Ρωτήστε τον εαυτό σας το εξής: θα έκανε το εμβόλιο αν είχε τη δυνατότητα να παρακάμψει τη σειρά και να σηκώσει διακριτικά το μανίκι, ας πούμε στο υπόγειο ενός νοσοκομείου; Είναι μία ενδιαφέρουσα ερώτηση και η απάντηση που θα πάρετε από τον εαυτό σας μπορεί και να μην είναι ίδια με αυτή που θα δίνατε δημοσίως. Αλλωστε για πολλούς ανθρώπους, τα ζητήματα ζωής και θανάτου προσδίδουν ελαστικότητα σε ζητήματα ηθικής φύσεως.
Αν δεν κάνετε το εμβόλιο, θα είστε εντάξει με τη συνείδησή σας και έναν κοινά αποδεκτό κώδικα ηθικής. Αν, από την άλλη, αποφασίσετε να το κάνετε, θα μπορείτε να λειάνετε τις ενοχές, λέγοντας στον εαυτό σας ότι προστάτευσε την υγεία και τη δυνατότητα να φροντίζει την οικογένειά του -μπορείτε να βρείτε πολλά πάνω σε αυτό. Εκανα το ίδιο ερώτημα, μέσω ψηφοφορίας, στο twitter. Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, περίπου ένας στους τρεις δηλώνει ότι θα το έκανε -δεν ξέρω αν ανάμεσα τους βρίσκονται και κυβερνητικά στελέχη που ανήκουν στην παρτίδα των τυχερών. Ασφαλώς το δίλημμα έχει να κάνει και με τη φύση της απειλής. Αν ο ιός σκότωνε ή προκαλούσε πολύ σοβαρά, ανίατα προβλήματα, ενδεχομένως η κατανομή των απαντήσεων να ήταν διαφορετική.
Ενα ενδιαφέρον ποσοστό ανθρώπων, λοιπόν, από ένα εντελώς τυχαίο και αστάθμιστο δείγμα, ουσιαστικά δηλώνει ότι θα αψηφούσε κάθε ηθική αναστολή και θα έκανε το μεγάλο βήμα προς την ανοσία, αρκετά πριν έρθει η σειρά του. Αν τώρα ζητούσα τη γνώμη τους για το αν η Ελλάδα πρέπει να παρακάμψει τη σειρά της στην ευρωπαϊκή οικογένεια και να διεκδικήσει μεγαλύτερο μερίδιο, οι θετικές απαντήσεις μπορεί να ήταν και πλειοψηφικές.
Τώρα δείτε τη μεγαλύτερη εικόνα. Ανάμεσα στις ΗΠΑ, στη Βρετανία και στην Ευρωπαϊκή Ενωση γίνεται, περίπου, ένα μαλλιοτράβηγμα για την προμήθεια εμβολίων. Καυγάδες γίνονται και στο εσωτερικό κρατών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ειδικά στους κόλπους των ισχυρών που δέχονται κριτική επειδή δεν εξασφάλισαν τη μερίδα του λέοντος για τους πολίτες τους. Ο Γερμανός αναρωτιέται για ποιο λόγο να βρίσκεται στην ίδια μοίρα με τον Έλληνα ή τον Βούλγαρο. Και εμείς, αν ήμασταν στη θέση του, το ίδιο θα λέγαμε.
Σε τέτοιες καταστάσεις ο ανθρωπισμός και η ηθική μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Αλλωστε όταν η Γερμανία απαγόρευσε τις εξαγωγές αναπνευστήρων, την περασμένη άνοιξη, δεν κουνήθηκε ούτε φύλλο. Και τώρα συμβαίνει κάτι ακόμα πιο «χαριτωμένο»: η Ευρωπαϊκή Ενωση ετοιμάζεται να μπλοκάρει πλήρως την εξαγωγή εμβολίων προς τρίτες χώρες. Κοινώς όσοι δεν βρίσκονται στο κλαμπ των ισχυρών, στη φωτεινή πλευρά του πλανήτη, θα περιμένουν να αποκτήσουμε πρώτα εμείς ανοσία και μετά θα έρθει η σειρά τους.
Αλλωστε ως Ευρωπαίοι χρηματοδοτούμε με κάποια κονδύλια την οργάνωση του εμβολιασμού στην Αφρική. Και εδώ, βέβαια, δεν μιλάει κανείς. Διότι το ζήτημα δεν είναι απλό, όπως, ας πούμε, η έκδοση ψηφίσματος για καμιά Βενεζουέλα που δίνει σε ορισμένους την ευκαιρία να εκφράσουν διεθνιστική αλληλεγγύη. Αυτή τη στιγμή αν κάποιος στο Ευρωκοινοβούλιο τολμήσει να αναρωτηθεί τι θα απογίνουν οι τρίτες χώρες, θα τον βγάλουν σηκωτό από την αίθουσα ή τον στείλουν με τις κλωτσιές εκτός τηλεδιάσκεψης.
Ναι, βρίζουμε για την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία και την ανεπάρκεια που επέδειξαν οι θεσμοί της, ίσως στο πιο κρίσιμο ζήτημα που κλήθηκαν να διαχειριστούν μετά την υιοθέτηση του ευρώ. Φανταστείτε, όμως, να ήμασταν έξω από την πόρτα. Θα είχαμε δύο επιλογές: είτε να ψωνίσουμε μόνοι μας όπως το Ισραήλ (κομματάκι δύσκολο), είτε να περιμένουμε για τα περισσεύματα. Εκτός και αν παίρναμε το ρωσικό.
Στην ουσία αυτό που συμβαίνει στη Δύση με τα εμβόλια δεν είναι παρά ένας ακόμα κατοπτρισμός του κόσμου στην πραγματικότητα. Μία παραβολή προς τους νόμους της ζούγκλας. Τα μεγάλα ζώα τρώνε πρώτα το θήραμα και αφήνουν τα αποφάγια στα υπόλοιπα. Εμείς έχουμε την τύχη και είμαστε στην πρώτη σειρά. Σκάσε και τρώγε, λοιπόν.