Αναρωτιούνται πολλοί από τους οπαδούς και τους ακολούθους του Αλέξη Τσίπρα, για ποιον λόγο ασχολείται ο Τύπος διαρκώς μαζί του με επικριτικά σχόλια και δεν τον αφήνουν να ασκήσει ανενόχλητος το εμπνευσμένο έργο του.
Η απάντηση είναι απλή. Ασχολούνται τόσο πολύ μαζί του, επειδή ο ίδιος επιλέγει να δίνει τις εντελώς λάθος αφορμές.
Ούτε μία στιγμή από τότε που έχασε τις εκλογές, δεν διανοήθηκε ο κ. Τσίπρας να κάνει την έκπληξη. Να επιδείξει πολιτική ωριμότητα και να δείξει ότι η εμπειρία της εξουσίας και η «προσγείωση» της ήττας εμπεδώθηκαν και αφομοιώθηκαν, αξιολογήθηκαν, εξηγήθηκαν και εν τέλει έγιναν χρήσιμα πολιτικά εφόδια.
Αντιθέτως, ακολουθώντας την πεπατημένη και κάνοντας αυτά που ξέρει και μπορεί, κραυγάζει διαρκώς για το παραμικρό, κάνει αντιπολίτευση «εν ου παικτοίς», ακόμη και για την πανδημία και τα εμβόλια, επιμένει να μιλάει για τις Πρέσπες και τις βάζει στο ίδια καλάθι με τα Ελληνοτουρκικά, να μοιράζει λεφτά δεξιά και αριστερά και να πλειοδοτεί, να χαρακτηρίζει την κυβέρνηση λίγο-πολύ χούντα και τον Μητσοτάκη ακροδεξιό κ.ά.
Μέσα σε αυτήν τη νευρικότητα και παρασυρόμενος από την αλόγιστη ορμή, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αντί να αντιληφθεί ότι η εποχή της ακρότητας πέρασε και ότι τα ζητούμενα είναι διαφορετικά, δείχνει ότι έχει εμπεδώσει και υιοθετεί πλέον τις πρακτικές τού πάλαι ποτέ συγκυβερνήτη του, Πάνου Καμμένου. Καταθέτει αγωγές κατά δημοσιογράφων, με αφορμή δημοσιεύματα για την ενοικιαζόμενη κατοικία του στο Σούνιο, ζητεί αποζημιώσεις εκατομμυρίων και αξιώνει προκαταβολικά 10.000 ευρώ «για κάθε μελλοντική προσβολή της προσωπικότητας του».
Η επιλογή της δικαστικής διαμάχης με τον Τύπο από πολιτειακούς παράγοντες, συνήθως φανερώνει ολοκληρωτικές αντιλήψεις και τη διάθεση εκφοβισμού και εκβιασμού. Υπό μία έννοια, στην περίπτωση του κ. Τσίπρα είναι συμπληρωματική των όσων επιχείρησε ενώ κυβερνούσε, ώστε να χειραγωγήσει τον Τύπο.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε, λοιπόν, θεωρώντας ότι πράττει το σωστό. Μάλλον όμως δεν έχει «δει» κάτι. Σημειώνει σε σχετικό άρθρο του στα «Νέα» ο Βαγγέλης Βενιζέλος:
«Πώς ο κ. Τσίπρας έκανε ένα τόσο μεγάλο πολιτικό λάθος. Κατέστησε με δική του πρωτοβουλία τη μίσθωση της θερινής παραθαλάσσιας κατοικίας του αντικείμενο δικαστικής διερεύνησης. Αν είχε γνήσια και όχι υποκριτική ευαισθησία για την ελευθερία του Τύπου και της πληροφόρησης, καθώς και για τη διαφάνεια, θα έπρεπε να έχει ενημερώσει εγκαίρως και με δική του πρωτοβουλία την κοινή γνώμη για τις συνθήκες της δεύτερης κατοικίας του. Γνώριζε ότι θα υπάρξει εύλογο ενδιαφέρον για την αλλαγή των ειδικότερων συνθηκών της στην περιοχή της Λαυρεωτικής, καθώς το ενδιαφέρον αυτό είχε εκδηλωθεί και είχε προκαλέσει δημόσια συζήτηση με τη συμμετοχή του εκμισθωτή και του υπεκμισθωτή της προηγούμενης κατοικίας του».
Ακόμη και υπό αυτό το πρίσμα, ωστόσο, αν αισθάνθηκε τέτοια προσβολή από τα ρεπορτάζ για την ενοικιαζόμενη βίλα του, θα μπορούσε να φερθεί πολιτικά έξυπνα και να κάνει κάτι άλλο. Να ζητήσει ένα ευρώ, αντί για ένα εκατομμύριο.
Αν τίθεται ζήτημα ηθικής τάξεως, δηλαδή…