Είναι τέλη Ιουλίου και ένα αεροπλάνο εταιρείας low cost αποβιβάζει τουρίστες στη Σαντορίνη. Το κλιμάκιο του ΕΟΔΥ απομονώνει μερικούς για τη διενέργεια δειγματοληπτικών τεστ. Τα αποτελέσματα είναι θετικά. Ολοι οι επιβάτες «μαντρώνονται» σε ξενοδοχείο καραντίνας κάπου στο Καμάρι. Και η είδηση παίζει από το Τόκιο ως το Λος Αντζελες.
Στο μεταξύ στη χώρα πνέουν ισχυροί νότιοι άνεμοι και η Πολιτική Προστασία χρωματίζει με κόκκινο την επιφυλακή για πυρκαγιά. Οταν κάνει ζέστη και ο αέρας σηκώνει τις ομπρέλες από την άμμο, αρκεί μόνο μία σπίθα. Και αυτή η σπίθα ανάβει κάπου στην ηπειρωτική χώρα, προκαλώντας μία μεγάλη πυρκαγιά.
Και την ίδια στιγμή οι Τούρκοι αποφασίζουν να βυθίσουν γεωτρύπανο μέσα σε δικά μας νερά. Σημαίνει πολεμικός συναγερμός και το δάχτυλο κατευθύνεται στη σκανδάλη.
Το λες και τριπλό τζακ ποτ αν «κάτσουν» και τα τρία γεγονότα πάνω στην ίδια χρονική συγκυρία του ζεστού ελληνικού καλοκαιριού. Ομως δεν μπορείς να το πεις και απίθανο, έτσι δεν είναι; Ασφαλώς πρόκειται για την τέλεια καταιγίδα, το απόλυτο σενάριο καταστροφής. Και δυστυχώς, δεν τοποθετείται στη σφαίρα του απίθανου, ειδικά ο συνδυασμός του κορονοϊού με τα ελληνοτουρκικά.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η χώρα όχι μόνο πλέει σε αχαρτογράφητα νερά, αλλά είναι και ευάλωτη έναντι του τυχαίου και του απρόβλεπτου. Το καλοκαίρι αρχίζει με πετυχημένη αντιμετώπιση της πανδημίας και ένα προσεκτικό άνοιγμα στον τουρισμό και μπορεί να τελειώσει με πισωγύρισμα στην υγειονομική κρίση και τα ελληνοτουρκικά στη δίνη ενός πολύ θερμού επεισοδίου. Αν μάλιστα έχουμε και μία μακρά περίοδο καταστροφικών πυρκαγιών, η εικόνα του φθινοπώρου θα είναι πιο γκρίζα και από το χρώμα που πήρε αυτή η άνοιξη.
Τι μας δείχνουν όλα αυτά;
Πρώτον, ότι η τύχη βρίσκεται σε ιστορικά υψηλά ως προς τη σημασία της για την πορεία και τη σταθερότητα της χώρας. Μία-δύο πτήσεις με κορονοϊό να αφιχθούν, και μπορεί να χάσουμε ακόμα και τα λίγα στον τουρισμό.
Δεύτερον, ο ξένος παράγοντας, εν προκειμένω η Τουρκία του «θολωμένου» Ερντογάν, μπορεί να επηρεάσει περισσότερο από ποτέ την εσωτερική κατάσταση και την πορεία της χώρας.
Τρίτον, ακόμα και αν είχε μείνει έστω και ένας άνθρωπος που πίστευε ότι μπορεί να πάμε σε εκλογές τον Σεπτέμβριο, τώρα σίγουρα και αυτός το ξανασκέφτεται. Ειδικά μετά τις αποφάσεις για το ευρωπαϊκό οικονομικό πακέτο, η κουβέντα πρέπει να σταμάτησε ακόμα και στο πίσω μέρος του μυαλού του Μητσοτάκη ή, τέλος πάντων, θα είναι απόφαση της τελευταίας στιγμής.
Τέταρτον και κυριότερο: η χώρα τα έχει πάει καλά σε όλα τα κρίσιμα μέτωπα. Στατιστικά είναι πολύ πιθανό να υπάρξει ένα στραβοπάτημα στη συνέχεια. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα είναι και μοιραίο.