Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου είναι ένας πολιτικός μετρητής τοξικότητας. Βλέπεις ποιοι της επιτίθενται και ξέρεις από πού να φυλάγεσαι. Κάποιες φορές είναι τα ορφανά του προκατόχου της. Αλλες φορές είναι οι εστέτ νεοσυντηρητικοί ή ακραίοι που ξεκινούν εκεί που σταματάει ο Πολάκης. Κάποιες από τις επιθέσεις έχουν την πλάκα τους. Ας πούμε όταν εγκαλείται επειδή δεν ακούστηκε ο εθνικός ύμνος ή δεν σταυροκοπήθηκε αρκετά.
Τώρα τα πράγματα είναι ελαφρώς πιο σοβαρά, όχι βέβαια και για να της προκαλέσουν πονοκέφαλο -σιγά τώρα… Μιλώντας στη δεξίωση για την επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας, η Πρόεδρος, είπε το ορθόν και το αυτονόητο.
Με ένα εξαιρετικό κείμενο.
«Ο λαϊκισμός ριζώνει στις αντιφάσεις και τις ανισότητες, αμφισβητώντας ανοικτά τις βασικές αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Υπονομεύει τη διάκριση των εξουσιών και την ισορροπία του πολιτεύματος. Τα θεσμικά αντίβαρα, όμως, είναι θεμέλια του Κράτους Δικαίου και δεν υποτάσσονται στις πλειοψηφίες και τους εφήμερους συσχετισμούς. Η δικαιοσύνη δεν απονέμεται με βάση το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους. Οι δικαστές απολαμβάνουν τις εγγυήσεις του λειτουργήματός τους και οφείλουν να είναι ανεξάρτητοι και αμερόληπτοι, διαφυλάσσοντας το κύρος και την αποστολή τους. Κρίνονται για τις αποφάσεις τους, δεν στοχοποιούνται. Ο διχαστικός λόγος αδικεί τη δημόσια σφαίρα και δεν υπηρετεί τη δημοκρατία μας».
Τώρα γιατί αυτό θεωρείται ότι αποτελεί θέση υπέρ της αποφυλάκισης Λιγνάδη, αδυνατώ να το καταλάβω. Και συγγνώμη, ούτε ο Φίλης, ούτε «Η Αυγή» με έχουν πείσει, ούτε τα παιδιά που σπάνε τα δάχτυλά τους στο twitter. Η Πρόεδρος παρενέβη, ως όφειλε, σε μία συζήτηση που αφορά θεμελιώδη πυλώνα του πολιτεύματος, την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Το πρόβλημα θα ήταν αν δεν μιλούσε μετά τις κοινές ανοησίες που κατέκλυσαν τη δημόσια συζήτηση για το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Θα διαβάζεται, ας πούμε, ανακοίνωση του Μπιμπίλα στα θέατρα της χώρας, αλλά η Πρόεδρος θα έπρεπε να σιωπήσει. Και στην τελική σώνει και καλά πρέπει να συνδέουν την αναφορά της με τον Λιγνάδη; Δεν υπάρχουν άλλες υποθέσεις που έκαναν ντόρο τώρα τελευταία; Μπορεί, ας πούμε, η Πρόεδρος, αν είχε κάτι στο μυαλό της, να ήταν το βούλευμα για τη Novartis…
Η κυρία Σακελλαροπούλου υπενθύμισε ότι ένα από τα στοιχεία που συγκροτούν μία ευνομούμενη Πολιτεία δυτικού τύπου είναι η απονομή της δικαιοσύνης σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους και όχι με το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Τι δεν καταλαβαίνουν σε αυτό; Και τι τους ενοχλεί; Η προσβολή προς το κοινό περί δικαίου αίσθημα; Ας κάνουν καμιά λαϊκή συνέλευση στο Σύνταγμα να το συζητήσουν. Επίσης η Πρόεδρος δεν κάλυψε τους δικαστές που έκριναν τον Λιγνάδη. Είπε ότι κρίνονται για τις αποφάσεις τους. Αλλά δεν στοχοποιούνται.
Είναι τόσο καθαρό ώστε μπορείς να πεις ότι οι συγκεκριμένες επιθέσεις εκπορεύονται είτε από ανοησία είτε από δολιότητα.