Σε μία κανονική χώρα με ένα κανονικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, η κυβέρνηση θα σφύριζε αδιάφορα. Ως όφειλε. Εδώ, όμως, δεν είναι μία κανονική χώρα. Το κράτος πλήρωσε για το VAR, δηλαδή ο φορολογούμενος επιβαρύνθηκε με μία δαπάνη προς όφελος ενός συνεταιρισμού ανωνύμων εταιρειών αθλητικού θεάματος.
Ομοίως ο φορολογούμενος επιβαρύνεται με το κόστος για τη διατήρηση της τάξης στα γήπεδα απ’ όπου ο εν λόγω συνεταιρισμός προσφέρει το προϊόν στους πελάτες του. Συνεπώς το κράτος ανακατεύεται στο ποδόσφαιρο. Διορίζει ως και τα μέλη της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού, δίνοντας στον αρμόδιο υπουργό την ευχέρεια να τα αντικαθιστά κατά βούληση, όπως, εν προκειμένω, έκανε ο Λευτέρης Αυγενάκης. Ο συγκεκριμένος πολιτικός έχει πετύχει και κάτι πραγματικά αξιοθαύμαστο. Κατάφερε να στρέψει εναντίον του όποιον άνθρωπο μιλάει ελληνικά και ασχολείται με το ποδόσφαιρο.
Ας πούμε, λοιπόν, ότι είστε το κράτος, δηλαδή η κυβέρνηση. Και έχετε μπροστά σας ισχυρό το ενδεχόμενο υποβιβασμού της μεγαλύτερης ομάδας από τη βόρεια Ελλάδα και της μοναδικής εκπροσώπου της Θράκης στο πρωτάθλημα.
Υπάρχουν δύο επιλογές. Η πρώτη θα ήταν και η προφανής, αλλά για μία κανονική χώρα. Να αφήσετε τα πράγματα να κυλήσουν όπως προβλέπεται. Να πάει το θέμα στην αθλητική Δικαιοσύνη και εκείνη να αποφανθεί με βάση τα ισχύοντα. Θα αποφάσιζε υποβιβασμό; Ας έτρεχαν μετά οι ομάδες να αποδείξουν ότι η κατηγορία ήταν αβάσιμη και πώς μεθοδεύτηκε δια της αλλαγής στη σύνθεση της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού. Δόξα τω Θεώ, από δικαστήρια άλλο τίποτα. Υπάρχει και το Διεθνές Αθλητικό Δικαστήριο.
Το πρόβλημα με αυτήν την επιλογή είναι προφανές. Η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας θα κατέβαζε ρολά και θα έβγαινε στους δρόμους. Ομοίως και στην Ξάνθη. Και εκεί που έβλεπες πρωτοσέλιδα οπαδικού μίσους, θα άρχισες να διαβάζεις περί εθνικού διχασμού.
Η δεύτερη επιλογή περιγράφεται από αυτό που έγινε και συμπυκνώνεται στο «να γλιτώσουμε τα χειρότερα». Και οι ομάδες να μην υποβιβαστούν, αλλά και ο εγκαλών Ολυμπιακός να καρπωθεί το όφελος από τη βαθμολογική απώλεια του ΠΑΟΚ. Αν είσαι κυβέρνηση, είναι η λύση με το μικρότερο δυνατό κόστος. Λες και ένα «δεν θα διχάσουμε τη χώρα για το ποδόσφαιρο» που ακούγεται απολύτως σωστό και σκέφτεσαι ότι είσαι στην αρχή της τετραετίας, άρα η υπόθεση θα ξεχαστεί γρήγορα.
Το πρόβλημα με αυτήν την επιλογή είναι ότι η κυβέρνηση έπιασε τον πυροσβεστήρα, έσβησε όπως-όπως, με ανορθόδοξο τρόπο, μία φωτιά και άφησε ανέγγιχτο το κύριο μέτωπο. Δεν παίζει καν τον ρόλο του διαιτητή. Είναι ένα βατραχάκι μέσα στον καβγά των βουβαλιών. Ακόμα και αν σβήσει αυτή η εστία, σύντομα θα ξεσπάσει κάτι άλλο.
Ενδεχομένως να ήρθε η ώρα του Μητσοτάκη επί του θέματος. Αυτό που έγινε, ασκόπως, παρουσία των εκπροσώπων της UEFA, να επαναληφθεί στο Μαξίμου. Και εκεί ο Πρωθυπουργός να ξεκαθαρίσει ότι δεν θα ανεχθεί διατήρηση αυτής της κατάστασης, βάζοντας στο τραπέζι δύο σενάρια. Το ένα θα είναι η ανάληψη πλήρους ελέγχου από την Πολιτεία. Και το δεύτερο θα είναι ακριβώς το αντίθετο. Ας τα αναλάβουν όλα αυτοί, χωρίς καμία εμπλοκή ή αρωγή της Πολιτείας.