Η εικόνα στην Αρχαία Αγορά , με τον Πρωθυπουργό να «ξεναγεί» μέσα από ψηφιακές πύλες την κυρία Φον ντερ Λάιεν σε μια σύγχρονη χώρα, εκτός από εντυπωσιακή και πολλά υποσχόμενη, φέρει έναν έντονο συμβολισμό αλλά και την αγωνία μας να κατακτήσουμε την pole position στην κούρσα για την προσέλκυση μεγάλων επενδυτών τα επόμενα χρόνια.
Η ιστορική στροφή που πραγματοποιεί το υπερωκεάνειο, δηλαδή η Ευρώπη, προς την πράσινη ενέργεια και την ανάπτυξη ψηφιακών τεχνολογιών, γρηγορότερα ελέω πανδημίας, θα αλλάξει ριζικά τη μορφή της ευρωπαϊκής οικονομίας τις επόμενες δεκαετίες. Οι αλλαγές θα θυμίζουν αυτές που έφερε η ανακάλυψη του σιδηροδρόμου. Είναι δε σίγουρο πως όποια χώρα καταφέρει να πείσει πως κάνει τη δουλειά γρήγορα και αποτελεσματικά θα κερδίσει τα πολύτιμα κεφάλαια, κυρίως όμως την εμπιστοσύνη των μεγάλων, ξένων επενδυτών σε έναν, άτυπο, αγώνα δρόμου που έχει ξεκινήσει μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών για την αξιοποίηση των κονδυλίων του Ταμείου.
Σε αυτή τη μάχη, για παράδειγμα, η δωρεάν, άφθονη, ηλιακή και αιολική ενέργεια των χωρών του Νότου μπορεί να αποδειχθεί χρυσωρυχείο, πανευρωπαϊκά. Δεν είναι τυχαίο ότι η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ελλάδα έτρεξαν με μεγάλη ταχύτητα να καταθέσουν τα σχέδια τους για την αξιοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης, με την Ελλάδα να κερδίζει τα εύσημα για την ποιότητα του σχεδίου της, όταν άλλες μεγαλύτερες οικονομίες, το παλεύουν ακόμη.
Οι Αγγλοσάξονες χρησιμοποιούν μια χρήσιμη φράση: When there is a will, there is a way. Κοινώς, αν κάποιος είναι αποφασισμένος να κάνει κάτι, θα βρει και τον τρόπο. Και είναι δεδομένο πως η κυβέρνηση θέλει να πετύχει. Τα δισεκατομμύρια του Ταμείου είναι άλλωστε ένα μεγάλο, μοναδικής αξίας χαρτί, που διαθέτει η κυβέρνηση και θα θέλει να μπορεί να αξιοποιήσει πολιτικά στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, όποτε και εάν εκείνη έλθει: να είναι σε θέση δηλαδή να αποδείξει με έργα ότι έγινε δουλειά, μειώθηκε η ανεργία και μπήκαν οι βάσεις για μια ανάπτυξη που δεν θα γκρεμιστεί στην πρώτη στραβή τα επόμενα χρόνια.
Σε μια δεύτερη ανάγνωση, το στοίχημα αυτό είναι ένα στοίχημα με μεσομακροπρόθεσμο χαρακτήρα, που υπερβαίνει πολιτικούς κύκλους. Η πιο κρίσιμη όμως φάση του θα παιχτεί τους επόμενους 12 – 24 μήνες. Εάν η Ελλάδα αποδείξει ότι, εκτός από μια καλή έκθεση, το Ελλάδα 2.0 υλοποιείται επιτυχώς, εντός χρονοδιαγραμμάτων, θα πάρει κεφάλι στον αγώνα δρόμου που θα κάνουν κυρίως οι πιο φτωχές χώρες της ΕΕ να γίνουν τα αγαπημένα παιδιά των επενδυτών κυρίως για πράσινες και ψηφιακές επενδύσεις, όπου θα πέσουν δισεκατομμύρια τα επόμενα χρόνια.
Εάν αυτό το στοίχημα καταφέρει να το κερδίσει η Ελλάδα και τα χρήματα δαπανηθούν, γρήγορα και σωστά, καταφέρνοντας να μοχλεύσουν δισεκατομμύρια ιδιωτικών επενδύσεων, σε τομείς που έχει de facto συγκριτικό πλεονέκτημα, αυτό θα είναι το πραγματικό game changer ως προς την μεσομακροπρόθεσμη σχέση της με τις αγορές.
Κάθε έργο που θα ολοκληρώνεται και δεν θα μένει πίσω και κάθε γραφειοκρατικό εμπόδιο που θα ξεπερνιέται, θα είναι εκείνο που θα εδραιώνει την επενδυτική βαθμίδα της και την αναβάθμιση της στις αγορές, από τις οποίες θα πρέπει να δανείζεται όσο πιο φθηνά γίνεται για να χρηματοδοτεί την ανάπτυξη της και να εξυπηρετεί φυσικά το χρέος της.
Στον δύσκολο τομέα των υλοποιήσεων, ως ελληνικό Κράτος δεν φημιζόμαστε μέχρι σήμερα για τις επιδόσεις μας. Οι αρμόδιοι, σήμερα, δηλώνουν πως έχουν ήδη ληφθεί μέτρα, έχουν διαμορφωθεί συστήματα παρακολούθησης, έχει υπάρξει μέριμνα για να γλυτώνουμε τις κακοτοπιές. Το θέμα όμως για μια ακόμη φορά θα κριθεί στο φυσικό του πεδίο: στην πράξη και στην υλοποίηση. Εκείνο το μονότονο implementation, implementation, implementation (εφαρμογή…) που μας έλεγε η Λαγκάρντ στα πέτρινα χρόνια των μνημονίων.
Το ευρηματικό πάντρεμα λοιπόν της αρχαίας αγοράς – τόπο εμπορίου, ανταλλαγής ιδεών, παραγωγής πολιτικής και εν τέλει της Δημοκρατίας – με το ψηφιακό οικοσύστημα που όλοι είδαμε στις οθόνες μας το μεσημέρι της Πέμπτης, μακάρι σε λίγα χρόνια να μπορούμε να λέμε ότι σηματοδότησε την αρχή αυτού που πραγματικά χρειαζόμαστε: του διαζυγίου από το παλιό και την έναρξη μιας πραγματικά νέας αναπτυξιακής περιόδου.
Με την ψήφο εμπιστοσύνης των ξένων στα ταμεία των επιχειρήσεων μας… Εκεί, δηλαδή που θα μετράει και θα μεταφράζεται σε θέσεις εργασίας.
Όλα τα υπόλοιπα όμορφα στήνονται και άλλο τόσο όμορφα ξεχνιούνται.