Η ΟΛΜΕ ανακοίνωσε ότι περιμένει να δει το νομοσχέδιο για τις αλλαγές στη σχολική εκπαίδευση και την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Στη συνέχεια θα τοποθετηθεί. Εντάξει, δεν μας κρατάει και σε αγωνία. Το νομοσχέδιο θα χαρακτηριστεί ολετήρας της δημόσιας εκπαίδευσης, αυταρχικό για τους εκπαιδευτικούς, θα εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες και θα φέρει ήθη που παραπέμπουν στη λειτουργία των ιδιωτικών σχολείων.
Από την άλλη, ο Πρωθυπουργός είπε στο υπουργικό συμβούλιο ότι στόχος του νομοσχεδίου είναι, μεταξύ άλλων, να ενισχύσει την κριτική γνώση και να αποδυναμώσει την αποστήθιση. Πάλι καλά που δεν είπε ότι θα καλλιεργεί και τις καλλιτεχνικές δεξιότητες των παιδιών. Πάνω στην αποστήθιση πατάει η εισαγωγή στα Πανεπιστήμια με ένα σύστημα για το οποίο, υποτίθεται, δηλώνουμε υπερήφανοι. Αυτό που λειτουργεί καλά στην Παιδεία απαιτεί από τα παιδιά να μην είναι παιδιά. Και εκτός των άλλων, πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο που δύσκολα θα σπάσει. Εκπαιδευτικοί που πέρασαν στο Πανεπιστήμιο με αποστήθιση διδάσκουν στα παιδιά ακριβώς την ίδια μέθοδο και επιτηρούν τις επιδόσεις των μαθητών στην παπαγαλία.
Ο χαμός, βέβαια, θα γίνει με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Μιλάμε για ένα προσωπικό που αριθμεί 160.000 δασκάλους και καθηγητές. Λεπτομέρειες για το καθεστώς αξιολόγησης δεν έχουν γίνει γνωστές σε μεγάλο βάθος. Ξέρουμε ότι θα αξιολογούνται από τον διευθυντή τους και τον σύμβουλο εκπαίδευσης, δεν θα προβλέπονται ποινές, αλλά μπόνους μοριοδότησης για την εξέλιξη τους σε στελέχη Παιδείας. Εχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα πάει αυτό. Κυρίως πολιτικά. Διότι θα πάρει διαστάσεις μεγαλύτερες από εκείνες που περιμένετε. Το ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση θα αντέξει στη σύγκρουση και αν η αντιπολίτευση, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, θα σπεκουλάρει πάνω στην άρνηση της αξιολόγησης. Και επειδή οι δημοσκοπήσεις θα δείξουν ότι η κοινωνία συμφωνεί, το θέμα ενδέχεται να εξελιχθεί σε αντιπαράθεση ρευμάτων.
Τι άλλο θα περιέχει το νομοσχέδιο της κυρίας Κεραμέως; Ρυθμίσεις για την αυτονομία των σχολικών μονάδων. Εννοείται ότι η κατεύθυνση είναι θετική, ακόμα και οι προβλέψεις για τη συνεργασία με εταιρείες, την αποδοχή χορηγιών ή την εμπορική αξιοποίηση σχολικών εγκαταστάσεων. Διότι όταν ένα σχολείο αποκτά αυτονομία, ενισχύεται ο ρόλος της σχολικής κοινότητας. Και ένα καλό, ελκυστικό σχολείο, αναβαθμίζει την περιοχή στην οποία βρίσκεται. Στις ΗΠΑ ή και στη Σουηδία, οι προδιαγραφές ενός δημόσιου σχολείου είναι στοιχείο για την επιλογή οικογενειακής κατοικίας. Εννοείται ότι όσο πιο καλό είναι το σχολείο, τόσο μεγαλύτεροι και οι τοπικοί φόροι που πληρώνουν οι κάτοικοι για να στείλουν τα παιδιά τους εκεί. Η κριτική σε αυτό το μέτρο είναι ότι εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες. Ένα σχολείο στην Κηφισιά θα μπορεί να μεγαλώσει την απόσταση που το χωρίζει από ένα σχολείο στο Πέραμα. Όμως εδώ το πρόβλημα δεν λύνεται με το να μην επιτρέψεις στην Κηφισιά να εξελιχθεί. Λύνεται με το να ενισχύσεις το Πέραμα.
Περιηγούμενος σε εκπαιδευτικά sites, που απηχούν συνδικαλιστικές απόψεις, διαβάζω ότι οι εκπαιδευτικοί δίνουν το ραντεβού για τη νέα μητέρα των μαχών τον Νοέμβριο. Αρνούνται την αξιολόγηση και οτιδήποτε θυμίζει την ιδιωτική εκπαίδευση. Και λογικά θα συνταχθούν μαζί τους πολιτικοί που, ασφαλώς, στέλνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία επειδή εκεί υπάρχει αξιολόγηση και μεγάλος βαθμός αυτονομίας.
Λογικά το νομοσχέδιο θα περάσει, αν και είναι αμφίβολο κατά πόσο θα εφαρμοστεί στην πράξη. Το πιθανότερο είναι όλοι οι εκπαιδευτικοί να αξιολογούνται στις ανώτερες βαθμίδες και να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Και αντί να δούμε τις μεγάλες αλήθειες, θα συνεχίσουμε να μοιραζόμαστε τα μικρά μας ψέματα.