Η Κέιτ νοσεί από καρκίνο. Και η Κέιτ νοσεί από καρκίνο, όπως εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο. Γιατί όχι και η Κέιτ; Η αρρώστια, εν προκειμένω ο καρκίνος, είναι το «σημείο» που συναντιούνται οι θνητοί ανεξαιρέτως, ανεξαρτήτως κοινωνικών τάξεων. Κι ας διαχωρίζονται στον τρόπο αντιμετώπισης. Μια τεράστια πληθυσμιακά κοινότητα μαχητών. Μια αδελφότητα.
Με τσάκισε η αυτόματη ανάρτηση μιας φίλης μου που παλεύει τον δικό της καρκίνο. «Get well soon» της έγραψε. Άκου φίλε μου! Ξέρω τι μάχη δίνει για τα φάρμακά της, για τις συνθήκες, για τον αγώνα της με τα δικά της παιδιά… Και ωστόσο χωρούσε, ενώθηκε με την Κέιτ. Τη συμπόνεσε. Αυτή είναι η αδελφότητά μας. Που όπως είχε πει ο ογκολόγος Ηλίας Αθανασιάδης στο επεισόδιο της «ΚΕΡΑΙΑΣ» με τίτλο «Η ζωή μετά τον καρκίνο» μιλώντας γι΄αυτήν την «πολιτεία», «Αποκτούν μια σοφία ζωής χρήσιμη να μοιραστεί στην κοινωνία».
Σκέφτομαι την Κέιτ Μίντλετον, πριγκίπισσα της Ουαλίας, 42 ετών γυναίκα, μητέρα τριών παιδιών… Φαντάζομαι ότι θα ενσκήψουν επάνω της οι καλλίτεροι γιατροί που θα είναι ένα βήμα μπροστά απ΄όσα θα τις συμβούν και αντίστοιχα θα την καθοδηγούν για κάθε πιθανή παρενέργεια πριν συναπαντηθεί με την παρενέργεια, σκέφτομαι ότι θα έχει πρόσβαση στις πιο πρόσφατες μεθόδους θεραπείας. Σκέφτομαι ότι θα λαμβάνει την ευεργεσία της παρηγορητικής-ανακουφιστικής ώστε να ανταπεξέρχεται στους πόνους. Θα κάνει τις χημειοθεραπείες της σε χώρο αξιοπρεπή με νοσοκόμες πρόθυμες, ευχάριστες. Φέρνω στην σκέψη μου αντιστοιχίες. Πόσο ανενημέρωτοι προχωρούνε οι δικοί μας ασθενείς. Τι αγωνιώδεις οι ερωτήσεις του ενός προς τον άλλον «Έχει γεμίσει το στόμα μου άθφες….», «Ναι συμβαίνει», «Αχ, καλά που μου το είπες»….Αναμεταξύ τους τα λένε….Πόσο κρίμα ότι έχουμε περιορισμένη πρόσβαση σε καινοτόμες θεραπείες μέσω κλινικών μελετών που μπορεί να αποτελούν για έναν ασθενή την μοναδική ευκαιρία να ζήσει περισσότερο ή να αλλάξουν την πορεία της νόσου εφόσον δεν υπάρχει άλλη ενδεδειγμένη θεραπεία. Πόσο κρίμα ότι ακόμα δεν λαμβάνουμε την ζωτικής σημασίας φροντίδα της Παρηγορητικής-Ανακουφιστικής, για να μην σου πω ότι δεν έχουμε καν ιδέα τι σημαίνει Παρηγορητική-Ανακουφιστική. Τι κρίμα οι αφρόντιστοι, θλιβεροί χώροι θεραπειών….Τι κρίμα οι χρόνοι για μια μαγνητική…Τι κρίμα η γραφειοκρατία….Τι κρίμα να μην προσφέρουν τα κρατικά μας νοσοκομεία όσα προσφέρουν τα ιδιωτικά μας…. Πολλά πολλά «Τι κρίμα». Αλλά, αλλά….
Αντιστοίχως σκέφτομαι πόσο επιβαρυντική είναι για την ψυχολογία αυτής της 42χρονης γυναίκας, της Κέιτ Μίντλετον, πριγκίπισσας της Ουαλίας, η αντιμετώπισή της από τον Τύπο της χώρας της. Τι κιτρινισμός. Τι κατήφορος στον συνεχόμενο κατήφορο τους. Τι χωρίς φρένο διαδρομή. Τι κατάντια ανθρωποφαγίας! Τι απάνθρωπο πρεσάρισμα να μάθουν, εκβιαστικά διαλαλώντας πιθανολογούμενη απιστία του ανθρώπου της, την πιο σπαρακτικά δύσκολη στιγμή της ζωής της.
Σκέφτομαι, σκέφτομαι…Πιο πολύ όμως νοιώθω. Νοιώθω βαθιά… Γιατί ξέρω. Ξέρω. Τι νόημα έχουν όσα γράφω; Όσα και να μας χωρίζουν, άλλα τόσα μας ενώνουν. Αδελφότητα, ψυχή μου. Μόνο που την είδα γυμνό κλαράκι, χλωμή, «γενναία»… «Γενναία μου» Κέιτ! Ολες τον έχουμε παίξει αυτόν τον ρόλο για να δυναμώσουμε τους άλλους. Είναι η μοίρα των γυναικών στην οικογένεια. Καλώς ήρθες στην αδελφότητα των πιο φοβισμένων άφοβων. Η Θεσσαλονικιά φίλη μου Ντόρα, με το πιο ωραίο γέλιο ανθρώπου του κόσμου, ξέρω ότι θα σου έλεγε «Βάλε Κέιτ ουίσκυ να στα λέω»… Στην αδελφότητα έχουμε ρίξει πολύ κλάμα αλλά έχουμε γελάσει και πολύ. Γενναία μου Κέιτ. Καλή βουτιά. Καλή δύναμη. Όλα θα πάνε καλά.