Εναν χρόνο πριν, φοιτητές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κατήγγειλαν με επιστολή τους: «Η διακίνηση και χρήση ναρκωτικών αποτελεί καθημερινό φαινόμενο στο κυλικείο της σχολής». Προ ημερών, μια ακόμα επιστολή με αποστολείς φοιτητές του ΑΠΘ είδε το φως της δημοσιότητας: «Κάθε μέρα από νωρίς το πρωί, στον προαύλιο χώρο της Φιλοσοφικής Σχολής κινούνται ουσιαστικά ανενόχλητοι έμποροι ναρκωτικών, οι οποίοι κάνουν τις δοσοληψίες τους μπροστά στα μάτια όλων, ακόμη και μπροστά στους φύλακες του campus, οι οποίοι μάλλον δεν μπορούν να κάνουν τίποτε.
Η κατάσταση έχει εκτροχιαστεί τόσο που οι διακινητές σχεδόν διαλαλούν το εμπόρευμά τους σε κάθε περαστικό, παρενοχλούν φραστικά και ενίοτε σωματικά φοιτήτριες και φοιτητές, συγκεντρώνονται και φωνάζουν ακριβώς έξω από τις αίθουσες που κάνουμε μάθημα».
Τα ίδια χάλια και στην πρωτεύουσα. Με πρόσφατη επιστολή της προς τον Πρωθυπουργό η διοίκηση του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών κάνει λόγο ακόμα και για κίνδυνο αναστολής της λειτουργίας του Πανεπιστημίου καθώς «δυστυχώς, το πρόβλημα παραμένει, μεταλλάσσεται, αλλά δεν επιλύεται και πιθανόν η μη επίλυσή του να οφείλεται στη μονόπλευρη αντιμετώπισή του ως πρόβλημα ανεπαρκούς αστυνόμευσης. Η Σύγκλητος, στη σημερινή συνεδρίασή της, εξέτασε διεξοδικά τη κατάσταση που επικρατεί στους χώρους γύρω από τις κτιριακές εγκαταστάσεις του Ιδρύματος, η οποία έχει διαμορφωθεί από την εμπορία-διακίνηση και χρήση ναρκωτικών ουσιών, τις θλιβερές εικόνες με παραληρηματικούς ή ημιθανείς χρήστες, διάσπαρτους στους γύρω δρόμους, τις δυσάρεστες οσμές και την έλλειψη καθαριότητας».
Αρκεί μια σύντομη βόλτα στην Πατησίων για να διαπιστώσεις πως ευκολότερα βρίσκεις να αγοράσεις ναρκωτικά παρά καλή τυρόπιτα. Το ίδιο επισήμανε εκπρόσωπος του ΟΚΑΝΑ στην εκπομπή «360 Μοίρες» και στη Σοφία Παπαϊωάννου, στο πλαίσιο οδοιπορικού στα στέκια των διακινητών: «Πιο εύκολα βρίσκεις ναρκωτικά παρά τσιγάρα». Εχουμε, αλήθεια, καταλάβει το μέγεθος του προβλήματος; Και αν εμείς, ως αδιάφοροι και αφασικοί πολίτες χαλαρά διασχίζουμε την Πατησίων ή τη Μασσαλίας όπου οι χρήστες τρυπάνε τα χέρια τους, τα πόδια τους, τα γεννητικά όργανά τους τη στιγμή που οι φοιτητές περνάνε ανάμεσά τους για να πάνε για μάθημα στη Νομική, οι καθηγητές τους τι κάνουν;
Βλέποντας τις φωτογραφίες από την κινητοποίηση των καθηγητών του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου που έδιωξαν τον Ρουβίκωνα από τη Φιλοσοφική και διαβάζοντας τα υπερθετικά σχόλια που προκάλεσε η δράση τους, σκέφτηκα κι εγώ πως επιτέλους αντέδρασαν σε μία (ακόμα) απαράδεκτη κατάσταση και μπράβο τους. Θεωρώ όμως πως με τον ίδιο και με ακόμα πιο θεαματικό και έντονο τρόπο θα έπρεπε να έχουν αντιδράσει όλοι οι καθηγητές της χώρας και στο τεράστιο πρόβλημα της διακίνησης ναρκωτικών.
Διαβάζοντας την ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία «η πανεπιστημιακή κοινότητα προασπίζεται την ακαδημαϊκή ελευθερία, την αξιοπρέπειά της και την απρόσκοπτη λειτουργία της» όσο και αν συμφώνησα μαζί τους (πώς μπορείς να μην συμφωνήσεις!) απόρησα για άλλη μια φορά για την ανοχή που δείχνουν στο θέμα των ναρκωτικών. Ποια αξιοπρέπεια ευαγγελίζονται, αυτή που έχουν χάσει τα πανεπιστημιακά ιδρύματα με τη μετατροπή τους σε τεκέδες; Μόνο ο Ρουβίκωνας είναι πρόβλημα τη στιγμή που οι είσοδοι των σχολών τους είναι σπαρμένες με χρησιμοποιημένες σύριγγες;
Εδώ και καιρό τους περιμένω να βγουν και να χαλάσουν τον κόσμο, καταγγέλλοντας τις κυβερνήσεις που με τη χρόνια ανοχή τους επιτρέπουν τη διακίνηση ναρκωτικών στις αίθουσες διδασκαλίας. Τους περιμένω να αντιδράσουν δραστικά, διακόπτοντας ακόμα και τα μαθήματα, βάζοντας λουκέτο στις σχολές τους αν δεν παρθούν τα απαραίτητα μέτρα. Τους περιμένω να κάνουν μια θεαματική κίνηση που θα αναδείξει το πρόβλημα ακόμα και διακινδυνεύοντας τις πανεπιστημιακές καριέρες τους, μια κίνηση που θα επιβεβαιώσει πως το καθηγητιλίκι δεν είναι για αυτούς μια καλή θέση, ένα ωραίο επάγγελμα, δεν είναι δημόσιες σχέσεις, δεν είναι μια πορεία που αφορά αποκλειστικά τη δική τους ανέλιξη, είναι το ιερό λειτούργημα που θα διαμορφώσει τις κοινωνίες του μέλλοντος.
Δεν λέω πως δεν έχουν γίνει καταγγελίες και από τους καθηγητές, λέω θα έπρεπε να γίνονται κάθε λεπτό της ώρας, ως τη στιγμή που θα εκλείψει, έστω θα περιοριστεί, το τεράστιο πρόβλημα. Πως έχοντας ήδη απευθύνει «ύστατη έκκληση προς όλες τις αρμόδιες Αρχές για την αντιμετώπιση αυτού του απαράδεκτου και χρόνιου φαινομένου» (όπως έγραφαν σε επιστολή τους καθηγητές της Νομικής πριν από μερικούς μήνες), θα έπρεπε ήδη να είχαν περάσει στο επόμενο στάδιο. Προειδοποιούσαν τότε, πως αν η Πολιτεία δεν αντιδρούσε θα λάμβαναν κάθε μέτρο «ακόμα και επώδυνο αν χρειαστεί». Γιατί δεν το έχουν κάνει ακόμα; Γιατί;