Οι καταθέσεις φωτίζουν τα σημεία. Πώς έγινε; Τι είχε προηγηθεί; Καρέ-καρέ σου δείχνουν την πορεία προς το φινάλε, εκείνο που βλέπεις να περνάει σε τίτλους, στο timeline σου, και σε κάνει να χαμογελάς: «Η σερβιτόρα έσωσε την 19χρονη».
Διαβάστε την κατάθεση της σερβιτόρας, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο τέλος της ομηρίας της 19χρονης από τους βιαστές της και νταβατζήδες, στην Ηλιούπολη. Αξίζει να δείτε τη ροή των γεγονότων. Δεν έτυχε, απλώς. Πέτυχε. Γιατί η σερβιτόρα δεν αδιαφόρησε γι’ αυτό που είδε. Γι’ αυτό που κατάλαβε, μόλις το είδε.
Είπε ότι τη μια μέρα είδε την 19χρονη με τον άνδρα, να φεύγουν με τη μηχανή. Αλλά όχι, δεν ήταν μόνο αυτό, φυσικά. Παρατήρησε το τραυματισμένο πρόσωπο της κοπέλας. Θα μπορούσε να μείνει εκεί η ιστορία. Μια ιστορία χωρίς φινάλε, χωρίς εκείνο το τέλος που λυτρώνει. Πόσοι βλέπουν χτυπημένα πρόσωπα να περνάνε από δίπλα τους και αδιαφορούν; Πόσοι τα βλέπουν και λένε, «πού να μπλέκω τώρα;». Η κοινοτοπία του κακού.
Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, που μπλέκονται. Τι ανακούφιση που υπάρχουν και μερικοί τέτοιοι. Την επόμενη μέρα, όταν η σερβιτόρα ξαναείδε την 19χρονη καθώς περνούσε από το σπίτι της για τη δουλειά, σταμάτησε να της μιλήσει. Της ψιθύρισε ότι μπορεί να τη βοηθήσει. Αυτή ήταν η κομβική στιγμή, εκείνη που άλλαξε τον ρου της ιστορίας για το θύμα: «Με το που με είδε, βούρκωσε και μου έκανε νοήματα ότι δεν θέλει να μιλήσει. Εγώ τη ρώτησα αν προχθές ο σύντροφός της, την είχε χτυπήσει, και εκείνη μου έκανε πάλι νόημα βουρκωμένη ότι δεν μπορεί να μιλήσει» ανέφερε η σερβιτόρα στην κατάθεσή της.
Αλλά λίγες ώρες μετά, η 19χρονη εμφανίστηκε στο καφέ. Είδατε τι κάνει ένα σταμάτημα; Το πιο σημαντικό καταφέρνει. Δίνει στο θύμα τη δύναμη που του λείπει, για να επιχειρήσει τη διαφυγή του από το κακό. Είναι ένα σήμα για να δώσει ο φοβισμένος το σήμα του κινδύνου. Για να πετάξει το πυροτέχνημα, να κάνει το τηλεφώνημα, να βρει την πόρτα ανοιχτή και να τρέξει προς την ελευθερία.
Δεν θα είχε ξαναβρεί την πόρτα της φυλακής της ανοιχτή η 19χρονη; Μπορεί και να την είχε βρει. Αλλά εκείνη τη μέρα βρήκε τη δύναμη να τη διαβεί. Και πήγε εκεί όπου ένιωσε τη ζεστασιά τους ενδιαφέροντος, το χέρι της αλληλεγγύης: «Εγώ αμέσως βγήκα από το μαγαζί και την πήρα και πήγαμε λίγο παρακάτω να μιλήσουμε και άρχισε να κλαίει και να μου λέει ότι ο σύντροφός της την χτυπάει και ότι τη βάζει να κάνει πράγματα που δεν θέλει και ότι την εκδίδει παρά τη θέλησή της. Τότε προσπάθησα να την ηρεμήσω γιατί ήταν πολύ φορτισμένη, την αγκάλιασα και την πήρα και πήγαμε στο μαγαζί, όπου της έδωσα νερό και καθίσαμε να μιλήσουμε», αναφέρεται στην κατάθεση της σερβιτόρας.
Και την άκουσε, και την αγκάλιασε, και την έκρυψε όταν διαπίστωσε ότι ο αστυνομικός που την κρατούσε φυλακισμένη και την εξέδιδε, έκοβε βόλτες με τη μηχανή του απέξω, ψάχνοντάς την. Και επικοινώνησε με φεμινιστικές οργανώσεις που της έδωσαν οδηγίες και νομική βοήθεια, και με την αστυνομία. Και έβγαλε ένα κορίτσι από τον εφιάλτη του.
Ξύπνα Κεμάλ, ένας άνθρωπος έσωσε έναν άλλο άνθρωπο. Όχι ότι άλλαξε ο κόσμος, απλώς φώτισε για λίγο. Μια σερβιτόρα που δεν αδιαφόρησε, που στάθηκε και άπλωσε χέρι βοήθειας, δεν φέρνει την άνοιξη για τις κακοποιημένες γυναίκες, τα θύματα του trafficking και των απανταχού παλιανθρώπων. Χρειαζόμαστε πολλούς που δεν αδιαφορούν. Τους χρειαζόμαστε όλους. Όλους.
ΥΓ. Γραμμή βοήθειας κακοποιημένων γυναικών (15900)