Ας πούμε ότι έχει δίκιο η Ολγα Γεροβασίλη που διαμαρτύρεται και θεωρεί ότι προσβάλλουν την τιμή και την υπόληψή της όσα αποκαλύπτονται. Οτι σε όλη αυτή την ιστορία με τις πιέσεις στον πραγματογνώμονα της Πυροσβεστικής, που ερευνούσε τα της τραγωδίας στο Μάτι, ένας μπαγαμπόντης ανώτατος αξιωματικός επικαλέστηκε το όνομά της επί ματαίω και κακώς η ίδια έχει μπει στο κάδρο.
Ηταν βέβαια η κυρία Γεροβασίλη η άμεση πολιτική προϊσταμένη του συγκεκριμένου ανώτατου αξιωματικού, εκείνη του παρείχε καθημερινά την πολιτική κάλυψη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι γνώριζε και κάθε στιγμή τι έλεγε αυτός δεξιά και αριστερά για μια έρευνα που απειλούσε την εικόνα τής τότε κυβέρνησης. Στο σύμπαν της ελληνικής γραφειοκρατίας αμέτρητες οι διαταγές που τάχα μου έρχονταν από «τον πάνω», αλλά τις είχε βγάλει ο μεσάζοντας από την κοιλιά του –γιατί να μην έχει γίνει κάτι τέτοιο και για μια τραγωδία όπως αυτή στο Μάτι;
Μόνο που εδώ δεν είναι πια μόνο το Μάτι. Ούτε μόνο οι ευθύνες της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ασχέτως αν ο συγκεκριμένος αξιωματικός, που ακούγεται στις ηχογραφήσεις να απειλεί τον ευσυνείδητο πραγματογνώμονα, υπήρξε εκ των πρωταγωνιστών τόσο στο επιχειρησιακό σκέλος της συμφοράς όσο και στο φαιδρό σόου με τον Τσίπρα στο Συντονιστικό εκείνο το εφιαλτικό βράδυ της 23ης Ιουλίου 2018. Το πρόβλημα είναι ότι αποκαλύπτεται μια κυρίαρχη κουλτούρα, εξαιτίας της οποίας η Πυροσβεστική Υπηρεσία –με έμφαση στο υπηρεσία– έχει αφεθεί να εκπέσει από τον ζωτικής σημασίας ρόλο της και έχει μετατραπεί σε εργαλείο εκκαθάρισης προσωπικών λογαριασμών και (πολιτικής) αντεκδίκησης.
Εδώ μιλάμε για ανώτατους αξιωματικούς που αποφάσιζαν ποιο νησί θα αφήσουν να καεί και ποιο θα σωθεί, με βάση το ποιον «αντίπαλο» αξιωματικό ήθελαν να εκθέσουν.
«Ετσι γίνεται το παιχνίδι», είπε η φωνή –και τα Κύθηρα και η Μάνη κάηκαν επειδή κάποιος Καπελιός ήθελε να φάει κάποιον Βασιλειάδη. Τα ονόματα υπαρκτά, αλλά δεν έχει σημασία ποιος ήθελε να φάει ποιον. Σημασία έχει ότι η φωτιά για την Πυροσβεστική ήταν πια το όπλο και όχι ο στόχος. Οπως στο «Fahrenheit 451» οι πυροσβέστες είχαν πια αποστολή να καίνε βιβλία, στην ημέτερη Πυροσβεστική θα έκαιγαν τη Σάμο, επειδή κάποια στιγμή κάποιος Λιότσιος δεν είχε κάνει κάποια εξυπηρέτηση σε κάποιον Ματθαιόπουλο.
Οι αποκαλύψεις για το τι συνέβη στο Μάτι το 2018, τι συνέβη στα Κύθηρα και στη Μάνη το 2017, ή τι θα συνέβαινε στη Σάμο αν ο επιπυραργός Λιότσιος δεν έθαβε την έρευνα που είχε αναλάβει, έχουν εκθέσει σε τρομακτικό βαθμό την Πυροσβεστική στα μάτια του έλληνα πολίτη. Διότι, ακόμα και όταν ο απλός πυροσβέστης θα έχει δώσει και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών του για να καταπολεμήσει την πυρκαγιά, ποιος δεν θα σπεύσει να πιστέψει ότι το χωράφι του τελικά κάηκε επειδή ο ανώτερος αξιωματικός πεδίου δεν τα πήγαινε καλά με τον προϊστάμενό του; Ποιος δεν θα πιστέψει ότι τελικά κάηκαν το δάσος, το σπίτι, ο διπλανός του, επειδή ο ένας αξιωματικός είναι νεοδημοκράτης και άλλος συριζαίος και δεν σήκωσε τα εναέρια;
Οσο και αν ακούγεται παράδοξο, τώρα είναι η ώρα της πολιτικής. Η Πυροσβεστική αποκαλύπτεται τα τελευταία 24ωρα ως ένα σαθρό από άποψη ηθικής Σώμα, με αξιόμαχους μεν πυροσβέστες, αλλά ασυνείδητους αξιωματικούς που παίζουν το «παιχνίδι» με τα αεροπλάνα. Και καθώς οι προηγούμενοι υπουργοί δεν είδαν και δεν άκουσαν –η κυρία Γεροβασίλη δεν μας είπε τίποτα για όλα αυτά, απλώς διαμαρτυρήθηκε επί προσωπικού, ενώ ο Νίκος Τόσκας, επί των ημερών του οποίου έγινε ό,τι έγινε στα Κύθηρα και στη Μάνη, είναι άφαντος–, είναι η ώρα του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη να καθαρίσει την Κόπρο του Αυγεία.
Ναι, βρισκόμαστε εν μέσω αντιπυρικής περιόδου και εκκαθαρίσεις τέτοια εποχή δύσκολα γίνονται. Αλλά είδαμε και τι συνέβη τις άλλες σεζόν όταν οι αξιωματικοί έπαιζαν με τα Kαναντέρ.