Σύμφωνοι, είναι στη φύση, στο πολιτικό DNA που λένε, των κομμάτων να έχουν περισσότερες φωνές στο εσωτερικό τους. Αυτό ήταν πάντα, άλλωστε, τα μεγάλα κόμματα: ένα μεγάλο, πλειοψηφικό κατά καιρούς, άθροισμα επιμέρους προσλαμβανουσών σε έναν ελάχιστο κοινό παρονομαστή. Αυτό όμως που συμβαίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ εκφεύγει πια της κλασικής πολιτικής ανάλυσης. Είναι σαν να πρόκειται για ένα κόμμα με δύο ψυχές, ένα κόμμα δισυπόστατο, που αδυνατεί να εναρμονίσει τις δύο εκφάνσεις του που εκδηλώνονται από τα πιο ελαφρά, π.χ. μια πρωταθλήτρια του τένις, μέχρι τα πιο σοβαρά, όπως μια καταστροφική πυρκαγιά.
Αυτά που έγιναν με τη φωτιά στη Βαρυμπόμπη είναι χαρακτηριστικά.
Ο Αλέξης Τσίπρας είχε από νωρίς σπεύσει να δώσει έναν πιο νηφάλιο τόνο, άλλωστε και ο ίδιος έχει την εμπειρία της διαχείρισης και μάλιστα με πικρά αποτελέσματα. «Τούτες τις δύσκολες ώρες, κύριο μέλημα όλων μας να περιοριστεί η καταστροφή, μα πάνω από όλα η προστασία της ανθρώπινης ζωής. Εκφράζω τη συμπαράστασή μου στους πυροσβέστες που δίνουν τη μάχη με τη φωτιά και την αμέριστη αλληλεγγύη μου στους πολίτες που δοκιμάζονται», έγραψε, εν είδει εσωτερικού μηνύματος και στα στελέχη του να μην πλειοδοτήσουν σε αντιπολιτευτικές κορόνες, την ώρα που η Βαρυμπόμπη, αλλά και άλλες περιοχές της χώρας, ήταν στις φλόγες.
Τα κεντρικά στελέχη πειθάρχησαν – ο Νάσος Ηλιόπουλος απλώς έριξε μια τουφεκιά από το Open, έτσι για την τιμή των αντιπολιτευτικών όπλων, είχε και απέναντί του τον Γιάννη τον Λοβέρδο, που βολεύει για κάτι τέτοια.
Αλλά με άλλους δεν συνέβη το ίδιο, η… χαρά δεν τους άφησε να κρυφτούν.
Για παράδειγμα, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στο Ηράκλειο, Χάρης Μαμουλάκης, ο οποίος έως τώρα δεν μας είχε απασχολήσει με κορόνες ή χυδαιολογίες, αλλά φαίνεται ότι κλωτσούσε μέσα του το αδάμαστο κρητικό πνεύμα. Απεφάνθη λοιπόν μέσω Twitter: «Τυμβωρύχοι στο Μάτι, μοιραίοι στη Βαρυμπόμπη. Karma is a bitch». Σε απλή μετάφραση, το… κάρμα της ΝΔ για όσα έλεγε ως προς το Μάτι ήταν η μεγάλη πυρκαγιά της Βαρυμπόμπης και ο βουλευτής πικρά επέχαιρε. Επειτα από αυτό το tweet ακολούθησε ξεσηκωμός και ο ίδιος το έσβησε άρον άρον, για να επιστρέψει στη συνέχεια με μια μισή απολογία, λέγοντας ότι η φράση για το κάρμα ήταν λάθος – λίγο ακόμα και θα έλεγε ότι απουσίαζε στο μάθημα των σανσκριτικών και δεν ήξερε.
Αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει.
Διότι είναι σαν ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να κουβαλάνε ακόμα το βαθύ πολιτικό τραύμα από την περίοδο της πυρκαγιάς στο Μάτι και προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν αφορμή για μια πολιτική ρεβάνς. Αισθάνονται ότι έφαγαν, κοινώς, «πολύ ξύλο» τότε και έχει έρθει η ώρα να τη βγουν στους Νεοδημοκράτες από τ’ αριστερά, τώρα που καταλαβαίνουν ότι η διαχείριση κρίσεων είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Ξεχνούν, βέβαια, ότι στο Μάτι είχαμε 103 νεκρούς και ότι αυτό που χρεώνεται στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (και των ΑΝΕΛ τους) δεν είναι μόνο οι τραγικοί επιχειρησιακοί χειρισμοί, αλλά το μετά:
-Το κυνικό και φαιδρό σόου μπροστά στις κάμερες σε εκείνη την κωμική σύσκεψη στο Συντονιστικό, εν γνώσει τού ότι υπήρχαν νεκροί.
-Tην προσπάθεια απόσεισης ευθυνών και την παιδική προσπάθεια να φανεί η κατάσταση στο Μάτι ως κάτι το αναπόδραστο, μοιραίο ή και ενορχηστρωμένο, με εκείνη τη φοβερή παρουσίαση και τις εικόνες των δορυφόρων του ΕΛΔΟ που στόχο είχαν να τεκμηριώσουν ένα αφήγημα εμπρησμού.
Ξεχνούν ότι ο συγκυβερνήτης Πάνος Καμμένος πήγαινε πάνω από τα αποκαΐδια και έλεγε στο BBC ότι πάνω-κάτω αυτοί έφταιγαν που κάηκαν, διότι υπήρχε αυθαίρετη δόμηση. Ή ότι ο Τσίπρας θα έκανε μια εβδομάδα να επισκεφθεί τον τόπο της τραγωδίας και θα πήγαινε ξημερώματα με μια μαυροντυμένη συνοδό, που μετά θα της έδινε και κυβερνητικό πόστο.
Διότι δεν είναι, βεβαίως, μόνο ο κ. Μαμουλάκης. Ο Γιώργος Βαρεμένος ή η Αννα Ελεφάντη, που έγινε τις προάλλες πολύ γνωστή με τη σεξιστική σαχλαμάρα που έγραψε για τη Μαρία Σάκκαρη, ήταν εκεί για να αποδώσουν αμέσως ευθύνες στην κυβέρνηση. Ακόμα, ο νεοφώτιστος Συριζαίος (αν και παλαιός υφυπουργός του Σαμαρά) Συμεών Κεδίκογλου που έγραψε ότι το σχέδιο είναι κάτι του στιλ «Ο Θεός να βάλει το χέρι του».
Ενα μέρος του ΣΥΡΙΖΑ πασχίζει ακόμα να βιώσει μια ηθική δικαίωση, τρία χρόνια μετά το μαύρο εκείνο καλοκαίρι του 2018. Το κακό είναι ότι δεν γλείφουν τις πληγές τους. Αλλά ότι πιστεύουν πως αυτές θα επουλωθούν, αν την ίδια ώρα ανοίξουν τέτοιες πληγές και στο σώμα των αντιπάλων τους…