Το πιο εύκολο πράγμα σε αυτή τη χώρα είναι να φτιάξεις μία συλλογικότητα. Για οτιδήποτε. Με όσους θέλεις. Για αρχή καλά είναι και δύο άτομα, τα απαραίτητα για να κρατήσουν ένα πανό και να συντάξουν μία ανακοίνωση. Μετά θα έρθουν και άλλοι. Πόσοι; Εξαρτάται από αυτό που διεκδικεί η συλλογικότητα. Αλλωστε στην Ελλάδα όλοι οι αγώνες είναι δίκαιοι. Και τίμιοι και όμορφοι.
Αφού, λοιπόν, φτιάξεις τη συλλογικότητα, καταστρώνεις το αγωνιστικό της πλάνο. Θα βγάλεις ανακοινώσεις, θα στείλεις δελτία Τύπου, ενδεχομένως να συναντηθείς και με κανέναν πολιτευτή, μπορεί και με κάποιο σύμβουλο του αρμόδιου υπουργού. Και κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα για την πρώτη πορεία διαμαρτυρίας. Προσοχή, μιλάμε για πορεία, όχι για συγκέντρωση. Διότι η συγκέντρωση είναι μία σεμνή τελετή με την οποία το πολύ να ασχοληθούν τα μέλη της συλλογικότητας, άντε και τίποτα πλανόδιοι πωλητές και περαστικοί διαβάτες. Επίσης η συγκέντρωση έχει έξοδα. Ξέρεις πόσο κοστίζει να στήσεις μία αξιοπρεπή εξέδρα και να νοικιάσεις μία σοβαρή μεγαφωνική εγκατάσταση; Καλύτερα, λοιπόν, να κάνεις πορεία.
Η πορεία συμφέρει. Για ένα και μόνο λόγο. Γίνεται είδηση. Είτε πρόκειται για δύο χιλιάδες συνταξιούχους, είτε για εκατό άτομα που διαμαρτύρονται για την αποψίλωση των μανιταριών στο Ελληνικό, τα δελτία ειδήσεων τον ίδιο χρόνο θα αφιερώσουν. Η είδηση βέβαια δεν βρίσκεται στην πορεία, αλλά στο κλείσιμο του Κέντρου. Μικρή σημασία έχει αυτό. Εσύ διαδηλώνεις, για τα μανιτάρια, στην Πανεπιστημίου και το μήνυμα θα φτάσει, δια του ραδιοφώνου, στον μποτιλιαρισμένο στην Κηφισίας. Σε σένα δεν θα φτάσουν ποτέ οι κατάρες που σου στέλνει.
Εχουμε δει το κέντρο της πρωτεύουσας να κλείνει επειδή κάποιοι έκαναν συγκέντρωση και πορεία στη Βουλή για τις νέες ταυτότητες και το 666, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι οι ίδιοι έβαζαν τον Αντίχριστο μέσα σε χιλιάδες οδηγούς. Πρόσφατα Πακιστανοί πορεύτηκαν προς τη Βουλή διαμαρτυρόμενοι για προσβολή του Μωάμεθ από κάποιον Ελληνα. Δίκαια τα αιτήματα, τίμιος και όμορφος ο αγώνας τους, καμία αντίρρηση. Το Κέντρο, όμως, γιατί έπρεπε να κλείσει;
Η κυβερνητική πρωτοβουλία, που βασίζεται σε παλαιότερο σχέδιο της δημαρχίας Καμίνη, για κατάληψη δημόσιου χώρου ανάλογα με το μέγεθος της διαδήλωσης, είναι σωστή. Επιτέλους! Μία διαδήλωση θα καταλαμβάνει δημόσιο χώρο αντίστοιχο του μεγέθους της. Διαδηλώνεις για τα μανιτάρια στο Ελληνικό; Πάρε το πεζοδρόμιο της Πανεπιστημίου. Διαδηλώνουν περισσότεροι; Θα πάρουν μία λωρίδα. Γίνονται ακόμα πιο πολλοί; Δικαίως να πάρουν τον δρόμο, να κλείσει η κυκλοφορία, να παραλύσει η πόλη. Αρκεί να είναι πολλοί. Επίσης είναι σωστό να υπάρχει υπεύθυνος συγκέντρωσης, ο αυτοφωράκιας δηλαδή, αν και είναι κομματάκι δύσκολο, ίσως και παράλογο, να του φορτώνονται οι ζημιές που ενδεχομένως θα προκαλέσουν μέλη της πορείας. Ομοίως, είναι σωστή και χρήσιμη η πρόβλεψη για παρουσία εισαγγελέα σε κάθε πορεία. Αν μη τι άλλο, έτσι όλοι θα είναι πιο προσεκτικοί, κυρίως οι της Αστυνομίας.
Στα κομματικά μέσα του ΣΥΡΙΖΑ γράφτηκε ότι το νέο πλαίσιο στρέφεται κατά του δικαιώματος στη διαδήλωση. Δεν είναι έτσι. Στρέφεται κατά του δικαιώματος μίας μικρής ομάδας ατόμων να κλείνει το κέντρο της πρωτεύουσας κατά βούληση. Το ΚΚΕ ήταν πιο σκληρό αν και, μεταξύ μας, με τον κόσμο που μαζεύει στις διαδηλώσεις μπορεί και να διεκδικεί ολόκληρο δρόμο. Με ανακοίνωσή του καλεί την κυβέρνηση «να μην τολμήσει να φέρει νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων».
Να μην τολμήσει. Θα μου πείτε κάτι τέτοια έλεγε και ο ΣΥΡΙΖΑ και του βγήκε σε καλό. Επίσης η ανακοίνωση προειδοποιεί την κυβέρνηση: «Αν το κάνει να ξέρει ότι θα έχει την τύχη άλλων παρόμοιων νόμων». Δεν τη λες και ανακοίνωση από κόμμα του συνταγματικού τόξου που, αν μη τι άλλο, λησμονεί ότι το νέο καθεστώς το ευνοεί. Φαντάζεστε να έδιναν χώρο ανάλογα με την κοινοβουλευτική δύναμη;