Μέσα από τον ορυμαγδό των ημερών, τις περιοδείες υποψηφίων και αρχηγών και τις προεκλογικές καμπάνιες αναδεικνύονται διάφορα ενδιαφέροντα στοιχεία.
Φαίνεται η ψυχοσύνθεση των προσώπων, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα, ή, τέλος πάντων, τη δική τους εκδοχή για αυτήν.
Ετσι, για παράδειγμα, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος μας ενημερώνει ότι το ουίσκι είναι το αγαπημένο του ποτό και θέλει να κεράσει τους πάντες, από τον Βαγγέλη Βενιζέλο ως τον Μάκη Βορίδη. Λες και μας ενδιαφέρει.
Ο Πολάκης πουλάει τσαμπουκά στον Μητσοτάκη μέσα στην Βουλή, ενώ οι Συριζαίοι εν χορώ φτιάχνονται και αναφωνούν το ευφάνταστο «ο Μητσοτάκης είναι ο χορηγός μας, τον ευχαριστούμε».
Θα κριθούν όλα αυτά και θα φανεί αν τον ευχαριστούν πράγματι σε λιγότερο από δύο εβδομάδες.
Ενα από τα πιο ενδιαφέροντα των ημερών ήταν όμως η ασύνειδη ομολογία του Πρωθυπουργού για την θρησκειολογική φύση της Αριστεράς. Αυτό που δεκαετίες τώρα έχει διαπιστωθεί από τους επικριτές του αριστερού δογματισμού και όσους εγκαίρως αντιλήφθηκαν περί τίνος πρόκειται, το ομολόγησε ο κ. Τσίπρας με τις εξής φράσεις: «Η δικιά μας ιδεολογία κι ας μας κάνουν κάποιοι κριτική που δεν κάνουμε σταυρούς, είναι πολύ πιο κοντά σε όσα είπε ο Χριστός. Πολύ πιο κοντά είναι η δική μας ιδεολογία από αυτά που πρεσβεύουν και πράττουν αυτοί που κάνουν μεγάλους σταυρούς».
Τα είπε αυτά στα εγκαίνια ενός νοσοκομείου στην Λευκάδα. Με την απαραίτητη εκδήλωση αυταρέσκειας και αλαζονείας. Και το επίσης ενδιαφέρον ήταν πως το ακροατήριό του τον επευφημούσε με αλαλαγμούς όσο τα έλεγε. Σαν φανατισμένοι πρωτοχριστιανοί.
Ελειπε βέβαια η συμπερασματική διαπίστωση: ότι εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα και η Αριστερά ταυτίζεται με τον Χριστιανισμό, ο Τσίπρας είναι ο Μεσσίας.
Δεν χρειάζεται να το πει, όσο και αν είναι φανερό ότι το πιστεύει. Μπορεί και να σκεφτόταν διάφορα τέτοια κατά τις στιγμές της περισυλλογής στο κότερο της Παναγοπούλου πέρυσι το καλοκαίρι.
Η χριστιανική αυτή πραότητα και το πώς βλέπει τον εαυτό του εκδηλώθηκε άλλωστε και στην Βουλή όταν είπε στον Μητσοτάκη, πριν από λίγες ημέρες: «Είσαι πολύ λίγος εσύ να μιλάς για μένα»…
Η αλήθεια είναι ότι προς το παρόν τα ίδια πιστεύουν και οι λοιποί στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και οι κολαούζοι τους της μετέωρης Γέφυρας. «Είμαστε στην σωστή πλευρά της Ιστορίας», «είναι έτσι επειδή έχουμε το δίκιο με το μέρος μας», «είμαστε με τους πολλούς και όχι με τις ελίτ» και όλα αυτά τα απλοϊκά και δογματικά.
Θα μπορούσαν όλα αυτά να έχουν πραγματικό ενδιαφέρον σε μία άλλη εποχή και υπό διαφορετικές συνθήκες.
Σήμερα είναι ίσως απλές ενδείξεις πολιτικού μικρομεγαλισμού, αμετροέπειας και ολοένα και μεγαλύτερης απομάκρυνσης από την πραγματικότητα.
Μπορεί και να οδηγήσουν σε διαταραχές αυτά αν δεν προσεχθούν…