Η αντιπολιτευτική συνταγή του Αλέξη Τσίπρα είναι απλή: ό,τι κάνει η κυβέρνηση είναι λάθος. Γιατί είναι λάθος; Γιατί έτσι κάνουν οι νεοφιλελεύθεροι –τα κάνουν όλα λάθος. Ενώ οι Αριστεροί εκτός από ηθικό πλεονέκτημα έχουν ανακαλύψει και την πυξίδα του σωστού.
Στους παλαιούς αναγνώστες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα θύμιζε τον τρόπο που αντιπολιτεύθηκε τον Χαρίλαο Τρικούπη ο περιβόητος Δηληγιάννης, ο οποίος ήταν αντίθετος σε οτιδήποτε ήταν υπέρ ο αντίπαλός του, όμως επειδή μας διαβάζουν και παιδιά θα το εξηγήσω διαφορετικά. Υστερα από 17 μήνες, ο κ. Τσίπρας έχει βρει μια χρυσή ευκαιρία να βγει από το πολιτικό του τέλμα: να καβαλήσει το κύμα της απογοήτευσης για το δεύτερο lockdown και του σοκ μιας μακάβριας καθημερινότητας με δεκάδες νεκρούς και να προσπαθήσει να ξαναβρεί το ακροατήριο που του γύρισε την πλάτη. Εξ ου και οι αναφορές περί Μπέργκαμο, εξ ου και η επίσκεψη στη Δράμα την οποία δεν είχε δει ζωγραφιστή στα τέσσερα χρόνια που ήταν Πρωθυπουργός, εξ ου και η αλλαγή θέσεων ανάλογα με το ποιος ακούει.
Η οικονομική κρίση τον έφερε στην εξουσία το ’15, η υγειονομική κρίση πιστεύει ότι είναι η ευκαιρία του να ανακάμψει, κατ’ αρχάς δημοσκοπικά. Στην κρίση παίζει «εντός έδρας». Γι΄αυτό και η «ξινίλα» με το εμβόλιο που ακυρώνει τέτοιου είδους προσδοκίες –ο ίδιος έχει ήδη γκρινιάξει για «εμπόριο ελπίδας»
Ακριβώς τι θέλει ο κ. Τσίπρας όμως; Θα ήταν αντιληπτή μια πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ που θα προέτασσε την υγεία ή την οικονομία. Δεν κάνει όμως ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Tον Απρίλιο ο κ. Τσίπρας ζητούσε να ξοδέψει η κυβέρνηση το απόθεμα των 37 δισ. για να στηρίξει την οικονομία, λες και η αντιμετώπιση της πανδημίας ήταν υπόθεση κάποιων εβδομάδων. Τώρα κατηγορεί την κυβέρνηση ότι δεν ανέμενε το δεύτερο κύμα της πανδημίας (το ότι η κυβέρνηση ευτυχώς έχει τώρα χρήματα για να καλύψει έστω και εν μέρει τους νέους πληττόμενους, προφανώς του διαφεύγει).
Τον Μάιο ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ κατήγγελλε την κυβέρνηση ότι δεν ανοίγει ο τουρισμός και καταστρέφεται ο κλάδος –περιόδευε στη Ρόδο μαζί με τη βαρυπενθούσα τομεάρχη Τουρισμού Νοτοπούλου για να δει τα κλειστά μαγαζιά. Σήμερα όμως κραυγάζει ότι το άνοιγμα του τουρισμού φταίει στο φούντωμα της πανδημίας. Τώρα το πώς ο ιός από τους τουρίστες χτύπησε τελικά τον Νοέμβριο και όχι τον Αύγουστο είναι ένα μυστήριο. Καθώς και ότι δεν χτύπησε την Κρήτη, τη Ρόδο, την Κέρκυρα που είναι βασικοί τουριστικοί προορισμοί αλλά τη Θεσσαλονίκη, τις Σέρρες, τη Λάρισα.
Την άνοιξη ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε να μην ανοίξουν τα σχολεία γιατί τίθεται σε κίνδυνο η ζωή των παιδιών ενώ τον Αύγουστο κατήγγελλε την κυβέρνηση γιατί δεν ανοίγει τα σχολεία. Μετά την κατήγγειλε γιατί τα άνοιξε όπως τα άνοιξε.
Φυσικά τον συγχρωτισμό δεν τον είδε ποτέ, ούτε στις πλατείες, ούτε στις πορείες –είδε πάρα ταύτα αστυνομοκρατούμενο κράτος με «πρόσχημα» την πανδημία.
Σήμερα καταγγέλλει από το πρωί ως το βράδυ την κυβέρνηση ότι ολιγώρησε και δεν έλαβε εγκαίρως μέτρα για την ανάσχεση της πανδημίας. Αλλά ζήτησε ο ΣΥΡΙΖΑ την επιβολή lockdown νωρίτερα και δεν το θυμόμαστε; «Παράταση λουκέτου τορπίλη στην αγορά» διαβάζεις στην κομματική «Αυγή». Πολύ βολικό: Οταν λαμβάνονται μέτρα, βουλιάζει η οικονομία, όταν ανοίγει η οικονομία δεν προστατεύεται η δημόσια υγεία.
Την άνοιξη οι κονδυλοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είχαν περιλάβει τον Τσιόδρα, επειδή τάχα έκανε πολιτική προπαγάνδα, τώρα ο κ. Τσίπρας υιοθετεί τη Λινού που βγαίνει και κάνει follow up για τα στοιχεία του ΕΟΔΥ.
Ο Νοέμβριος δεν είναι Μάρτιος, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ίδιος. Απλώς το «Μετά θα Λογαριαστούμε» έχει γίνει «Ζουν αλλού, ζουν αλλιώς». Αλλωστε είπαμε –είναι κακοί νεοφιλελεύθεροι, ενώ εμείς είμαστε καλοί αριστεροί.
Οι κακοί νεοφιλελεύθεροι, βέβαια, ήταν αυτοί που ανέταξαν το ΕΣΥ μέσα σε λίγους μήνες, το έκαναν να ανταποκρίνεται σε συνθήκες μιας πανδημίας που δεν είχε δει ο κόσμος εδώ και 100 χρόνια. Αυτό που τώρα μας φαίνεται αυτονόητο, δεν ήταν καθόλου αυτονόητο πέρυσι τέτοιον καιρό. Τα νοσοκομεία δέχονται σφοδρή πίεση αλλά αντέχουν. Οταν τα χρόνια πριν από την πανδημία υπήρχε λίστα αναμονής για μια ΜΕΘ και σήμερα το σύστημα, έστω οριακά, ανταποκρίνεται, αυτό είναι ένας άθλος και υλοποιήθηκε μέσα σε λίγους μήνες, την ώρα που βλέπεις οικονομικά εύρωστα συστήματα υγείας να γονατίζουν. Τελικά και παρά τα σόου του Πολάκη, και ΜΕΘ φτιάχτηκαν και είναι πλήρως εξοπλισμένες και έχουν το κατάλληλο προσωπικό.
Θα μπορούσαν να ληφθούν νωρίτερα προληπτικά μέτρα; Στη Θεσσαλονίκη ναι, όπως έχει αναγνωρίσει και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Θα πρέπει να αναρωτηθεί όμως ο κ. Τσίπρας πώς θα αντιμετώπιζε ένα lockdown τον Οκτώβριο, όταν τα κρούσματα ήταν μόλις 300 την ημέρα –και το κόστος σε εργαζόμενους και επιχειρήσεις θα ήταν ακόμη βαρύτερο. Θα στήριζε ο κ. Τσίπρας ένα lockdown ή θα ήταν στα κάγκελα κλαίγοντας για τα λουκέτα και την ανεργία; Εδώ δεν μπορούσε να δεχτεί έναν στοιχειώδη περιορισμό του κόσμου στις πλατείες.
Οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι, αλλά θα αλλάξουν και το σκηνικό. Κάποια στιγμή με τη βοήθεια του εμβολίου και των θεραπειών που αναπτύσσονται, η πανδημία θα είναι παρελθόν. Και αυτό που θα μείνει δεν θα είναι οι ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε οι κακεντρεχείς δηλώσεις των στελεχών του, αλλά το πώς ανταποκρίθηκε η Ελλάδα σε σύγκριση με τον υπόλοιπο κόσμο.
Αυτό που θα καταγραφεί είναι πόσοι άνθρωποι έπεσαν θύματα του φονικού ιού σε κάθε χώρα και οι οικονομικές συνέπειες των περιοριστικών μέτρων για τους υπόλοιπους. Τότε θα γίνει ο απολογισμός για το πώς ανταποκρίθηκε η χώρα και για τη στάση που κράτησε ο καθένας στη μεγαλύτερη κρίση δημόσιας υγείας των τελευταίων 100 χρόνων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στη χρεοκοπία της χώρας πορεύτηκε με κρεμάλες και μαγκάλια. Τώρα πορεύεται με τάφους. Ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε να έχει καταλάβει ότι το 2020, δεν είναι 2014. Αλλά μάλλον δεν μπορεί να υπερβεί τον εαυτό του.