Ο μέσος κοινοβουλευτικός συντάκτης μπορεί να γράψει το ρεπορτάζ πριν καν οι πολιτικοί αρχηγοί ανέβουν στο βήμα για να κλείσει η συζήτηση ως προς την πρόταση δυσπιστίας. Ειδικά για τους Μητσοτάκη και Τσίπρα, το ρεπορτάζ δύναται να σερβιριστεί προτηγανισμένο. Γράφεις τους βασικούς άξονες, κρατάς χώρο για να βάλεις καμιά ατάκα μέσα και το στέλνεις για τύπωμα ή ανάρτηση.
Ο Τσίπρας θα κατηγορήσει τον Μητσοτάκη για τη δημιουργία «εγκληματικού δικτύου» και θα αναρωτηθεί αν ο Πρωθυπουργός, που όπως λέει δεν γνώριζε για τις επισυνδέσεις, ελέγχει τελικά την ΕΥΠ. Θα εστιάσει στον Κωστή Χατζηδάκη (που θα λάβει τον λόγο επί προσωπικού) και στον αρχηγό ΓΕΕΘΑ. Και θα αναρωτηθεί για ποιο λόγο παρακολουθούντο οι υπεύθυνοι των εξοπλιστικών, υπαινισσόμενος κάτι για δουλειές. Ολα αυτά θα διανθιστούν με «μαύρες σελίδες», εκτροπή από το δημοκρατικό πλαίσιο και καθεστωτική νοοτροπία. Τα γνωστά και αναμενόμενα.
Ο Μητσοτάκης θα πάρει μαζί του στο βήμα τον Καλογρίτσα, τα δύο Ειδικά Δικαστήρια, τη μικρή Μαρία και τον Μάξιμο Σαράφη. Αλλά πριν μιλήσει για αυτά, θα κάνει απολογισμό του κυβερνητικού έργου. Και θα κλείσει την ομιλία του λέγοντας ότι η παράταξή του, συσπειρωμένη όσο ποτέ στο παρελθόν («Σας ευχαριστώ για αυτό κ. Τσίπρα») θα απευθυνθεί στον ελληνικό λαό ζητώντας δεύτερη εντολή διακυβέρνησης. Στο τέλος θα δεχθεί συγχαρητήρια από τους βουλευτές του.
Την επομένη, στα πάνελ, οι του ΣΥΡΙΖΑ θα λένε ότι εξέθεσαν την κυβέρνηση που δεν έδωσε πειστικές απαντήσεις. Και οι της ΝΔ θα αναφέρονται στη συγκριτική προβολή της διαχείρισης Μητσοτάκη και Τσίπρα που επιτρέπει στο πολιτικό ακροατήριο να βγάλει τα συμπεράσματα του.
Είναι μία συζήτηση που δεν γίνεται για το συμπαγές κοινό των κομματικών βάσεων. Αυτοί ούτως ή άλλως παραμένουν στα μαντριά και δεν πρόκειται να το κουνήσουν από εκεί. Η συζήτηση αφορά πρωτίστως τους κεντρώους, τους οποίους ο Τσίπρας θα ήθελε να σπρώξει μακριά από τη ΝΔ. Οχι κατ’ ανάγκη προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν είναι άσχημη σκέψη. Κάθε άλλο, έχει λογική μέσα της. Είναι όμως αποτελεσματική; Νομίζω πως όχι. Διότι μπορεί το κεντρώο εκλογικό κοινό να έχει δυσανεξία σε όλα αυτά που καταλογίζονται στην κυβέρνηση, να διατηρεί εύλογες απορίες και ισχυρότατες ενστάσεις, αλλά δεν βρίσκει και πού αλλού να πάει. Ουσιαστικά οι κεντρώοι κάνουν ένα κυνικό deal με τον Μητσοτάκη.
Με τον Τσίπρα δεν συνομιλούν. Και ο Μητσοτάκης το γνωρίζει, για αυτό και είναι εξίσου κυνικός στη διαχείριση του θέματος των υποκλοπών. Και αν αναδείξει κάτι αυτή η συζήτηση, είναι η αδυναμία του ΠΑΣΟΚ. Γιατί είναι λογικό να υποθέσουμε ότι κάποιος άλλος, που θα είχε και πρόσβαση στο βήμα, θα μάζευε τώρα πολλές μάρκες από το τραπέζι.