Η Βίκυ Καγιά και το σεξιστικό «Next Top Model», ο Τόνι Σφίνος ως σεξιστής φαρμακοποιός, σε ένα σύμπαν που ο μόνος τρόπος για να σωθεί από όλα αυτά μία γυναίκα, είναι να βάλει στεφάνι | CreativeProtagon
Απόψεις

Η Καγιά, ο Σφίνος κι όλοι της Γης οι σεξιστές

Η Γενική Γραμματεία Ισότητας Φύλων ζήτησε την παρέμβαση του ΕΣΡ για το «Next Top Model» και για το σποτ με τον «σεξιστή» φαρμακοποιό. Μεταξύ μας, αν ήθελε να πατάξει την υποτίμηση των γυναικών, δεν θα έπρεπε να μείνει τίποτα και κανένας όρθιος στην ελληνική τηλεόραση
Αστερόπη Λαζαρίδου

Το περασμένο Σαββατοκύριακο η τηλεόραση είχε για νιοστή φορά την ταινία του 1965 και του Αλέκου Σακελλάριου, «Μοντέρνα Σταχτοπούτα». Είναι η ταινία στην οποία η Βουγιουκλάκη, φτωχή πλην τίμια γραμματέας, εισβάλλει με το «έτσι θέλω» στο γραφείο του φτασμένου επιχειρηματία Παπαμιχαήλ και καταφέρνοντας να τον εντυπωσιάσει με τον εργασιακό της ζήλο, προσλαμβάνεται.

Η ταινία έχει μείνει γνωστή στην ιστορία για την περίφημη φράση «θα το κάψουμε κυρ Στέφανε!» που αναφωνεί τηλεφωνώντας στον μπακάλη της η χαριτωμένη κοπέλα, παραγγέλνοντάς του ένα σωρό καλούδια, στο άκουσμα του πρωτάκουστου μισθού της.

Αλίκη Βουγιουκλάκη ως «Μοντέρνα Σταχτοπούτα» και Δημήτρης Παπαμιχαήλ ως φτασμένος επιχειρηματίας, που όταν εκείνη βγάζει τα γυαλιά, τη βλέπει σαν γυναίκα και όχι σαν γραφομηχανή (Finos Films)

Υπάρχει όμως και μία πολύ ύπουλη φράση στην ίδια ταινία, η οποία χαρακτηρίζει μία ολόκληρη εποχή και μία βαθιά ριζωμένη νοοτροπία, που δεν λέει να μας εγκαταλείψει, ως σήμερα, 53 χρόνια αργότερα. Οταν η ικανότατη γραμματέας δίνει τον καλύτερό της εαυτό κατά τη διάρκεια ενός επαγγελματικού τους ταξιδιού στη Ρώμη, ο διευθυντής θα γυρίσει γεμάτος θαυμασμό και θα της πει: «Κατερίνα, τα συγχαρητήριά μου. Εργάστηκες σαν άνδρας!».

Η Κατερίνα φυσικά, το παίρνει σαν την απόλυτη φιλοφρόνηση. Μερικές σκηνές αργότερα, την απολύει από γραμματέα και την προσλαμβάνει ως σύζυγο. Και ζήσαν αυτοί καλά, κι εμείς χειρότερα.

Η Γενική Γραμματεία Ισότητας Φύλων ζήτησε την παρέμβαση του ΕΣΡ σχετικά με την σεξιστική συμπεριφορά των κριτών του «Next Top Model» (Star), αλλά και του τηλεοπτικού σποτ με τον «διασκεδαστή» Τόνι Σφίνο σε ρόλο ξαναμμένου φαρμακοποιού, που χαϊδεύει φιλήδονα μία δίμετρη, η οποία βγάζει εκνευριστικές κραυγούλες.

Η Βίκυ Καγιά με ύφος χιλίων καρδιναλίων διδάσκει περπάτημα στην πασαρέλα σε κορίτσια που έχουν δοξαστεί στο Instagram και τώρα θέλουν να δοκιμαστούν και στην TV (Star Channel)

Εχει ήδη χυθεί πολύ μελάνι και για τα δύο κρούσματα τηλε-σεξισμού. Η Βίκυ Καγιά και η υπόλοιπη παρέα της, καλπάζει πάνω στο άλογο της αυθεντίας και κάνει νούμερα, γελοιοποιώντας κοριτσάκια προπονημένα τόσο καλά από τα σχόλια των haters στο Instagram, που δεν τα νοιάζει αν θα γελοιοποιηθούν και στα σκέτα media, ύστερα από τα social.

Οσο για το σποτάκι με τον Σφίνο, προσωπικά, προσβάλλει περισσότερο την αισθητική μου η καρικατούρα του ίδιου, με την κακούγουστη περούκα και την αποκριάτικη αμφίεση, παρά το ίδιο το διαφημιστικό. Σε τελική ανάλυση, όταν παρουσιάζεται κάτι με καρτουνίστικη διάθεση, όπως σε τέτοιου είδους σποτάκια, ενυπάρχει η κριτική για τον σεξισμό αυτόν καθεαυτόν.

Ο Τόνι Σφίνος σε ρόλο ξαναμμένου φαρμακοποιού, στο αμφιλεγόμενο σποτάκι (YouTube)

Ο πραγματικός κίνδυνος δεν βρίσκεται στα αστεία, αλλά στα σοβαρά. Σε όλα αυτά που μας πολιορκούν εδώ και δεκαετίες και έχουν μπολιάσει τη συνείδησή μας. Ο επιχειρηματίας Παπαμιχαήλ ζει και βασιλεύει σε διάφορες εκδοχές, ως σήμερα. Επιβραβεύει τις Κατερινούλες αυτού του κόσμου με την ίδια υποτιμητική φιλοφρόνηση.

Μεγαλώσαμε με «παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο», στον οποίο συνώνυμο του happy end είναι το φιλί των νεόνυμφων στα σκαλιά της εκκλησίας. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, οι γάμοι ήταν ομαδικοί: παντρολογιόταν όλη η παρέα, κανένας από το καστ δεν έμενε μόνος του σαν τον ψωριάρη. Το μήνυμα ήταν σαφές και απόλυτο: δεν υπάρχει άλλος σκοπός στη ζωή μιας γυναίκας από το να ανεβεί τα σκαλιά της εκκλησίας — μόνο τότε δικαιώνεται η ύπαρξή της και φεύγει ήσυχος ο (τηλε)θεατής.

Οι ελληνικές ταινίες, πέρασαν και στις ελληνικές διαφημίσεις. Το ένζυμο του γάμου, που αν σου λείπει σημαίνει ότι κάτι πάει πολύ λάθος με εσένα, κρύβεται παντού, οποιοδήποτε κι αν είναι το προϊόν που διαφημίζεται. Από μπίρα ως τράπεζα και από ελληνικό καφέ μέχρι ουίσκι. Συνήθως αυτές οι αφηγήσεις δεν στοχεύουν στο χιούμορ, αλλά στη συγκίνηση. Ενας πατέρας που μαθαίνει στα κρυφά χορό για να χορέψει με την κόρη του στην ημέρα του γάμου της, ένας παππούς που συγκινείται επειδή ο γιος του θα δώσει το δικό του όνομα, κι όχι κάποιο άσχετο, αρχαιοπρεπές, στο εγγόνι του, ένας άνδρας που ανακοινώνει στην αγαπημένη του ότι είναι έτοιμος να κάνουν παιδί λες και είναι αυτός που θα κυοφορεί επί εννέα δύσκολους μήνες, ένας σατράπης σύζυγος που δεν δίνει καμία σημασία στη γυναίκα του ως τη στιγμή που θα του πει ότι της κάνουν καμάκι στον δρόμο, και πάει λέγοντας.

Στην περσινή βραδινή εκπομπή του Γιώργου Λιάγκα στον ΑΝΤ1, είχε περάσει κάποια στιγμή ως καλεσμένη και η Ελένη Φουρέιρα. Ενα από τα ανεκδιήγητα βασανιστήρια που της έκαναν, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να μιμηθούν αμερικανικά φορμάτ, ήταν να τη βάλουν να φορέσει ένα ειδικό μασελάκι που της άνοιγε διάπλατα το στόμα, κάνοντάς την να μοιάζει με πλαστική κούκλα.

«Απόψε απομυθοποιούμε τη Φουρέιρα!» βροντοφώναζε ο Λιάγκας εκστασιασμένος, ενώ παράλληλα απευθυνόταν σε συνεργάτη του που βρισκόταν πίσω από τις κάμερες, κάνοντάς του την αντρίκια, βαρβάτη ερώτηση: «Εμπαινες;;».

Ο σεξισμός υπάρχει παντού, με το που θα πατήσεις το πόδι σου στο πεζοδρόμιο. Ακούς ένα χυδαίο καμάκι, και αντί να βρίσεις αυτόν που σου το κάνει, επιταχύνεις το βάδισμα, για να μην βρεις και τον μπελά σου. Αντιθέτως, μία γυναίκα δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει καμάκι στον δρόμο, είτε πρόστυχο, είτε καλαίσθητο.

Ευτυχισμένη γυναίκα, είναι η παντρεμένη γυναίκα. Αλλωστε, το περασμένο Σαββατοκύριακο το περάσαμε χαζεύοντας τον γάμο α λα ελληνικά της Μαρίας Μενούνος και τον πριβέ, μυκονιάτικο της Αθηνάς Οικονομάκου. Αν μία γυναίκα παραμένει αστεφάνωτη ύστερα από μία συγκεκριμένη ηλικία, κάτι έχει πάει απελπιστικά λάθος. Ισως να μην είδε τις κατάλληλες ταινίες και τις σωστές διαφημίσεις. Κατερίνα, τα συγχαρητήριά μου. Εργάστηκες σαν άνδρας. Αντε, και μ’ ένα καλό παιδί!