοινωνική ευθύνη απέναντι στο σύνολο σε οδηγεί να παίρνεις και σαφείς θέσεις, όπως έκανε ο Πάνος Κιάμος. Δυσάρεστες και άχαρες μεν, αλλά αυτές οι θέσεις δίνουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση, υπογραμμίζοντας το ζητούμενο. Ένα είναι: κάντε το εμβόλιο. Δυστυχώς, δεν υπάρχει άλλος δρόμος προς το παρόν.
ΥΓ. Μακάρι να υπήρχε.