Σήμερα το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ διοργανώνει κάτι σαν ομαδική προσευχή στη Λάρισα για να τιμήσει τα 45 χρόνια από τη Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη. Κάποια στιγμή η Φώφη θα πει ότι τα μηνύματα και οι αρχές της 3ης Σεπτέμβρη παραμένουν επίκαιρα και αναλλοίωτα (σαν του Πολυτεχνείου). Από κάτω θα χειροκροτήσουν. Αν έγνεφε και ο Ανδρέας από την αφίσα, κάτι θα μπορούσε να γίνει.
Ασφαλώς ο Ανδρέας βρίσκεται στην καρδιά και στο μυαλό των ψηφοφόρων του κόμματος. Βρίσκεται όμως και στο Α’ Νεκροταφείο, φάτσα μόλις μπεις, δίπλα στον Χριστόδουλο. Και όταν ένα από τα βασικά μέσα που διαθέτεις για να προσελκύσεις πολιτική πελατεία έχει από πάνω του χώμα και μάρμαρο, κάποια στιγμή βρίσκεσαι αντιμέτωπος με το πρόβλημα. Όμως το πρόβλημα για το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ δεν είναι μόνο αυτό. Είναι που αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσιζε να κάνει αντίστοιχη εκδήλωση, θα μάζευε περισσότερο κόσμο.
Εκ των πραγμάτων η Φώφη βρίσκεται μπροστά σε ένα αδιέξοδο. Από τη μία, δεν έχει να πουλήσει τίποτα άλλο πέρα από συναίσθημα και την επαφή με το αυθεντικό, θυμίζοντας στους παλαιούς ψηφοφόρους ότι αυτή έχει την πραγματική σφραγίδα. Από την άλλη, όμως, όλο αυτό δεν μαζεύει πάνω από 6%, με υψηλή συμμετοχή της τρίτης ηλικίας. Δυστυχώς η πολιτική δεν είναι σαν την εκπομπή του Σπύρου του Παπαδόπουλου που μαζεύει οτιδήποτε άνω των 70 που βρίσκεται εις θέση να δει τηλεόραση. Και, μεταξύ μας, αν η 3η του Σεπτέμβρη συσπειρώνει ένα κλάσμα τηλεθεατών του Σπύρου, ενδεχομένως ξενίζει τα δυναμικά κοινά, κοινώς εκείνους που δεν είχαν καν γεννηθεί τότε. Άλλωστε και οι απολογισμοί που γίνονται με την ευκαιρία της επετείου, αντιμετωπίζουν το ΠΑΣΟΚ ως ξεπερασμένη cult ή, αν θέλετε, επιχειρούν ταξίδια στη γραφικότητα. Οι παλιοί βαρεθήκαμε και οι νέοι δεν ενδιαφέρονται. Τέλος.
Στο μεταξύ, η πιο τολμηρή πρωτοβουλία που πήρε η Φώφη το τελευταίο διάστημα ήταν η απομάκρυνση του Βενιζέλου, λες και ήθελε η ίδια να κατεβάσει την ένταση στο δημόσιο λόγο του ΚΙΝΑΛ. Ε, από εκεί και πέρα, δεν μπορεί να κάνει και πολλά. Στο χώρο του Κεντρου μαλώνουν τώρα τα βουβάλια και εκείνη τη μια κοιτάζει δεξιά, την άλλη αριστερά και κάποιες φορές στέκεται αμήχανη. Είτε θα ζαλιστεί, είτε δεν θα πάει πουθενά.
Τι μένει; Όλοι ξέρουμε τι μένει, αλλά κανένας δεν θέλει να το πει. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αυτοκτονήσει με καμιά αριστερή στροφή, κάποια στιγμή ο Αλέξης και η Φώφη θα συναντηθούν μπροστά από το κάδρο του Ανδρέα. Ο Αλέξης θα κάτσει στην καρέκλα και η Φώφη θα στέκει όρθια δίπλα του, με το αριστερό της χέρι στον ώμο του. Κάντε το εικόνα.