Είναι περασμένες 02:00 τα ξημερώματα του Σαββάτου και βρίσκομαι στον καναπέ μου όπως το ψάρι που δεν μπορεί να φύγει από το αγκίστρι. Αιχμάλωτος της Αγγελικής Νικολούλη. Με μάτια που κλείνουν από τη νύστα, αλλά γουρλώνουν με αυτά που ακούγονται από την τηλεόραση.
Τακτοποιώντας τα μαξιλάρια στην πλάτη αναρωτήθηκα τι είναι αυτό που με έχει καθηλώσει και παρακολουθώ, για πρώτη φορά ολόκληρη, τη συγκεκριμένη εκπομπή. Είναι ο ζόφος, η αρρώστια, που βγάζει η υπόθεση με τα νεκρά βρέφη της Αμαλιάδας ή αυτό που κάνει η Νικολούλη; Νομίζω και τα δύο. Αν δεν έχετε παρακολουθήσει την υπόθεση, ποτέ δεν είναι αργά αν και θα χρειαστείτε μέχρι και διαγράμματα για να αντιληφθείτε το πλέγμα των σχέσεων ανάμεσα στους πρωταγωνιστές. Αν πάλι δεν θέλετε να κατεβείτε σε τόσο βαθιά υπόγεια, περιμένετε το Netflix. Η υπόθεση της Αμαλιάδας φτιάχνει ένα story που μπορεί να τυλίξει τους τηλεθεατές όλου του κόσμου. Γιατί είναι τόσο σκοτεινή και δυσώδης, κρύβει τόση παράνοια ώστε νομίζεις ότι δεν είναι αληθινή, αφαιρείται κάθε στοιχείο ρεαλισμού. Και η εκπομπή της Νικολούλη ήταν ένα από τα καλύτερα θρίλερ που έχω παρακολουθήσει ποτέ.
Δύο λόγια για το έργο
Η Ειρήνη Μουρτζούκου είναι 24 ετών, από την Αμαλιάδα. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια κατά τα οποία φέρεται να κακοποιήθηκε, ενώ εγκαταλείφθηκε από τη μητέρα της. Η ίδια έγινε μητέρα δύο φορές σε πολύ μικρή ηλικία, ενώ διατηρεί ομόφυλο ερωτικό προσανατολισμό, γνωστή στο περιβάλλον της και ως «Ρίνος». Η παρουσία της Ειρήνης συνδέεται με τους θανάτους πέντε βρεφών.
Στις 6 Φεβρουαρίου 2014 πεθαίνει η αδελφή της, 13 μηνών, στο σπίτι τους.
Στις 4 Φεβρουαρίου 2021, πεθαίνει η κόρη της φίλης και κουμπάρας της Κατερίνας, 6 μηνών, στο σπίτι ενώ την πρόσεχε. H Ειρήνη φωτογράφισε το νεκρό παιδί και μάλιστα το τοποθέτησε σε πόζες.
Στις 19 Ιουνίου 2022, πεθαίνει το πρώτο κοριτσάκι της Ειρήνης, 19 ημερών, στο σπίτι της.
Στις 17 Οκτωβρίου 2023 πεθαίνει το δεύτερο κοριτσάκι της, 2 μηνών, από ανακοπή καρδιάς στο «Παίδων Αγία Σοφία». Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχουν μαρτυρίες για την απάθεια της Ειρήνης, ενώ φίλη της δηλώνει ότι φωτογράφισε τα νεκρά παιδιά της.
Στις 5 Αυγούστου 2024, πεθαίνει ο γιος της φίλης και συγκατοίκου της Πόπης, 15 μηνών ενώ τον πρόσεχε στο σπίτι. Οι δύο γυναίκες είχαν ερωτική σχέση. Ωστόσο κάποια στιγμή συγκρούστηκαν, η Πόπη δημιούργησε σχέση με άλλη κοπέλα, την οποια έφερε στο σπίτι όπου συγκατοικούσαν πλέον και οι τρεις γυναίκες. Και αυτό το παιδί φωτογραφήθηκε νεκρό από την Ειρήνη, η οποία ανέβασε για δύο ώρες τη φωτογραφία στο Facebook. Η μητέρα του παιδιού στήριζε, μέχρι πρόσφατα την εκδοχή της Ειρήνης που έλεγε ότι το παιδί μεταφέρθηκε ζωντανό στο νοσοκομείο. Οι γιατροί το αποκλείουν, επιμένουν ότι το παιδί ήταν από ώρα νεκρό.
Υπάρχει και ένα έκτο παιδί, μικρή αδερφή της Ειρήνης, που μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με υποξία και οι γιατροί έδωσαν μάχη για να το επαναφέρουν στη ζωή. Μάρτυρες καταθέτουν ότι η Ειρήνη, από παιδί, επιτίθετο στην αδερφή της προσπαθώντας να την πνίξει με μαξιλάρι.
Και τι κάνουν οι αρχές για όλα αυτά;
Η Αστυνομία, που έχει συντάξει και κλείσει δικογραφίες για τους θανάτους των παιδιών, λέει ότι δεν έχει λάβει εντολή από τις δικαστικές αρχές προκειμένου να διενεργήσει έρευνα προς την πλευρά της Ειρήνης. Οι δικαστικές αρχές της Πάτρας διερευνούν εκ νέου της υποθέσεις, χωρίς, προς το παρόν, να στρέφονται εναντίον της νεαρής γυναίκας.
Στο μεταξύ, αν απλώσεις όλα τα στοιχεία σε έναν πίνακα, αρχίζεις και τα χάνεις. Πατριοί, σύντροφοι, σχέσεις μεταξύ κοριτσιών που χαλάνε, σκηνικά ζηλοτυπίας και ένα ηχητικό ντοκουμέντο που προκαλεί ανατριχίλα: η Ειρήνη επιτίθεται σε νεαρή σύντροφο της η οποία ουρλιάζει και προσπαθεί να καλέσει την Αστυνομία.
Οι συμπτώσεις είναι πολλές. Η Ειρήνη ισχυρίζεται ότι πρόκειται για ψέματα και συνωμοσία, χωρίς να εξηγεί το κίνητρο για το στήσιμο της πλεκτάνης. Ομως είναι τόσες οι μαρτυρίες και τόσο «χτυπητά» τα στοιχεία που, αν μη τι άλλο, σε προκαλούν να σηκώσεις το δάχτυλο και να δείξεις προς την Ειρήνη. Και αυτό έκανε η Νικολούλη με έναν τρόπο που με άφησε άφωνο.
Οι φανατικοί της εκπομπής λένε ότι όταν η Νικολούλη φοράει κόκκινα, τότε έχει λύσει το μυστήριο. Στην προτελευταία εκπομπή φορούσε κόκκινο σακάκι. Και στην τελευταία κόκκινο πουκάμισο. Ομως ο τρόπος που κύλησε η εκπομπή, με ένα συνδυασμό ανάκρισης, κατά αντιπαράσταση εξέτασης και ποινικής δίκης, ήταν κάτι το μοναδικό. Δεν υπάρχει ούτε αστυνομικός, μήτε ανακριτής που μπορεί να προχωρήσει την έρευνα με τον τρόπο που το έκανε η Νικολούλη. Αφού έφτασα να σκέφτομαι ότι η Νικολούλη θα πρέπει να εξελιχθεί σε θεσμό του νομικού πολιτισμού. Κρατάμε τους δικαστές, προσθέτουμε, αν η υπόθεση το απαιτεί, ενόρκους, αλλά χρειαζόμαστε και κάποιον στο ρόλο της Νικολούλη ο οποίος, με τη συνδρομή πάνελ, θα εξετάζει μάρτυρες και θα αποκαλύπτει στοιχεία.
Η Νικολούλη είχε στο τηλέφωνο την Ειρήνη. Και την πήγαινε με το γλυκό και το χαμόγελο. Με το «κοπέλα μου» και το «κοριτσάκι μου». Και ήταν σαν να την κάρφωνε σιγά-σιγά, πάνω σε ένα τελάρο για να την παραδώσει έτοιμη, να την κάνει delivery στην εισαγγελία. Το ύφος της ήταν ανάμεσα σε εκείνο μίας καλής φίλης και ενός πονηρού ανακριτή που στήνει την παγίδα και κυκλώνει το θύμα του. Και πιστεύω ότι κατά βάθος, η Νικολούλη, αποδέχεται και τους δύο ρόλους. Δεν είναι απαραίτητο να απεχθάνεται τον άνθρωπο που τίθεται υπό αμφισβήτηση ή εξέταση, ακόμα και αν αυτός αποδεχθεί τέρας. Ο άνθρωπος αυτός είναι, κατά κάποιον τρόπο, συνεργάτης της, χωρίς αυτόν δεν υπάρχει εκπομπή. Αλλά την ίδια στιγμή, η Νικολούλη, εκπροσωπεί τους τηλεθεατές της. Δικάζει, αλλά το κάνει με τόσο έξυπνο τρόπο ώστε θα δυσκολευτείς να την εγκαλέσεις για τηλεοπτικές δίκες. Δεν θα σου πει την ετυμηγορία. Θα σου τη βάλει στο στόμα να την πεις εσύ στον εαυτό σου.
Και έτσι την παρακολουθούμε να χειρίζεται την Ειρήνη όπως η γάτα το ποντίκι. «Τράβηξες εσύ βρε κοπέλα μου φωτογραφία των νεκρών παιδιών; Γιατί κάτι τέτοιο ακούγεται και είναι αρρωστημένο πράγμα αυτό βρε κορίτσι μου, δεν συμφωνείς;». Η Ειρήνη συμφώνησε και είπε ότι δεν φωτογράφισε νεκρά βρέφη. Δύο λεπτά μετά αποκαλύφθηκε ότι το έκανε, το παραδέχθηκε και η ίδια. Και μία φίλη της ανέφερε στην εκπομπή ότι η Ειρήνη της έδειχνε, με καμάρι, φωτογραφία του νεκρού παιδιού της. Δεν χρειάζεται να είσαι ψυχίατρος για να αντιληφθείς κάποια πράγματα. Ισως να μην μπορείς να τα εντάξεις στην επιστημονική ορολογία, αλλά η παθογένεια αναδεικνύεται από όποια πλευρά και αν κοιτάξεις τα πρόσωπα και την ιστορία τους. Θα πείτε ότι δεν είναι δυνατόν αυτά τα πράγματα να παρουσιάζονται και να εξετάζονται σε εκπομπές. Σύμφωνοι, αλλά αυτό πείτε το πρώτα στις αρμόδιες αρχές.
«Ποιος φωτογράφισε νεκρό τον Παναγιωτάκη μου;» αναγράφεται στη βάση της οθόνης. Και από πάνω προβάλλεται το πρόσωπο του Παναγιώτη. Το παιδί είναι ζωντανό στη φωτογραφία, αλλά εσύ δεν το ξέρεις, θα μπορούσες εύκολα να υποθέσεις ότι είναι νεκρό. Η Νικολούλη καταγγέλλει τη βαρβαρότητα της φωτογράφισης, αλλά από μπροστά μας πέρασε και μία φωτογραφία του παιδιού ντυμένο με τα καλά του, μέσα στο φέρετρο. Ακούστηκαν τόσα στην εκπομπή που ένιωθες την αρρώστια να σε τυλίγει, να σε τραβάει σε υπόγεια που εκτυλίσσονται απερίγραπτα δράματα με τη φρίκη να γεννιέται μέσα από σώματα νεκρών μωρών. Και όμως, όλο αυτό είχε κλειστεί μέσα σε υπηρεσιακούς φακέλους. Κανένας δεν συνδύασε στοιχεία, δεν μπήκε στον κόπο να διακρίνει τα κοινά χαρακτηριστικά των περιπτώσεων. Και τόσοι άνθρωποι κρατούσαν το στόμα τους κλειστό. Για να ανοίγουμε τώρα εμείς το δικό μας άναυδοι.
Η Ειρήνη έχει βγάλει εισιτήρια για να φύγει στη Γερμανία, για δουλειά. Αυτό μάλλον θα είναι δύσκολο από εδώ και πέρα. Η ίδια λέει ότι προτίμησε να μείνει στη χώρα για να δώσει απαντήσεις. Και το κάνει. Εμφανίζεται στις εκπομπές με οργισμένο ύφος, αλλά συνάμα και με μία απάθεια, καταγγέλλοντας τους πάντες ως ψεύτες. «Και εγώ παιδιά έχασα» συνηθίζει να λέει. Δεν είναι διόλου σωστό να κρίνεις ανθρώπους ή να βγάζεις συμπεράσματα από τη φυσιογνωμία τους. Ομως κοιτάζοντας και ακούγοντας την Ειρήνη αισθάνεσαι ότι υπάρχει κάτι που δεν θα ήθελες να δεις και δεν θα μπορούσες να αντιμετωπίσεις.