Σε μια ανάλυση που δημοσιεύτηκε στην Oxford Economics, η οικονομολόγος Καταρίνα Κεντς (Katharina Koenz) προβλέπει ότι οι μισθοί στην ευρωζώνη θα αυξηθούν απότομα μέσα στο 2021 και 2022, ως ριμπάουντ στην απότομη πτώση τους μέσα στην πανδημία. Παρά ταύτα, η γνωστή οικονομολόγος συνδέει άμεσα τη μεσο-μακροπρόθεσμη αύξηση των μισθών (πέραν της διόρθωσης που θα γίνει με το άνοιγμα των οικονομιών) με την πτώση της ανεργίας και με την αύξηση των εταιρικών κερδών. Λογικό. Όταν στην πιάτσα κυκλοφορούν πολλοί άνεργοι και υποαπασχολούμενοι, η αμοιβή της εργασίας δεν έχει λόγο να πάρει την ανηφόρα. Κι αν οι επιχειρήσεις δεν γράφουν κέρδη, δεν ανεβάζουν τους μισθούς και μάλιστα σε μια αγορά που βρίθει από ουρές στα γραφεία εύρεσης εργασίας.
Στους πίνακες και τα διαγράμματα της Κεντς, η Ελλάδα φιγουράρει στη χειρότερη θέση απ’ όλη την ευρωζώνη, όσον αφορά την οικονομική κατάσταση των επιχειρήσεών της. Προφανώς αυτό οφείλεται στη φουρτούνα που χτύπησε τις ελληνικές επιχειρήσεις στη διάρκεια της δεκαετούς οικονομικής κρίσης και των μνημονίων, που τις παρέδωσε καραβοτσακισμένες στη δεύτερη κρίση της πανδημίας. Επίσης οφείλεται καταφανέστατα στη δεσπόζουσα θέση του τουρισμού μέσα στην ελληνική οικονομία, η βύθιση του οποίου ξεπέρασε κάθε αρχικό προγνωστικό.
Με βάση λοιπόν αυτό το δεδομένο, η Κεντς θεωρεί ότι στη χώρα μας η ανάκαμψη των εταιρικών κερδών στα επίπεδα του 2019 θα χρειαστεί εννέα τρίμηνα, δηλαδή 2,5 χρόνια. Αντίστοιχη θα είναι και η χρονική μείωση της ανεργίας, οπότε οι έλληνες εργαζόμενοι θα πρέπει να περιμένουν κάποια αύξηση μισθών κάπου στα τέλη του 2023 ή στις αρχές του 2024. Δυσοίωνη πρόβλεψη, κι ας είμαστε στον συγκεκριμένο πίνακα παρέα με την Ιταλία, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Στον αντίποδα, η Ολλανδία δεν είχε καθόλου μείωση των κερδών των επιχειρήσεων της μέσα στην πανδημία (!), ενώ η Γερμανία επέστρεψε ήδη στα επίπεδα του 2019.
Δεν φαίνεται στο κείμενο της Κεντς αν οι προβλέψεις της περιλαμβάνουν και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης, λογικά πρέπει, αλλιώς η ανάλυση της είναι εκτός τόπου και χρόνου. Αν ειδικά για την Ελλάδα δεν λαμβάνεται υπόψη ή θεωρείται οικονομική παρανυχίδα, τότε απλώς τα διαγράμματα της Oxford Economics είναι λάθος. Η Ελλάδα παίρνει το 5,8% των κονδυλίων του συνολικού ταμείου ανάκαμψης, όταν το ΑΕΠ της είναι μόλις το 1,3% του ΑΕΠ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτό δεν είναι βήμα είναι άλμα. Επίσης δεν ξέρω πώς υπολογίζεται η παράμετρος τουρισμός, καθώς το 2021 και κυρίως το 2022 ενδέχεται να αποδειχθούν η ευεργετική παράφρων μεταβλητή της οικονομίας. Με τόση κλεισούρα επί ενάμιση χρόνο, μπορεί η υφήλιος να ξεσπάσει σε μια μεγάλη έξοδο.
Και, φυσικά, ας μην ξεχνάμε ότι διαχρονικά καμιά ορθόδοξη οικονομική ανάλυση δεν αποδεικνύεται φερέγγυα για την Ελλάδα, καθώς αδυνατεί να πιάσει στα ραντάρ της τη μαύρη οικονομία που ζει και βασιλεύει στη χώρα. Κακώς, θα πείτε, πλην η αλήθεια είναι ότι όσο η μαύρη οικονομία μάς οδήγησε στην χρεοκοπία, άλλο τόσο η ίδια κατάμαυρη δραστηριότητα μάς κράτησε με την μύτη έξω απ’ το νερό στη δεκαετή οικονομική κρίση. Και στην περίοδο του κορονοϊού, η άσπρη οικονομία, που τόσο πάσχισε να επικρατήσει με τα μνημόνια, σήκωσε οικειοθελώς τα χέρια ψηλά και παραδόθηκε στη σκοτεινή αδελφούλα της. Η Oxford Economics και η Κεντς δεν τα ξέρουν αυτά, τα ξέρει όμως μια άλλη έγκυρη ελληνίδα συνάδελφός τους που ονομάζεται Κουτσή Μαρία.