«Αποτροπιασμός», «ο 42χρονος που κακοποιούσε ΑμεΑ σε ζωντανή σύνδεση στο Διαδίκτυο», «αδιανόητοι εξευτελισμοί και βασανισμοί», «τους χτυπούσε ακόμα και με τέιζερ». Διαβάζοντας τους τίτλους για την υπόθεση του 42χρονου που συνελήφθη στο Κερατσίνι, το μυαλό σου λογικά πηγαίνει σε κάποια αστυνομική ταινία του Netflix.
Πανοραμικό πλάνο σε ένα βρώμικο δωμάτιο, χαμηλός φωτισμός και ζουμ στον πρωταγωνιστή: ανάμεσα σε ένα βουνό από κουτάκια ενεργειακών ποτών, να έχει κολλήσει το κεφάλι του στην οθόνη του λάπτοπ. Και εκεί, ένας τύπος με κουκούλα να βασανίζει τα θύματά του προς τέρψιν του αρρωστημένου κοινού του. Ολα υπό άκρα μυστικότητα, ενοχικά, κρυφά, ίσως σε κάποια ακόμα πιο σκοτεινή γωνιά του σκοτεινού Διαδικτύου.
«Αρρωστημένα μυαλά» θα πει κάποιος προσπαθώντας να ξορκίσει το κακό που άλλωστε είναι έξω από κάθε κοινωνική νόρμα και δεν χρίζει περαιτέρω ανάλυσης.
Είναι όμως στ’ αλήθεια έτσι;
Η ειλικρινής απάντηση είναι όχι. Η συστηματική κακοποίηση τέτοιου τύπου και η εκμετάλλευση ανθρώπων με εμφανή ζητήματα ψυχικής υγείας δεν είναι κάτι που συμβαίνει υπόγεια, κάτω από το μαλακό υπογάστριο της ελληνικής κοινωνίας. Αυτοί που… απολαμβάνουν αυτά τα θεάματα δεν είναι διαταραγμένοι μεσήλικοι κλειδωμένοι στα υπόγειά τους, κρύβοντας το απεχθές υλικό σε κλειδαμπαρωμένα συρτάρια. Αυτού του είδους το «content» αποτελεί εδώ και αρκετά χρόνια μια σχεδόν κανονικοποιημένη μορφή διαδικτυακής «ψυχαγωγίας» για δεκάδες χιλιάδες νέους.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που τα «Παρατράγουδα» προβάλλονταν στην ελληνική τηλεόραση. Μια παρέλαση ανθρώπων παράξενων, διαφορετικών, αρκετές φορές με προφανή προβλήματα αντιληπτικής ικανότητας ή ψυχικής υγείας, που τραγουδούσαν, χόρευαν και διασκέδαζαν το κοινό. Ενα σύγχρονο τσίρκο, ένα ανάλαφρο τηλεοπτικό freak show. Ενίοτε διατυπώνονταν ορισμένες ενστάσεις ηθικής φύσεως, αλλά η εκπομπή συνεχιζόταν, πάντα με το κοινό της, πάντα επιτυχημένη. Ο «Κάτμαν», ο «Παρασκευάς» και η «Γυναίκα-Αντιπρόσωπος» έγιναν διασημότητες, περσόνες της τηλεόρασης και meme του πρώιμου Διαδικτύου.
Τη σκυτάλη πήρε ύστερα από αρκετά χρόνια ο «Αρχηγός» ή «Hayate». Ναι, ξέρω ότι οι περισσότεροι αγνοείτε πλήρως την ύπαρξη του – και πιστέψτε με, είστε τόσο τυχεροί. Ο συγκεκριμένος Youtuber πήρε τη δοκιμασμένη συνταγή των «Παρατράγουδων» και την οδήγησε σε νέες διαστάσεις στο κατεξοχήν πιο ελεύθερο Διαδίκτυο. Ειλικρινά, δυσκολεύομαι να σας μεταφέρω το περιεχόμενο που προσφέρει ο συγκεκριμένος και το «army» του.
Πρόκειται για ένα κοκτέιλ εκμετάλλευσης ΑμεΑ, κακοποίησης σε ζωντανή σύνδεση, βίας, σεξισμού, απίστευτης καφρίλας και χυδαίου πορνό. Τοποθετώντας πολύ προσεκτικά κάποια όρια για να προστατευθεί, ο «Αρχηγός» καλεί το κοινό να προσφέρει τον οβολό του και να προκαλέσει τους πρωταγωνιστές αυτού του «τσίρκου» να ασκήσουν βία, να παρενοχλήσουν, να προσφέρουν άρτον και θεάματα.
Και εδώ μπαίνει το μείζον ζήτημα. Το υλικό που μοιράζει εδώ και χρόνια ο συγκεκριμένος «δημιουργός» δεν είναι απλώς επιτυχημένο. Πρόκειται για ένα πρότζεκτ που φέρνει έναν πακτωλό χρημάτων στον εμπνευστή του, ο οποίος στη συνέχεια μοιράζει χαρτζιλίκια «στα παιδιά του», προκειμένου εκείνα να συνεχίσουν να προσφέρουν όλο και πιο ακραίο «περιεχόμενο». Πιτσιρικάδες χασκογελούν μπροστά στις οθόνες και ταυτόχρονα προσφέρουν 10, 20 ή 50 ευρώ για να δουν κάτι ακόμα πιο ακραίο, να γελάσουν ακόμη περισσότερο. Μια απόλυτα τοξική αλλά σχεδόν mainstream «ψυχαγωγία», η απόλυτη «ένοχη απόλαυση».
Ο τελευταίος που έπιασε το εγχειρίδιο αυτής «πετυχημένης συνταγής» δεν είναι άλλος από τον 42χρονο που συνελήφθη στο Κερατσίνι. Εχοντας πρωταγωνιστές (ή καλύτερα θύματα) άτομα που είχαν περάσει και από άλλα αντίστοιχα εγχειρήματα, φαίνεται πως αποφάσισε ότι ήταν η στιγμή να ξεπεράσει τα όποια όρια των προκατόχων του. Η «ελεγχόμενη βία», που αρχικά σερβιριζόταν με μια γενναία δόση χαβαλέ, έγινε στα χέρια του ανεξέλεγκτη και τρομακτική. Τα γέλια κόπηκαν: δεκάλεπτα βίντεο με ξυλοδαρμούς με γάντια του μποξ, επιθέσεις με τέιζερ, ουρλιαχτά, γκροτσέσκα βία που δεν μπορεί να αντέξει ούτε ο πλέον σκληρόπετσος θεατής.
Κάπως έτσι ήρθε και η καταγγελία που οδήγησε στην επέμβαση της Δικαιοσύνης. Και τώρα κάποιοι προσπαθούν να ξετυλίξουν το κουβάρι και –κυρίως– να καταλάβουν πώς ακριβώς φτάσαμε στο σημείο ένα μεγάλο κομμάτι των πιτσιρικάδων να διασκεδάζει με ξυλοδαρμούς; Γιατί, εντάξει, η τηλεόραση μας τάιζε για χρόνια ελαφρότητα, σεξισμό και εκμετάλλευση μέσω χαζοτράγουδων, αλλά τώρα πώς γίνεται να ξερνάμε αίμα, ουρλιαχτά και βασανισμούς;